Μετάβαση στο περιεχόμενο

Το Αυτό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Αυτό
Εξώφυλλο πρώτης έκδοσης.
ΣυγγραφέαςΣτίβεν Κινγκ
ΤίτλοςIt
ΓλώσσαΑγγλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης15  Σεπτεμβρίου 1986
ΜορφήΤρόμος
θρίλερ
ιστορία ενηλικίωσης
ΧαρακτήρεςDan McClintock
ΤόποςDerry
ΒραβείαFocus, World Fantasy
LC ClassOL81613W[1]
Πρώτη έκδοσηQanun
ΠροηγούμενοThe Talisman
Αριθμός Σελίδων1.504
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Αυτό (αγγλικά: IT) είναι αμερικανικό μυθιστόρημα τρόμου του Στίβεν Κινγκ, που κυκλοφόρησε το 1986. Είναι το 22ο βιβλίο του και το 18ο μυθιστόρημα του. Εξιστορεί τις εμπειρίες επτά παιδιών που ζουν στη φανταστική πόλη Ντέρι, καθώς τρομοκρατούνται από μια οντότητα που εκμεταλλεύεται τους φόβους των θυμάτων της για να συγκαλύψει τον εαυτό της ενώ κυνηγάει τη λεία της. Το Αυτό εμφανίζεται κυρίως με τη μορφή ενός κλόουν για να προσελκύσει το προτιμώμενο θήραμα, το οποίο είναι συνήθως μικρά παιδιά.[2]

Το μυθιστόρημα εξελίσσεται μέσα από αφηγήσεις που εναλλάσσονται μεταξύ δύο περιόδων και χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό τρίτο πρόσωπο. Ασχολείται με θέματα σημαντικά για τον συγγραφέα, όπως τη δύναμη της μνήμης, τη δύναμη της ενωμένης ομάδας, την επίδραση των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας στην ενηλικίωση και η υπερνίκηση του κακού μέσω αμοιβαίας εμπιστοσύνης και θυσίας.

Ο Κινγκ δήλωσε ότι την πρώτη φορά που συνέλαβε την ιστορία ήταν το 1978 και άρχισε να δουλεύει πάνω σε αυτήν για τέσσερα χρόνια, από τον Σεπτέμβριο του 1981 έως τον Δεκέμβριο του 1985. Επίσης, δήλωσε ότι αρχικά ήθελε ο βασικός χαρακτήρας του βιβλίου να είναι ένα τρολ, όπως αυτό στην παιδική ιστορία Three Billy Goats Gruff. Ήθελε επίσης η πλοκή να συνυφάνει τις ιστορίες των παιδιών και των ενηλίκων που έγιναν.[3][4]

Το μυθιστόρημα κέρδισε το Βρετανικό Βραβείο Φαντασίας το 1987 και έλαβε υποψηφιότητες για τα βραβεία Locus και World Fantasy το ίδιο έτος.[5] Συμπεριελήφθη σε αρκετές λίστες των καλύτερων μυθιστορημάτων του αιώνα και της χιλιετίας, θεωρείται το πιο επιτυχημένο βιβλίο στις Ηνωμένες Πολιτείες για το 1986,[6] ενώ πούλησε περισσότερα από δυόμισι εκατομμύρια αντίτυπα μέσα σε ένα χρόνο μετά τη δημοσίευση του.

Το 1990 κυκλοφόρησε μία μίνι-σειρά χωρισμένη σε δύο τμήματα σε σκηνοθεσία Τόμι Λι Γουάλας, ενώ το 2017 κυκλοφόρησε η ταινία IT: Chapter One, σκηνοθετημένη από τον Άντι Μουσκέτι. Τον Αύγουστο του 2018 αναμένεται να ξεκινήσουν τα γυρίσματα του δεύτερου μέρους της ταινίας, η οποία θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2019.[7][8]

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1957 - 1958

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας στο Ντέρι, ο έξαχρονος Τζόρτζι Ντένμπροου κυνηγάει ένα χάρτινο καράβακι που αρμενίζει σε ένα πλημμυρισμένο από τη βροχή ρείθρο. Το καραβάκι παρασέρνεται από τα νερά της καταιγίδας και καταλήγει μέσα σε έναν υπόνομο. Κοιτάζοντας μέσα στον υπόνομο, ο Τζόρτζι βλέπει δύο λαμπερά κίτρινα μάτια. Κατάπληκτος ο Τζόρτζι βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν άνδρα που είναι ντυμένος με μία ασημένια στολή κλόουν και αυτοαποκαλείται Μπομπ Γκρέι, γνωστός και ως Πένιγουαιζ. Ο Πένιγουαιζ προσφέρει στον Τζόρτζι ένα μπαλόνι το οποίο αρνείται. Ωστόσο ο κλόουν προσελκύει τον Τζόρτζι να έρθει πιο κοντά στον υπόνομο για να πάρει το καραβάκι του και στη συνέχεια του ακρωτηριάζει με μία δαγκωνιά το χέρι του, αφήνοντας το αγόρι να αιμορραγεί μέχρι θανάτου.[9]

Η εκδοχή του Πένιγουαιζ στον κινηματογράφο το 2017

Τον επόμενο Ιούνιο, ο Μπέντζαμιν "Μπεν" Χάνσκομ, ένα υπέρβαρο αγόρι έντεκα ετών, παρενοχλείται από μια συμμορία νταήδων του σχολείου του, με αρχηγό τον Χένρι Μπάουερς. Την τελευταία μέρα του σχολείου, ο Μπεν κρύβεται στον χερσότοπο, προσπαθώντας να τους αποφύγει. Εκεί συναντά τον Έντουαρτ "Έντι" Κάσπμπρακ και τον Γουίλιαμ "Μπιλ" Ντένμπροου, ο μεγαλύτερος αδελφός του Τζόρτζι, που υποφέρει από τραύλισμα. Την παρέα συμπληρώνουν αργότερα οι Ρίτσαρντ "Ρίτσι" Τόζιερ, Στάνλεϊ "Σταν" Γιούρις και Μπέβερλι "Μπεβ" Μαρς, και ονομάζουν την παρέα τους, Λέσχη των Χαμένων.[10]

Καθώς το καλοκαίρι πλησιάζει, οι Χαμένοι συνειδητοποιούν ότι κάθε ένας από αυτούς είχε μια συνάντηση με μια εξωγήινη, απόκοσμη οντότητα που παίρνει τη μορφή του μεγαλύτερου φόβου τους: ο Μπεν μία μούμια,[11] ο Έντι έναν λεπρό,[12] ο Μπιλ το φάντασμα του Τζόρτζι,[13] ο Ρίτσι έναν λυκάνθρωπο, ο Σταν δυο πνιγμένα αγόρια ενώ στη Μπέβερλι δεν είχε κάποια υπόσταση, ένας πίδακας αίματος πετάχτηκε από το σιφώνι του νιπτήρα της.[14] Λόγω της άγνωστης προέλευσης του τέρατος, οι Χαμένοι αναφέρονται στο πλάσμα ως το Αυτό και το συνδέουν με μια σειρά πρόσφατων δολοφονιών παιδιών.

