Προνόμια πόλης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
.JPG?lang=el)
Τα προνόμια πόλης, ή δικαιώματα δήμου, ήταν σημαντικά χαρακτηριστικά των ευρωπαϊκών πόλεων κατά το μεγαλύτερο μέρος της δεύτερης χιλιετίας. Το δίκαιο των πόλεων που συνηθίζεται στην Κεντρική Ευρώπη πιθανότατα ανάγεται στα ιταλικά πρότυπα, τα οποία με τη σειρά τους προσανατολίζονταν στις παραδόσεις της αυτοδιοίκησης των ρωμαϊκών πόλεων.
Από δικαστική άποψη, ένας δήμος (ή ελεύθερη πόλη) διακρίνονταν από την ύπαιθρο μέσω ενός καταστατικού χάρτη του κυβερνώντος μονάρχη που καθόριζε τα προνόμια και τους νόμους του. Τα κοινά προνόμια περιλάμβαναν το εμπόριο (αγορά, αποθήκευση αγαθών, κ.λπ.) και την ίδρυση συντεχνιών. Ορισμένα από αυτά τα προνόμια ήταν μόνιμα και θα μπορούσαν να υπονοήσουν ότι η πόλη απέκτησε το δικαίωμα να ονομάζεται δήμος, εξ ου και ο όρος «δικαιώματα δήμου» (γερμανικά: Stadtrecht, ολλανδικά: stadsrechten). Θα μπορούσε επίσης να χορηγηθεί κάποιος βαθμός αυτοδιοίκησης, εκπροσώπηση μέσω δίαιτας και φορολογικές ελαφρύνσεις. Υπήρχαν πολλαπλές βαθμίδες. για παράδειγμα, στη Σουηδία, ο βασικός βασιλικός χάρτης που καθιέρωσε μια περιφέρεια επέτρεπε το εμπόριο, αλλά όχι το εξωτερικό εμπόριο, το οποίο απαιτούσε έναν χάρτη υψηλότερης βαθμίδας που παραχωρούσε βασικά δικαιώματα.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Confoederatio cum principibus ecclesiasticis
- Γερμανικός αστικός νόμος
- Ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη
- Νόμος του Κουλμ
- Νόμος του Λύμπεκ
- Δικαιώματα του Μαγδεμβούργου
- Αγορά της πόλης
- Ελεύθερη πόλη
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |