Ροσεσουάρ (Ωτ-Βιέν)
Συντεταγμένες: 45°49′23″N 0°49′15″E / 45.82306°N 0.82083°E
Ροσεσουάρ | ||
---|---|---|
Άποψη του δημαρχειακού μεγάρου της κοινότητας. | ||
| ||
Χώρα | Γαλλία | |
Διοικητική υπαγωγή | Ωτ-Βιέν και διαμέρισμα του Ροσεσουάρ | |
Ταχυδρομικός κώδικας | 87600[1] | |
Κωδικός Κοινότητας | 87126[2] | |
Πληθυσμός | 3.637 (1 Ιανουαρίου 2022)[3] | |
Έκταση | 53,88 km²[4] | |
Υψόμετρο | 265 μέτρα, 159 μέτρα[5] και 313 μέτρα[5] | |
Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | |
45°49′23″N 0°49′15″E | ||
Ιστότοπος | http://www.rochechouart.com[6] | |
Σχετικά πολυμέσα | ||
δεδομένα |
Το Ροσεσουάρ (γαλλικά: Rochechouart, προφέρεται: [ʁɔʃ(ə)ʃwaʁ], οξιτανικά: Rechoard) είναι κοινότητα στο νομό Ωτ-Βιέν της περιοχής Νέα Ακουιτανία στη δυτική κεντρική Γαλλία. Είναι υπονομαρχία του νομού και έχει πληθυσμό 3.781 κατοίκους.
Είναι γνωστή για τον κρατήρα και το κάστρο της.
Στην περιοχή, το όνομα της πόλης προφέρεται και Ροσουάρ.
Οι κάτοικοι ονομάζονται Ροσουαρταί (ζ).[7]
Ετυμολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το όνομα της πόλης αναφέρεται ως Rocacoart το 1027, Rochechouart το 1049, Rocam Cavardi γύρω στο 1068. Είναι σύνθετο από δύο λέξεις
- Roche, που αντιπροσωπεύει τη εκγαλλισμένη μορφή του βόρειο-οξιτανικού rôcha, που αρχικά αναφέρεται σε ένα βουνό, ένα απλό βραχώδη λόφο, αργότερα στο κάστρο που χτίστηκε εκεί, και τελικά στο ίδιο το κάστρο.
- Chouart, το όνομα της οικογένειας (Chouard) που έχτισε το οχυρωμένο κάστρο στις αρχές του 11ου αιώνα, γύρω από το οποίο αναπτύχθηκε η πόλη.
Γεωγραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]H Ροσεσουάρ βρίσκεται στα δυτικά του νομού Ωτ-Βιέν, στη διοικητική περιοχή της Νέας Ακουιτανίας.
Η πόλη είναι χτισμένη στη συμβολή των ποταμών Γκρεν και Βαίρ στο οροπέδιο του Λιμουζέν, σε υψόμετρο περίπου 180 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας.
Είναι υπονομαρχία του νομού αν και πληθυσμιακά κατατάσσεται στη 15η θέση στο νομό, με πληθυσμό 3.781 κατοίκους.
Η έκτασή της είναι 53,88 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Απέχει περίπου 9 χιλιόμετρα νότια από το Σαιν-Ζυνιέν, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νομού και 45 χιλιόμετρα δυτικά της Λιμόζ, τη μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα του νομού. Στα δυτικά συνορεύει με το νομό Σαράντ.