Εν τω μεταξύ, ένας ολοένα πιο ανισόρροπος και σαδιστικός Χένρι Μπάουερς, αρχίζει να επικεντρώνει την προσοχή του στον Αφροαμερικανό γείτονά του, Μάικλ "Μάικ" Χάνλον και τον πατέρα του. Ο Χένρι και η συμμορία του κυνηγούν τον Μάικ, που συναντιέται και σώζεται από τους Χαμένους, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τους νταήδες πετροβολώντας τους.[15] Ο Χένρι ηττημένος, ορκίζεται εκδίκηση, ενώ ο Μάικ εντάσσεται πλέον στη Λέσχη των Χαμένων. Τους αποκαλύπτει ότι το Αυτό του επιτέθηκε με τη μορφή ενός σαρκοφάγου πουλιού. Τους δείχνει το λεύκωμα του πατέρα του, γεμάτο παλιές φωτογραφίες του Ντέρι, με το οποίο συνειδητοποιούν ότι το Αυτό υπάρχει για εκατοντάδες χρόνια. Υποψιάζονται ότι έχει τον έλεγχο του Ντέρι, λόγω του μεγάλου αριθμού των ανεξιχνίαστων εξαφανίσεων που παραβλέπονται ή φαίνονται ξεχασμένες από τους ενήλικες της πόλης.[16]

Μετά από κι άλλες συναντήσεις με την Πένιγουαιζ, οι Χαμένοι κατασκευάζουν μια αυτοσχέδια «τρύπα καπνού» (χρησιμοποιούνταν από Ιθαγενείς Αμερικανούς για τελετουργική χρήση με σκοπό να δουν οράματα), την οποία χρησιμοποιούν για να οραματιστούν την προέλευση Του. Με αυτόν τον τρόπο ανακαλύπτουν ότι ήρθε στο Ντέρι πριν από εκατομμύρια χρόνια από έναν αστεροειδή, και ότι πέφτει σε λήθαργο για 27 χρόνια, κάτω από τους υπονόμους της πόλης. Ξυπνάει συνήθως μετά από κάποιο είδος τρομερού γεγονότος ή τραγωδίας, για 12 - 16 μήνες και για να τραφεί από παιδιά.[17] Στα τέλη του Ιουλίου, ο Έντι νοσηλεύεται μετά από μια επίθεση από τον Χένρι και τους φίλους του. Κατασκοπεύοντας τους, η Μπέβερλι βλέπει έναν από τους φίλους του Χένρι, τον Πάτρικ Χόκστετερ, να σκοτώνεται από το Αυτό με τη μορφή ιπτάμενων αιμοβόρων βδελλών.[18]

Σε αυτό το σημείο υπάρχει αφηγηματική αλλαγή και το Αυτό ενημερώνει τον αναγνώστη ότι αρχικά ζούσε σε ένα κενό μεταξύ του σύμπαντος μας και άλλων συμπάντων. Καυχιέται στον αναγνώστη ότι είναι ανώτερο ον από οποιοδήποτε άλλο στη Γη, και επιβεβαιώνει ότι επιλέγει να κυνηγάει παιδιά επειδή πιστεύει ότι οι φόβοι τους είναι πιο εύκολο να ερμηνευτούν και να αποκτήσουν υλική υπόσταση.[19] Επιτίθεται στους τρεις νταήδες με τη μορφή του Φρανκενστάιν. Ο Χένρι, χάνοντας όλο και πιο πολύ τα λογικά του, καταδιώκει τους Χαμένους και χάνεται. Τελικά βγαίνει από τους υπονόμους σε ένα κοντινό ποτάμι και κατηγορείται για όλες τις δολοφονίες των παιδιών. Εν τω μεταξύ, οι Χαμένοι βρίσκουν το Αυτό στη φωλιά του. Ο Μπιλ ανακαλύπτει την «Τελετουργία του Τσαντ», ένα αρχαίο τελετουργικό που του επιτρέπει να εισέλθει στο Macroverse για να Το αντιμετωπίσει. Κατά τη διάρκεια της τελετουργίας, ο Μπιλ συναντά τη «Χελώνα», τον δημιουργό του σύμπαντος, ο οποίος δημιούργησε το Αυτό και του εξηγεί ότι μπορεί να Το νικήσει μόνο κατά τη διάρκεια μιας «μάχης της βούλησης».

Ο Μπιλ εισέρχεται στο μυαλό του τέρατος μέσα από το τελετουργικό του Τσαντ και ανακαλύπτει ότι η αληθινή του μορφή είναι μια μάζα καταστρεπτικών πορτοκαλί φώτων που αναφέρόνται ως «Νεκρόφωτα». Με τη βοήθεια της Χελώνας, ο Μπιλ καταφέρναι να Το νικήσει και να το στείλει πίσω στον λήθαργο του.[20] Μετά τη μάχη, οι Χαμένοι χάνονται στα αποχετευτικά συστήματα της πόλης, έως ότου η Μπέβελι έρχεται σε σεξουαλική επαφή με όλα τα αγόρια, προκειμένου να συνδέσουν την παιδική ηλικία με την ενηλικιότητα και να φέρουν την ενότητα πίσω στην ομάδα.[21] Στη συνέχεια δίνουν όρκο αίματος κόβοντας τις παλάμες τους, να επιστρέψουν στο Ντέρι αν το Αυτό επανέλθει στο μέλλον.

1984 - 1985

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούλιο του 1984 στο Ντέρι, τρεις νεαροί επιτέθηκαν σε έναν νεαρό ομοφυλόφιλο άνδρα ονόματι Άντριαν Μελόν και τον έριξαν κάτω από γέφυρα. Συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν για δολοφονία όταν βρέθηκε το ακρωτηριασμένο πτώμα του Μελόν. Ένας από τους δολοφόνους ισχυρίζεται ότι είδε έναν κλόουν ντυμένο με ασημένιο κοστούμι, να σκοτώνει τον Μελόν κάτω από τη γέφυρα.[22]

Όταν μια νέα σειρά παιδικών δολοφονιών συμβαίνει στο Ντέρι για άλλη μια φορά, ο ενήλικος Μάικ Χάνλον, ο μόνος από τους Χαμένους που παρέμεινε στο Ντέρι, καλεί τους έξι φίλους του, οι οποίοι τώρα βρίσκονται στην ηλικία των τριάντα ετών, και τους υπενθυμίζει την υπόσχεσή που είχαν δώσει. Ο Μπιλ Ντένμπροου είναι ένας επιτυχημένος συγγραφέας τρόμου που ζει στην Αγγλία με τη σύζυγό του, την Όντρα. Η Μπέβερλι Μαρς είναι σχεδιάστρια μόδας στο Σικάγο και παντρεμένη με έναν βίαιο άνδρα που ονομάζεται Τομ Ρόγκαν. Ο Έντι Κάσπμπρακ μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου διαχειρίζεται μια εταιρεία ενοικίασης λιμουζινών και παντρεύτηκε μια υστερική γυναίκα, παρόμοια με τη καταπιεστική μητέρα του. Ο Ρίτσι Τόζιερ ζει στο Λος Άντζελες και εργάζεται ως ντι τζέι. Ο Μπεν Χάνσκομ έχει αδυνατίσει και είναι ένας επιτυχημένος αρχιτέκτονας, που ζει στη Νεμπράσκα. Ο Σταν Γιούρις είναι πλέον, ένας πλούσιος λογιστής που κατοικεί στην Ατλάντα της Τζόρτζιας.[23]

Όλοι εκτός από τον Σταν, συμφωνούν απρόθυμα να επιστρέψουν στο Ντέρι.[24] Μετά το τηλεφώνημα του Μάικ, ο Σταν είναι τόσο τρομοκρατημένος να αντιμετωπίσει για άλλη μία φορά το Αυτό και αυτοκτονεί τρυπώντας τους καρπούς του στην μπανιέρα του σπιτιού του, ενώ γράφει στον τοίχο με το δικό του αίμα, ΙT. Ο Τομ αρνείται να αφήσει την Μπέβερλι να πάει και προσπαθεί να τη χτυπήσει, αλλά του επιτίθεται πρώτα αυτή, προκαλώντας του σοβαρούς τραυματισμούς.[25] Οι πέντε επιστρέφουν στο Ντέρι, μη γνωρίζοντας γιατί το κάνουν, θυμούμενοι μόνο τον απόλυτο τρόμο και την υπόσχεσή τους να επιστρέψουν.

Οι Χαμένοι συναντιούνται και ο Μάικ τους θυμίζει ότι το Αυτό ξυπνάει περίπου κάθε 27 χρόνια για 12 - 16 μήνες, τρώγοντας παιδιά πριν ξανακοιμηθεί. Η ομάδα αποφασίζει να Το σκοτώσει μία για πάντα. Κατόπιν πρότασης του Μάικ, καθένας τους διερευνά διάφορα μέρη του Ντέρι προκειμένου να επαναφέρουν αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια. Κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης, οι Έντι, Ρίτσι, Μπέβερλι και Μπεν έρχονται αντιμέτωποι με κάποιες μορφές Του (στον Έντι ως ένας λεπρός Βελκ Χάγκινς, στον Ρίτσι ως ένα ζωντανό άγαλμα, στην Μπέβερλι ως μάγισσα από το Χάνσελ και Γκρέτελ και στον Μπεν ως Δράκουλας. Ο Μπιλ βρίσκει το ποδήλατο που είχε όταν ήταν μικρός, τον Σίλβερ, και το φέρνει στο σπίτι του Μάικ.[26]

Τρεις άλλοι άνθρωποι καταφθάνουν επίσης στην πόλη: η Όντρα, που ανησυχεί για τον Μπιλ, ο Τομ, που σκοπεύει να σκοτώσει την Μπέβερλι και ο Χένρι Μπάουερς, που έχει δραπετεύσει από ένα ψυχιατρικό άσυλο με τη βοήθεια του Αυτό. Ο Μάικ και ο Χένρι έχουν μια βίαιη αντιπαράθεση στη βιβλιοθήκη. Ο Μάικ σχεδόν σκοτώνεται, ωστόσο ο Χένρι δραπετεύει αν και τραυματίζεται σοβαρά. Ο Χένρι οδηγείται στο ξενοδοχείο από το Αυτό και επιτίθεται στον Έντι, σπάζοντας του το χέρι για ακόμα μια φορά, αλλά στο τέλος του καβγά, ο Χένρι σκοτώνεται.[27]

Η εκδοχή του Πένιγουαιζ στη μίνι-σειρά το 1990

Το Αυτό προστάζει τον Τομ να απαγάγει την Όντρα. Ο Τόμ φέρνει την Όντρα στη φωλιά Του. Όταν βλέπουν την αληθινή Του μορφή, η Όντρα γίνεται κατατονική ενώ ο Τομ πέφτει νεκρός από το σοκ. Οι Μπιλ, Μπεν, Μπέβερλι, Ρίτσι και Έντι διαισθάνονται ότι ο Μάικ είναι κοντά στον θάνατο και συνειδητοποιούν ότι έρχονται ξανά αντιμέτωποι με το Αυτό. Κατεβαίνουν στα αποχετευτικά δίκτυα, φτάνουν στη φωλιά του και το βρίσκουν στη μορφή μιας γιγαντιαίας αράχνης ξανά. Ο Μπιλ και ο Ρίτσι εισέρχονται στο μυαλό του μέσω του τελετουργικού του Τσαντ και είναι σε θέση να το τραυματίσουν. Ο Έντι βοηθά με επιτυχία να επιστρέψουν ο Μπιλ και ο Ρίτσι από το τελετουργικό, αλλά το Αυτό τον σκοτώνει.[28] Το Αυτό τρέχει να τους αποφύγει γιατί έχει τραυματιστεί, αλλά το κυνηγούν ανακαλύπτοντας αργότερα ότι έχει γεννήσει αυγά. Ο Μπεν μένει πίσω για να τα καταστρέψει, ενώ ο Μπιλ και ο Ρίτσι κατευθύνονται προς την τελική τους αναμέτρηση με το Αυτό. Ο Μπιλ αγωνίζεται με το Αυτό, εντοπίζει την καρδιά του και την καταστρέφει.[29] Φεύγοντας, παρόλο που προσπαθούν να φέρουν μαζί τους τα σώματα της Όντρας και του Έντι, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν του Έντι. Βγαίνουν από τους υπονόμους και συνειδητοποιούν ότι οι ουλές στα χέρια τους από τον όρκο που έδωσαν όταν ήταν παιδιά εξαφανίστηκαν, υποδεικνύοντας ότι η δοκιμασία τους τελείωσε τελικά.[30]

Κατά τη διάρκεια της μάχης, η χειρότερη καταιγίδα στην ιστορία του Μέιν σαρώνει το Ντέρι, καταστρέφοντας τα περισσότερα κτίρια καθώς καταρρέει η περιοχή στο κέντρο της πόλης. Ο Μάικ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Ντέρι «πεθαίνει» τελικά. Ο Ρίτσι επιστρέφει στο Λος Άντζελες, ο Μπεν και η Μπέβερλι εγκαταλείπουν την πόλη μαζί και ενώ ο Μάικ βρίσκεται ακόμα στο νοσοκομείο, ο Μπιλ μένει στο σπίτι του για να φροντίσει την Όντρα με την ελπίδα ότι θα βγει από την κατατονική της κατάσταση. Οι Χαμένοι αρχίζουν σταδιακά να ξεχνούν το Αυτό, το Ντέρι και ο ένας τον άλλον. Η μνήμη του Μάικ για τους φίλους του και ότι συνέβη αρχίζει επίσης να ξεθωριάζει, καθώς ξεθωριάζει και το ημερολόγιο του.[31]

Χαρακτήρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λέσχη των Χαμένων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λέσχη των Χαμένων είναι μια ομάδα επτά παιδιών ηλικίας 11 ετών, που έχουν ενωθεί από τη δυστυχισμένη ζωή τους. Μοιράζονται την ίδια δυστυχία και το μαρτύριο του να είναι θύματα μιας συμμορίας τοπικών νταήδων, που έχουν αρχηγό τον ολοένα και πιο κοινωνικοπαθητικό Χένρι Μπάουερς, καθώς επίσης ομαδοποιούνται για να εξοντώσουν τον Πένιγουαιζ. Τα επτά παιδιά βρίσκονται αντιμέτωπα με μια κακή κατάσταση, την οποία δεν μπορούν να κατανοήσουν, αλλά πρέπει να πολεμήσουν.