Στην περιτειχισμένη πόλη της Ροσεσουάρ δεσπόζει το κάστρο της Ροσεσουάρ , μεσαιωνικό οχυρό που σήμερα στεγάζει το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.[8]
Ο κρατήρας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πόλη βρίσκεται στον κρατήρα Ροσεσουάρ, κρατήρας που δημιουργήθηκε από έναν αστεροειδή που συνετρίβη στην επιφάνεια της γης πριν από 205 εκατομμύρια χρόνια.[9]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αιμερίκ Α', ο οποίος έζησε γύρω στο 990, ήταν ο πρώτος υποκόμης και ιδρυτής του οίκου των Ροσεσουάρ. Ο Αιμερίκ Δ' συμμετείχε στην Α' Σταυροφορία στα τέλη του 11ου αιώνα στο πλευρό του Γοδεφρείδου του Μπουιγιόν και ο Αιμερίκ ΣΤ' (1170-1230) έχτισε το σημερινό κάστρο, τμήμα του οποίου διατηρείται ως σήμερα.[10]
Στα τέλη του 13ου αιώνα, ο Αιμερίκ ΙΑ' παραιτήθηκε από ένα μεγάλο μέρος των προνομίων του και εξέδωσε μία χάρτα δικαιωμάτων, η οποία μεταμόρφωσε το Ροσεσουάρ σε δημοκρατική πόλη και μετέτρεψε τους κατοίκους της σε πολίτες. Από τότε η πόλη διοικούνταν από τέσσερις προκρίτους που επέλεγαν τους διαδόχους τους, χωρίς την παρέμβαση του άρχοντά τους. Συγχρόνως, ο υποκόμης κατέστειλε όλους τους άμεσους φόρους των αγροτών και κατάργησε τα καθήκοντα και τις υπηρεσίες των πολιτών στον φεουδάρχη. Παρείχε επίσης στους κατοίκους της πόλης τις απαραίτητες προϋποθέσεις για πλήρη ελευθερία - μπορούσαν να διαθέτουν τα αγαθά τους, να αγοράσουν ή να πουλήσουν, να εισάγουν και να εξάγουν ό,τι ήθελαν, να χτίσουν, να κινούνται ελεύθερα μέσα στην υποκομητεία, όλα χωρίς την παρέμβαση του κυρίου τους. Η χάρτα αυτή ήταν πολύ προοδευτική για την εποχή αλλά παρά τις πιέσεις από τους άλλους άρχοντες της περιοχής, παρέμεινε σε ισχύ μέχρι το 1789.[11]
Πριν από τη Γαλλική επανάσταση, η πόλη εξαρτιόταν διοικητικά από την επαρχία του Πουατού και οι υποκόμητες της Ροσεσουάρ ήταν υποτελείς των κομήτων του Πουατιέ. Θρησκευτικά, ήταν υπό τον έλεγχο της Επισκοπής της Λιμόζ.
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η εκκλησία Σαιν-Σωβέρ (αγίου Σώστη). Φαίνεται ότι το νότιο παρεκκλήσι της εκκλησίας χτίστηκε στη θέση ενός παλαιότερου που υπήρχε από το 805, πριν την κατασκευή του κάστρου. Η εκκλησία χρονολογείται από τον 11ο αιώνα.
- Το κάστρο, φιλοξενεί τώρα το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το οποίο διαχειρίζεται το Περιφερειακό Συμβούλιο της Ωτ-Βιέν. Το κάστρο στέγασε κάποτε το δημαρχείο, την υπο-νομαρχία και τις τοπικές υπηρεσίες του Περιφερειακού Συμβουλίου.
- Παραμένουν μερικοί πυργίσκοι των οχυρώσεων του Μεσαίωνα που περιέβαλαν την πόλη. Το 1776, οι πέτρες του ερειπωμένου τοίχου πωλήθηκαν στους κατοίκους.
-
Είσοδος οικίας
-
Η εκκλησία Σαιν-Σωβέρ
-
Η είσοδος του μουσείου στο κάστρο
-
Εσωτερική αυλή του κάστρου
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
- ↑ «Populations de référence 2022» (Γαλλικά) Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 19 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement
.ign ..fr /83edtfdyqte031y0ra49d2e3 /telechargement /inspire /RGC-2015-01$RGC2015 /file /RGC2015 .7z - ↑ Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ . «habitants.fr».
- ↑ . «Rough Guide to France».
- ↑ Schmieder M., Buchner E., Schwarz W.H., Trieloff M., and Lambert P. (2010). "A Rhaetian 40Ar/39Ar age for the Rochechouart impact structure (France) and implications for the latest Triassic sedimentary record". Meteoritics & Planetary Science. 45–8: 1225–1242.
- ↑ . «Rochechouart: histoire, légendes, archéologie».
- ↑ Docteur Adrien Grézillier (1977). Histoire de Rochechouart, des origines à la Révolution
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Rochechouart στο Wikimedia Commons
- (Γαλλικά) Επίσημος ιστότοπος