Μπιλ Ντένμπροου
Ο Μπιλ είναι ο ηγέτης και το μέλος της Λέσχης των Χαμένων με τη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, καθώς και ο κύριος πρωταγωνιστής της ιστορίας. Θέλει να εκδικηθεί το τέρας για το θάνατο του μικρότερου αδερφού του, Τζόρτζι. Αισθάνεται υπεύθυνος για το θάνατο του Τζόρτζι, καθώς ήταν αυτός που του έφτιαξε και έδωσε το καραβάκι, και τον έστειλε έξω να παίξει με αυτό κατά τη διάρκεια μίας καταιγίδας. Επιπλέον, οι γονείς του έχουν γίνει πιο «κρύοι» και απόμακροι από αυτόν μετά την απώλεια του νεώτερου γιου τους και ελπίζει κρυφά ότι ο θάνατος του δολοφόνου, θα επαναφέρει τη σχέση που είχε με τους γονείς του. Έχει ένα σοβαρό τραύλισμα, από το οποίο του έχει δοθεί το ψευδώνυμο Μπιλ ο Κεκές. Η μητέρα του αποδίδει το τραύλισμα σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που συνέβη όταν ήταν τριών ετών, αλλά υπονοείται ότι είναι ψυχοσωματικό παρά φυσικό. Επιδεινώνεται σημαντικά μετά το θάνατο του Τζόρτζι και εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια των εφηβικών χρόνων του, επιστρέφοντας ξαφνικά όταν ο Μπιλ γυρνάει ξανά στο Ντέρι το 1985. Είναι ο πιο αποφασισμένος και πολυάσχολος από τους Χαμένους και ανεπίσημα ο ηγέτης τους. Είναι αυτός που τελικά Το νικάει ξεριζώνοντας την καρδιά του.[32]
Μπεν Χάνσκομ
Γνωστός και ως «Χέιστακ» στους φίλους του, ο Μπεν είναι ένα έξυπνο αγόρι που, πριν γίνει μέλος της Λέσχης των Χαμένων, περνούσε συχνά τον ελεύθερο χρόνο του διαβάζοντας στη δημόσια βιβλιοθήκη. Είναι επίσης παχύσαρκος, και για αυτό το λόγο έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα θύματα του Χένρι Μπάουερς. Οι μηχανικές δεξιότητές του είναι χρήσιμες για τους Χαμένους. Αναπτύσσει ένα φλερτ με την Μπέβερλι Μαρς και αφήνουν μαζί το Ντέρι, μετά την ήττα του Αυτό το 1985. Καθώς μεγαλώνει, χάνει το υπερβολικό βάρος του και γίνεται ένας διεθνώς αναγνωρισμένος αρχιτέκτονας.[33]
Μπέβερλι Μαρς
Το μόνο κορίτσι της ομάδας. Είναι μία ελκυστική κοκκινομάλλα, λίγο αγοροκόριτσο, με την οποία κάθε ένα από τα αγόρια έχει ένα μυστικό φλερτ σε κάποιο σημείο της ιστορίας. Κατοικεί στο φτωχότερο μέρος του Ντέρι και συχνά κακοποιείται από τον πατέρα της, Άλβιν, ενώ η μητέρα της, η Ελφρίδα, δουλεύει. Το 1958, αναπτύσσει ένα φλερτ με τον Μπιλ Ντένμπροου. Η δεξιοτεχνία της με τη σφεντόνα ήταν ένας βασικός παράγοντας για την καταπολέμηση του Αυτό. Ως ενήλικας, γίνεται μία επιτυχημένη σχεδιάστρια μόδας στο Σικάγο, υπομένει αρκετές βίαιες σχέσεις, κορυφώνοντας τες όταν παντρέυεται τον Τομ Ρόγκαν, που τη βλέπει ως σεξουαλικό αντικείμενο και συχνά την κτυπά. Αναχωρεί από τον Ντέρι με τον Μπεν το 1985.[34]
Ρίτσι Τόζιερ
Γνωστός και ως «Βρωμόστομος», ο Ρίτσι είναι η κωμική ανακούφιση των Χαμένων, πάντα με μία ατάκα έτοιμη, ενώ κάνει και μιμήσεις φωνών, που αποδεικνύονται πολύ ισχυρά όπλα εναντίον του Αυτό. Είναι «πολύ έξυπνος για το δικό του καλό» και διοχετεύει την πλήξη και βαρεμάρα του λέγοντας υπερβολικές εξυπνάδες, που συχνά τον οδηγούν σε προβλήματα. Τα απερίσκεπτα και αυθόρμητα σαρκαστικά σχόλια του στον Χένρι Μπάουερς, τον οδήγησαν σχεδόν στο να χτυπηθεί από τον Χένρι και τους φίλους του και αρκετές φορές χλευάζει τους ενήλικες μιμουμενος τα πρόσωπά τους. Είναι ο πιο αφοσιωμένος στο να διατηρήσει την ομάδα ενωμένη, καθώς βλέπει το επτά ως έναν μαγικό αριθμό και πιστεύει ότι η ομάδα δεν θα πρέπει να έχει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Στην ενήλικη ζωή, είναι ένας επιτυχημένος Ντι Τζέι στο Λος Άντζελες. Έχει μεγάλη μυωπία και ως παιδί φόραγε χοντρά γυαλία, που τα αλλάζει σε φακούς επαφής όταν μεγαλώνει.[35]
Έντι Κάσπμπρακ
Ο Έντι είναι ένα υποχόνδριο και ασθματικό παιδί, που φέρει μαζί τη συσκευή του παντού. Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν πολύ νέος ενώ η μητέρα του είναι αυταρχική και ανησυχεί συνεχώς για την υγεία του. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, αποκαλύπτεται ότι το άσθμα του είναι ψυχοσωματικό. Η ρίζα των προβλημάτων του Έντι είναι η μητέρα του, που έχει σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου. Η συνεχής ανησυχία της για την υγεία του ήταν ένας τρόπος να τον χειραγωγήσει για να τον φροντίζει ασταμάτητα. Όταν ο Χένρι και οι φίλοι του, σπάνε το χέρι του, η μητέρα του προσπαθεί να αποτρέψει τους Χαμένους από την επίσκεψη τους στον Έντι στο νοσοκομείο. Τελικά αντιστέκεται στη μητέρα του και της λέει ότι δεν είναι πλέον το ανίσχυρο παιδί που νόμιζε ότι είναι. Ως ενήλικας, έχει μια επιτυχημένη επιχείρηση λιμουζινών στη Νέα Υόρκη και είναι παντρεμένος με τη Μύρα, η οποία θυμίζει πολύ τη μητέρα του. Βρίσκει επίσης τη δύναμη να υπερασπιστεί τον εαυτό του από τον Χένρι Μπάουερς, τελικά τον σκοτώνει πάνω σε αυτοάμυνα με ένα σπασμένο μπουκάλι. Αιμορραγεί μέχρι θανάτου στους υπονόμους, αφού το χέρι του είχε ακρωτηριαστεί από το Αυτό. Τελικά πεθαίνει στα χέρια των φίλων του.[36]
Στάνλεϊ Γιούρις
Ο Σταν είναι το πιο σκεπτικó και επιφυλακτικό μέλος. Είναι Εβραίος και διώκεται από τον Χένρι Μπάουερς για αυτόν τον λόγο. Η λογική, η τάξη και η καθαριότητα είναι βαθιά ριζωμένες στην ψυχή του. Βασίζεται στη λογική περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και είναι το λιγότερο πρόθυμος να δεχτεί ότι το Αυτό όντως υπάρχει. Ως ενήλικας, γίνεται συνεργάτης σε μια μεγάλη λογιστική εταιρεία που εδρεύει στην Ατλάντα και παντρεύεται την Πάτι Μπλουμ, μία δασκάλα. Ωστόσο, όταν έλαβε το τηλεφώνημα του Μάικ το 1985, αυτοκτονεί κόβοντας τους καρπούς του. Επιπλέον, υπονοείται έντονα ότι ο Σταν ήταν ο μόνος που γνώριζε ότι το Αυτό ήταν θηλυκό, και ότι ήταν επίσης έγκυος. Γι 'αυτό επέλεξε το θάνατο από το να επιστρέψει στο Ντέρι και να αντιμετωπίσει τον αρχαίο τρόμο, παρά το γεγονός ότι ήταν εκείνος που χάραξε τις παλάμες των Χαμένων στον όρκο αίματος που έδωσαν. Επίσης υπονοείται στο βιβλίο ότι ο Σταν θυμάται για το παρελθόν και το τι είχε συμβεί όταν ήταν παιδιά περισσότερο από τα υπόλοιπα μέλη. Μερικές φορές σχολίαζε τη Χελώνα και άλλα γεγονότα από την εποχή του στο Ντέρι, αν και ισχυρίζεται ότι δεν θυμάται τι σημαίνουν αυτές οι φράσεις. Μπορεί να συμπεραστεί καθ' όλη την ιστορία ότι ήταν «μέντιουμ» σε ένα ήπιο βαθμό (προβλέποντας με ακρίβεια ποια δουλειά πρέπει να δεχθεί η σύζυγός του, έδειχνε μεγαλύτερη ευαισθησία στις δραστηριότητές του, συχνά αναφερόταν από τους άλλους Χαμένους το «ταξινομημένο μυαλό» του). Εκτός από το ότι κατηγορούσε το Αυτό για τον θάνατο του Τζόρτζι, ο Μπιλ κατηγορεί το Αυτό και για το θάνατο του Σταν.[37]
Μάικ Χάνλον
Είναι ο τελευταίος που εντάσσεται στους Χαμένους. Είναι ο μόνος Αφροαμερικανός στην ομάδα και ζει με τους γονείς του σε μια μεγάλη φάρμα. Πηγαίνει σε διαφορετικό σχολείο από τα άλλα παιδιά λόγω της θρησκείας του. Ο Μάικ καταδιώκεται από τον Χένρι Μπάουερς λόγω του χρωματός του, ο πατέρας του οποίου κατέχει μακροχρόνια μνησικακία εναντίον του πατέρα του Μάικ. Ο Μάικ συναντά τους Χαμένους πρώτη φορά, όταν τον βοηθούν να αμυνθεί από τη συμμορία του Μπάουερς. Ο πατέρας του κρατούσε ένα άλμπουμ γεμάτο με φωτογραφίες που ήταν σημαντικές για την ιστορία του Ντέρι, συμπεριλαμβανομένων αρκετών από τον Πένιγουαιζ. Είναι ο μόνος από την ομάδα που μένει στο Ντέρι καθ' όλη την ενήλικη ζωή του (και έτσι ο μόνος που θυμάται τα γεγονότα του 1958) και γίνεται ο βιβλιοθηκάριος της πόλης. Εξετάζει την ιστορία του Αυτό, και είναι εκείνος που παρακινεί τους υπόλοιπους να επιστρέψουν όταν οι δολοφονίες ξεκινούν και πάλι το 1985. Αν και επιβιώνει, ο Μάικ τραυματίζεται σοβαρά από τον Χένρι και δεν μπόρεσε να βοηθήσει στην τελική μάχη εναντίον του Αυτό. Το 1993 αποκαλύφθηκε σε ένα άλλο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, το Αϋπνία, ότι ο Μάικ συνέχισε να εργάζεται ως βιβλιοθηκάριος και ήταν το αφεντικό ενός από τους βασικούς χαρακτήρες του βιβλίου.[38]

Πένιγουαιζ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περιγράφεται ως μια μυστηριώδης, αρχαία και δαιμονική οντότητα του κακού, είναι ένα τέρας άγνωστης προέλευσης που κυνηγάει παιδιά και ανθρώπους του Ντέρι κάθε είκοσι επτά χρόνια, δηλώνοντας ότι βρίσκει το φόβο στα παιδιά παρόμοιο με το «αλάτι» στο κρέας. Μία από τις δυνάμεις του Αυτό είναι ότι μπορεί να μεταμορφωθεί σε μία μορφή που προκαλεί φόβο και τρόμο στο θύμα του ενώ το σκοτώνει. Συνήθως παίρνει τη μορφή ενός άνδρα ντυμένου με κοστούμι κλόουν. Αυτοαποκαλείται Πένιγουαιζ και περιστασιακά Μπομπ ή Ρόμπερτ Γκρέι. Η αμφίεση του διαμορφώθηκε με βάση τον Μπόζο και τον Ρόναλντ Μακντόναλντ.

Μπορεί επίσης να χειραγωγήσει ανθρώπους και να τους χρησιμοποιήσει ως πιόνια για το δικό του όφελος, είτε παίρνοντας μία μορφή που τους είναι οικεία και υπόσχοντάς τους ότι επιθυμούν ή μέσω υποσυνείδητης επιρροής. Λόγω αυτού, ότι συμβαίνει στο Ντέρι και όλες οι δολοφονίες που διαπράττει δεν λύνονται ποτέ, οι ενήλικες του Ντέρι αντιδρούν σαν να μην συμβαίνει τίποτα ή τα ξεχνάνε γρήγορα. Η αληθινή και μοναδική μορφή που μπορεί να αντιληφθεί το ανθρώπινο μάτι, είναι αυτή μίας γιγαντιαίας αράχνης στην οποία υπάρχει η ουσία του Αυτό: δηλαδή τα πορτοκαλί φώτα (που ονομάζονται «Νεκρόφωτα»). Κοιτάζοντας κατευθείαν τα Νεκρόφωτα μπορεί είτε να σκοτώσει ένα άτομο είτε να το οδηγήσει στην παράνοια.

Η αφύπνιση του Αυτό και η επιστροφή του σε χειμερία νάρκη, σηματοδοτούν μεγάλα περιστατικά βίας, όπως η εξαφάνιση τριακοσίων αποίκων από το Ντέρι το 1740 - 43. Το 1957, ξύπνησε κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης καταιγίδας που πλημμύρισε ένα μεγάλο μέρος της πόλης, οπότε το Αυτό ξεκίνησε νέο γύρο δολοφονιών, αρχίζοντας από τη δολοφονία του Τζόρτζ Ντένμπροου. Ωστόσο, οι Χαμένοι Το ανάγκασαν να επιστρέψει σε χειμερία νάρκη πιο γρήγορα εκείνη τη φορά, όταν το τραυμάτισε βαριά ο νέος Μπιλ Ντένμπροου στο πρώτο τελετουργικό του Τσαντ. Καθώς η ιστορία συνεχίζεται, το Αυτό ξαναξυπνάει περίπου 27 χρόνια αργότερα και κάνει την πρώτη εγκληματική του εμφάνιση, όταν τρεις νταήδες επιτέθηκαν και χτύπησαν ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι, τον Άντριαν Μελόν και τον Ντον Χάγκαρτι.

Σκοτώνει τον Άντριαν όταν οι νταήδες τον πέταξαν από μια γέφυρα. Όταν τα ενήλικα πια μέλη της Λέσχης των Χαμένων συγκεντρωθούν, το Αυτό τους θεωρεί ως απειλή και αποφασίζει να τους αποπροσανατολίσει μέσα από ψευδαισθήσεις και ελέγχοντας το μυαλό του Χένρι Μπάουερς, τον μακρόχρονιο εχθρό της ομάδας. Οι Μπιλ, Ρίτσι, Μπέβερλι, Έντι και Μπεν καταφέρνουν να εξοντώσουν τη μορφή της αράχνης Του, πριν σκοτώσει την Όντρα. Το νικάνε ολοκληρωτικά στο δεύτερο τελετουργικό του Τσαντ και ταυτόχρονα μία τεράστια καταιγίδα καταστρέφει το κεντρικό τμήμα του Ντέρι για να σημάνει το θάνατο του.

Στο μυθιστόρημα Ονειροπαγίδα, όταν ο κ. Γκρέι προσπαθεί να μολύνει το νερό του Ντέρι από το υδραγωγείο, συνειδητοποιεί ότι δεν είναι πια εκεί λόγω της πλημμύρας του 1985. Στη θέση του είναι ένα μνημείο με ένα χάλκινο άγαλμα δύο παιδιών, και μια πλάκα κάτω από αυτήν αφιερωμένη στα θύματα της πλημμύρας του 1985 και το Αυτό. Η πλάκα έχει βανδαλιστεί με γκράφιτι, γράφοντας, «Ο ΠΕΝΙΓΟΥΑΙΖ ΖΕΙ».[39] Ο χαρακτήρας έχει ονομαστεί από διάφορες λίστες ως ένας από τους πιο τρομακτικούς κλόουν του κινηματογράφου και της ποπ κουλτούρας.[40][41][42][43]

Η Συμμορία του Μπάουερς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χένρι Μπάουερες
Ο Χένρι Μπάουερς είναι ο σαδιστικός και παράφρων αρχηγός της συμμορίας, η οποία συμμορία βασανίζει ασταμάτητα τους Χαμένους και άλλα παιδιά πριν και καθ 'όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1958. Το μυθιστόρημα τον απεικονίζει ως ένα απεχθές και βίαιο δώδεκάχρονο αγόρι γεμάτο κακία και κακεντρέχεια. Η ψυχική υγεία του Χένρι επιδεινώνεται αργά καθ 'όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, λόγω της επιρροής του από το Αυτό και από τον εξίσου τρελό και βίαιο πατέρα του, Μπουτς Μπάουερ, ο οποίος έχει διδάξει τον Χένρι να είναι ρατσιστής. Εκτός από το ότι είναι σεξιστής και αντισημιτής, μοιράζεται την έντονη απέχθεια με τον πατέρα του για την οικογένεια Χάνλον, τη μόνη οικογένεια μαύρων στο Ντέρι. Η επιδείνωση της τρέλας του γίνεται εμφανής κατά τις επιθέσεις του στους Έντι και Μπέβερλι, σπάζοντας το χέρι του πρώτου. Μετά από έναν βίαιο πετροπόλεμο στις αρχές του Ιουλίου, ο Χένρι γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος, μέχρι που δολοφονεί τον πατέρα του στα μέσα του Αυγούστου με έναν σουγιά. Επίσης προσπαθεί να σκοτώσει τους Χαμένους. Τους κυνηγάει στους υπονόμους της πόλης, δεν καταφέρνει να τους βρει αλλά οι φίλοι του σκοτώνονται από το Αυτό ενώ αυτός γλυτώνει και ξεφεύγει. Όταν τελικά βγαίνει έξω από τους υπονόμους, η εικόνα των φίλων του να σφαγιάζονται τον έχει σοκάρει και χάνει τελείως τα λογικά του. Καταδικάζεται για τη δολοφονία του πατέρα του και του θεωρείται ύποπτος για όλες τις δολοφονίες των παιδιών εκείνη τη χρονιά. Μπαίνει σε ένα τρελοκομείο και παραμένει εκεί μέχρι τις 29 Μαΐου του 1985, όταν δραπετεύει με τη βοήθεια του Αυτό και επιστρέφει στο Ντέρι για να προσπαθήσει να σκοτώσει για άλλη μια φορά τους Χαμένους. Τελικά σκοτώνεται από τον Έντι πάνω σε αυτοάμυνα του προαναφερθέντα.
Εικονογράφηση του νορβηγικού παραμυθιού Tthree Goats Gruff με το κακό τρολ. Έκδοση του 1879.
Βίκτορ Κρις
Ο Βικ είναι ένας από τους φίλους του Χένρι. Μεταξύ της συμμορίας του Χένρι, ο Βικ είναι πιθανότατα το πιο έξυπνο μέλος και ο μόνος που συνειδητοποιεί πραγματικά την παραφροσύνη του Χένρι, με αποτέλεσμα να γίνεται όλο και πιο απρόθυμος να τον ακολουθήσει. Το μυθιστόρημα περιγράφει ότι δεν είχε κακό σκοπό και ας έκανε παρέα με τον Χένρι, συχνά ήθελε να τρομάξει ή να εκφοβίσει τους Χαμένους χωρίς όμως να τους προκαλέσει καμία σωματική βλάβη. Στις αρχές του Αυγούστου, προειδοποιεί τους Χαμένους για την επιδείνωση της τρέλας του Χένρι. Αποκεφαλίζεται και σκοτώνεται από το Αυτό με τη μορφή του Φρανκεστάιν, ακολουθώντας τους Χαμένους στους υπονόμους. Το πτώμα του ανακαλύπτεται 27 χρόνια μετά, όταν οι ενήλικες πια Χαμένοι κατεβαίνουν να εξοντώσουν το Αυτό.
Ρέτζινταλντ Χάγκινς
Ο Βελκ είναι ένας άλλος κολλητός του Χένρι. Είναι πολύ ψηλός για την ηλικία του, μόλις δώδεκα ετών φτάνει τα 1,82μ. Ο Βελκ θεωρείται ηλίθιος από τους περισσότερους ανθρώπους, αλλά το σώζει με τη φυσική του δύναμη και τη μεγάλη πίστη του στους φίλους του, ειδικά στον Χένρι. Ο Βελκ ακολουθεί τον Χένρι και τον Βικ στα υπονόμους για να δολοφονήσει τους Χαμένους, αλλά έρχεται αντιμέτωπος μόνο με το Αυτό.. Αφού σκοτώνει τον Βικ και στρέφεται προς τον Χένρι, ο Βελκ τον υπερασπίζεται και επιτίθεται στο Αυτό. Ο Χένρι τον εγκαταλείπει και το Αυτό τον σκοτώνει ακρωτηριάζοντας το προσώπου του. Το 1985, το Αυτό παίρνει τη μορφή του ακρωτηριασμένου Βελκ για να οδηγήσει τον Χένρι στο ξενοδοχείο όπου διαμένουν οι Χαμένοι. Το πτώμα του μαζί με του Βικ, ανακαλύπτεται επίσης από τους Χαμένους.
Πάτρικ Χόκστετερ
Είναι ένας ψυχοπαθητικός και σολοψιστικός νταής και μέλος της συμμορίας του Χένρι (παρά τη γενικά χαμηλή του δημοτικότητα). Ο Πάτρικ κρατά μία κασετίνα γεμάτη νεκρές μύγες, τις οποίες σκοτώνει με τον χάρακα του και τις δείχνει σε άλλους μαθητές. Μαζεύει επίσης μικρά, συνήθως τραυματισμένα ζώα που κλειδώνει σε ένα σπασμένο ψυγείο και τα αφήνει εκεί να πεθάνουν. Μαζί με τη δολοφονία ζώων, ο Πάτρικ δολοφόνησε επίσης και τον αδερφό του, Άβερι, προκαλώντας του ασφυξία όταν ήταν πέντε ετών. Όταν ήταν μόνος του με τον Χένρι ένα απόγευμα του Ιουλίου το 1958, ο Πάτρικ αυνανίζει τον Χένρι και έπειτα προσφέρεται να του κάνει και πεολειχία, το οποίο εκνευρίζει τον Χένρι και χτυπάει τον Πάτρικ στο στόμα. Μόλις φεύγει ο Χένρι, ο Πάτρικ άνοιξε το ψυγείο του με τα πτώματα των ζώων, και δέχεται ξαφνική επίθεση από ένα σμήνος ιπτάμενων βδελλών, τη μόνη φοβία του. Ρουφάνε το αίμα του Πάτρικ αφήνοντας μεγάλες τρύπες σε όλο το σώμα του, γεγονός που τον αναγκάζει να λιποθυμήσει καθώς το Αυτό τον παίρνει στη φωλιά του. Όταν ξυπνάει, το Αυτό αρχίζει να τον τρώει. Μάρτυρας του θανάτου του γίνεται η Μπέβερλι και το πτώμα του ανακαλύπτεται από τους Χαμένους όταν πηγαίνουν στα υπονόμους για πρώτη φορά, το 1958.
Πίτερ Γκόρντον
Ένας καλός φίλος του Χένρι, ο οποίος σκέφτεται το να κυνηγάει τον Μάικ Χάνλον ως παιχνίδι, αν και η τρελή και όλο και πιο βίαιη συμπεριφορά του Χένρι αρχίζει να τον απομακρύνει από αυτόν. Τα έχει με ένα κορίτσι ονόματι Μάρσια. Όταν το σχολείο κλείνει για το καλοκαίρι, ο Πίτερ καλεί απειλητικά τον Μπεν Χάνσκομ να παίξει μαζί του μπέιζμπολ, ενώ σε μια συνάντηση με τη Μάρσια στον κινηματογράφο, προσβάλλει τους Χαμένους. Μετά τον πετροβολισμό σταματάει να κάνει παρέα με τον Χένρι.
Στιβ Μους Σάντλερ
Ένας πιο αναπτυγμένος σωματικά για την ηλικία του και πολύ αργός φίλος του Χένρι, του οποίου ο πατέρας εργάζεται στο οικογενειακό αγρόκτημα του Χάνλον. Βοήθησε τον Χένρι να βασανίσει τον Μάικ και να σπάσει το χέρι του Έντι στο πάρκο. Εντούτοις, ο Μους φαίνεται να είναι περισσότερο ένας ακόλουθος του Χένρι παρά φίλος, κάνει περισσότερο παρέα με τους Βικ και Βελκ.

Άλλοι βασικοί χαρακτήρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τζόρτζ Ντένμπροου
Ο πρώτος χαρακτήρας που παρουσιάζεται στο βιβλίο. Είναι ο έξαχρονος αδελφός του Μπιλ Ντένπροου που βγαίνει έξω για να παίξει με το φτιαγμένο από φύλλα εφημερίδων καραβάκι του και παρασύρεται λόγο της βροχής από το ρείθρο του δρόμου σε έναν υπόνομο. Λίγο αργότερα εμφανίζεται ο Πένιγουαιζ και τον δελεάζει με μπαλόνια και φαγητό τσίρκου. Ο Τζόρτζι δεν δέχεται αλλά επιθυμεί να πάρει το καραβάκι του πίσω. Καθώς το κάνει, ο Πένιγουαιζ του αρπάζει και του κόβει το χέρι, ψιθυρίζοντας του ότι «επιπλέουν» ενώ αιμορραγεί μέχρι θανάτου.
Έντουαρτ Κόρκοραν
Είναι συμμαθητής των Χαμένων και του Χένρι. Ο Έντι και ο μικρότερος αδελφός του, Ντόρσεϊ, είναι θύματα παιδικής κακοποίησης από τον πατριό τους, τον Ρίτσαρντ Μάκλιν. Τον Μάιο του 1957, ο Μάκλιν χτύπησε τον Ντόρσεϊ στο πίσω μέρος του κεφαλιού με ένα σφυρί, σκοτώνοντας τον, το οποίο φρόντισε να μοιάζει με ατύχημα. Μία μέρα του Ιουνίου το 1958, ο Έντι τρέχει μακριά από το σπίτι και αποφασίζει να κάτσει στο πάρκο. Το Αυτό, με τη μορφή του νεκρού αδερφού του.προσεγγίζει τον Έντι για να τον σκοτώσει.
Άντριαν Μελόν
Ο Άντριαν είναι ένας νέος ομοφυλόφιλος άνδρας στο Ντέρι. Λατρεύει την πόλη, παρά τη βίαιη ομοφοβική νοοτροπία που υπάρχει, αλλά συμφωνεί να φύγει μόνο και μόνο για να ευχαριστήσει τον σύντροφό του, τον Ντον Χάγκαρτι. Μία νύχτα του Ιουλίου το 1984, στο δρόμο για το σπίτι τους, παρενοχλούνται από τρεις ομοφοβικούς νεαρούς. Επιτίθενται σε αυτούς, και πετάνε τον Άντριαν από μια γέφυρα. Όταν πέφτει κάτω, δέχεται επίθεση από τον Πένιγουαιζ και τον σκοτώνει. Αν και ο Ντον και ένας από τους δράστες, είδαν τι έγινε, δεν το ανέφεραν στη δίκη.
Τομ Ρόγκαν
Ο τρελός, καταχρηστικός, βίαιος και σαδιστικός σύζυγος της Μπέβερλι Μαρς. Όταν η Μπέβερλι προσπαθεί να πάει στο Ντέρι, αρνείται να την αφήσει, χτυπώντας την με μια ζώνη. Ο Τομ μένει έκπληκτος όταν η Μπέβερλι αντιδράει και σχεδόν τον σκοτώνει. Την ακολουθεί στο Ντέρι με πρόθεση να τη σκοτώσει. Αργότερα πεθαίνει από σοκ, όταν βλέπει την αληθινή μορφή του Αυτό.
Άλβιν Μαρς
Ο βίαιος πατέρας της Μπέβερλι Μαρς. Παρόλο που δεν είναι αλκοολικός ή κάνει κατάχρηση ναρκωτικών, χτυπάει την Μπεβ και τη μητέρα της και δρα με μισογυνιστικό τρόπο, αν και υπάρχουν φορές που αποδεικνύεται ότι είναι ένας στοργικός και αβρός πατέρας. Μεγαλώνοντας η Μπέβερλι απομακρύνεται από αυτόν και δεν κρατάνε επαφή. Όταν επιστρέφει στο Ντέρι το 1985, ανακαλύπτει ότι πέθανε πέντε χρόνια πριν
Όντρα Φίλιπς Ντένμπροου
Η σύζυγος του Μπιλ, μια διάσημη ηθοποιός που φέρει μια αξιοσημείωτη ομοιότητα με την Μπέβερλι. Ακολουθεί τον Μπιλ στο Ντέρι γιατί ανησυχεί για την ψυχική του κατάσταση και απαγάγεται από τον Τομ Ρόγκαν. Γίνεται κατατονική όταν βλέπει την αληθινή μορφή του Αυτό αλλά επανέρχεται μετά από λίγο καιρό.
Ζακ και Σάρον Ντένμπροου
Ο πατέρας και η μητέρα του Μπιλ και του Τζόρτζι. Αρχικά αγαπητοί και υποστηρικτικοί γονείς που γίνονται απόμακροι μετά τον θάνατο του μικρού γιου τους. Η ελπίδα του Μπιλ να ξανακερδίσει την αγάπη τους, είναι ένα από τα μεγαλύτερα κίνητρά για την καταπολέμησή του Αυτό.
Σόνια Κάσπμπρακ
Η μητέρα του Έντι. Μια παχύσαρκη χήρα που έχει πείσει τον εαυτό της ότι ο Έντι είναι σοβαρά άρρωστος με πολλαπλές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του άσθματος, παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις από τους γιατρούς ότι είναι βασικά υγιής. Χρησιμοποιεί την υγεία του γιου της ως μέσο για να τον ελέγχει. Πεθαίνει το 1980, ζύγιζε 181 κιλά.
Η Χελώνα
Λέγεται ότι έχει δημιουργήσει το Σύμπαν. Το 1958 επικοινωνεί με τον Μπιλ Ντένμπροου για ένα λεπτό, ενώ βρίσκεται κάτω από μια ψευδαίσθηση που δημιουργήθηκε από το Αυτό. Ο Μπιλ ζητάει βοήθεια για να νικήσει το Αυτό και η χελώνα δίνει απλά τη συμβουλή, ότι πρέπει να σταθεί δίπλα στους φίλους του και να εκτελέσει το τελετουργικό του Τσαντ.

Δημιουργία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1978, ο Κινγκ και η οικογένειά του ζούσαν στο Μπόλντερ του Κολοράντο. Ένα βράδυ, ο ίδιος πήγε περπαντώντας να πάρει το αυτοκίνητό του από το συνεργείο αυτοκινήτων. Στο δρόμο συνάντησε τυχαία μια παλιά ξύλινη γέφυρα και θυμήθηκε ένα παιδικό παραμύθι, το Three Billy Goats Gruff, και σκέφτηκε τι θα έκανε αν ένα τρολ πεταγόταν ξαφνικά κάτω από τη γέφυρα. Η ιδέα της μεταφοράς ενός παραμυθιού στις συνθήκες της σύγχρονης ζωής του φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον. Ξαφνικά ήθελε να γράψει ένα μυθιστόρημα για ένα πραγματικό τρολ που κρύβεται κάτω από μια πραγματική γέφυρα. Θυμήθηκε έναν στίχο της Μαριάν Μουρ, φανταστικοί κήποι με πραγματικούς φρύνους, μόνο που αυτός το άλλαξε σε, πραγματικά τρολς σε φανταστικούς κήπους. Ωστόσο, ο Κινγκ επέστρεψε ξανά σε αυτή την ιδέα μετά από δύο χρόνια, συσσωρεύοντας σταδιακά ιδέες και σκέψεις, ιδίως για το πως θα αφηγηθεί την αλληλεπίδραση και τη σύνδεση των παιδικών και ενήλικων αναμνήσεων για κάθε χαρακτήρα. Άρχισε να γράφει το μυθιστόρημα το 1981.[3] Ξεκίνησε τη συγγραφή του βιβλίου ακούγωντας ροκ εντ ρολ. Από τότε συνειδητοποίησε ότι το βιβλίο θα είναι μεγάλο, χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για την ολοκληρωσή του.[44] Εκείνη την εποχή είχε αρκετή ισχύ και δημοτικότητα για να αποτρέψει τη συρρίκνωση του μυθιστορήματος που του ζητούσαν οι εκδότες τους.[45] Στον πρόλογο της ιστορίας, «Secret Window, Secret Garden», χρησιμοποίησε ένα αρκετά μεγάλο αριθμό σελίδων για να τερματίσει την ιστορία των παιδιών και την αντίληψη της ζωής τους.[46]

Όταν πρόκειται για διαφορετικούς πολιτισμούς, η πολυμάθεια μπορεί να βοηθήσει τον συγγραφέα. Το τελετουργικό του «Τσαντ», που διεξάγεται από τη Λέσχη των Χαμένων και αντιπροσωπεύει την καταπολέμηση ενός δαίμονα, στην πραγματικότητα ονομάζεται «Ro-Lang». Το «Τσαντ» τροφοδοτεί τα πνεύματα του ίδιου του σώματος με στόχο να το καθαρίσει από τις σαρκικές επιθυμίες.[47] Το Ντέρι, στο οποίο πραγματοποιούνται τα γεγονότα του βιβλίου, κατέχει μια σημαντική θέση στο λογοτεχνικό έργο του συγγραφέα. Αυτή η πόλη έχει υπάρξει βασικό μέρος σε άλλα βιβλία του συγγραφέα, όπως τα Αϋπνία, Ονειροπαγίδα, 11.22.63 και Σάκος με Κόκαλα. Έχει δηλώσει ότι είναι σχεδόν μία απομίμηση του Μπάνγκορ της Ουαλίας.[48] Στο συγκεκριμένο βιβλίο, σε αυτήν τη πόλη υπάρχει ένα τεράστιο άγαλμα του Paul Banyan και το εστιατόριο Jade of the East, το οποίο αναφέρεται στο αληθινό, δημοφιλές κινέζικο εστιατόριο του Μπάνγκορ, το Oriental Jade. Μερικά από τα γεγονότα που περιγράφονται στο έργο έγιναν στην πραγματικότητα, όπως η δολοφονία ενός νεαρού ομοφυλόφιλου που έπεσε από τη γέφυρα, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Τσάρλι Χάουαρντ.[49] Συγκεκριμένα για αυτό, ο Κινγκ σχολίασε: Αν το συγκεκριμένο κεφάλαιο του βιβλίου σας φαίνεται ομοφοβικό, θυμηθείτε ότι αυτό αποτελεί ένα πραγματικό γεγονός.[50] Ενημερώθηκε από παλιούς κάτοικους, την ιστορία της κατασκευής του αποχετευτικού συστήματος της πόλης, και τοποθεσίες όπως το υδραγωγείο, το κτίριο της Βιβλιοθήκης κτλ.[51] Η αντίληψη της πόλης ως οργανισμού είναι κάτι που έμαθε από τους ποιητές Ουίλιαμ Κάρλος Ουίλιαμς και Κάρολος Ντίκενς.[51][52]

Κριτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βιβλίο προτάθηκε για το βραβείο Locus στην κατηγορία καλύτερο μυθιστόρημα φαντασίας αλλά και στα βραβεία World Fantasy.[53] Το 1987, κέρδισε επίσης το Βρετανικό βραβείο Fantasy.[54] Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας που διοργάνωσε το περιοδικό Rolling Stone για τα δέκα καλύτερα μυθιστορήματα του συγγραφέα, το Αυτό πήρε τη δεύτερη θέση.[55] Βρετανικές μελέτες αναγνωστών που πραγματοποιήθηκαν το 1996 το ανάδειξαν το 71ο καλύτερο βιβλίο του αιώνα,[56] ενώ κατέλαβε την 34η θέση στη λίστα των καλύτερων βιβλίων της δεύτερης χιλιετίας σύμφωνα με την Amazon.[57] Μεταξύ των 200 καλύτερων βιβλίων του BBC, το βιβλίο βρίσκεται στη 144η θέση.[58] Ο Stephen Spignessie θεώρησε το μυθιστόρημα «την πεμπτουσία του Στίβεν Κινγκ» και το κατέταξε στην πρώτη θέση στον κατάλογο των καλύτερων έργων του συγγραφέα.

Αποφάσισα ότι η γέφυρα θα μπορούσε να είναι ένα είδος συμβόλου. Άρχισα να σκέφτομαι το Μπάνγκορ, στο οποίο έμενα, με το παράξενο κανάλι που περικλείει την πόλη και σκέφτηκα ότι η ίδια η πόλη θα μπορούσε να γίνει γέφυρα αν υπήρχε κάτι κάτω από αυτήν. Αλλά τι θα μπορούσε να είναι κάτω από την πόλη; Σήραγγες. Αποχέτευση. Αχα! Εξαιρετικό μέρος για ένα τρολ! Στο αποχετευτικό δίκτυο θα πρέπει να ζουν τρολς! Πέρασε ένας χρόνος ...Άρχισα να θυμάμαι το Στράτφορντ, Κονέκτικατ, όπου έζησα ως παιδί. Στην πόλη υπάρχει μια βιβλιοθήκη όπου το παιδικό τμήμα και των ενηλίκων συνδέονται με έναν μικρό διάδρομο. Αποφάσισα ότι και αυτή είναι μία «γέφυρα» που περνάει κάθε παιδί για να γίνει ενήλικας.

-Ο Κινγκ για την εμπνευσή του πίσω από το Αυτό.

Οι περισσότεροι κριτικοί συμφώνησαν ότι το μυθιστόρημα είναι τεράστιο.[59] Ιδιαίτερη αγανάκτηση εξέφρασε το περιοδικό Publishers Weekly: «Είναι ένα μεγάλο, με πολλούς χαρακτήρες βιβλίο, φουσκωμένο από τεμπέλικες σκέψεις, φιλοσοφίες και θεολογίες. Έχει πολύ αργή πλοκή από το ασταμάτητο στυλό του Κινγκ... είναι απλά πάρα πολύ.»[60]

Θεματικά, το έργο μιλάει για την απώλεια της παιδικής αθωότητας, αγγίζει ζητήματα καθηκόντων και ελεύθερης βούλησης,[61] ομοφοβίας και μισαλλοδοξίας, της φύσης του καλού και του κακού, τη δύναμη της πίστης, της εμπιστοσύνης και της αγάπης.[59] Το βιβλίο λαμβάνει χώρα στην Αμερική κατά τη διάρκεια της ακμής της εγκληματικότητας, της φυλετικής και θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, των οικονομικών δυσχερειών και της βιομηχανικής ρύπανσης. Το Αυτό είναι ένα είδος μουσείου της λαϊκής κουλτούρας της δεκαετίας του 1950, το κείμενο είναι γεμάτο με αναφορές σε εμπορικά σήματα, τραγούδια και αστέρια της εποχής. Ο Κινγκ περιγράφει επιδέξια τους εφιάλτες και τα τερατώδη πλάσματα.[61]

Δεν υπήρξε συναίνεση για την ποιότητα του μυθιστορήματος. Μερικοί κριτικοί αποδίδουν το βιβλίο τον βαθμό του άψογου,[59][62] άλλοι θεώρησαν ότι το λογοτεχνικό επίπεδο μειώθηκε σε σύγκριση με τα προηγούμενα έργα του συγγραφέα.[63][64] Μερικοί αντιλήφθηκαν αρνητικά τον τρόπο νίκης και εξόντωσης του Αυτό.[62] Η γρήγορη αμνησία των Χαμένων τοποθετήθηκε από τον Erlichmann ως το πιο ρεαλιστικό μέρος του βιβλίου. Άλλοι συγγραφείς επαίνεσαν το διπλό σύστημα αφήγησης, τα ιστορικά παρεμβάσματα και τον εκπληκτικό αριθμό χαρακτήρων.[65] Στα ελαττώματα του μυθιστορήματος αποδόθηκε η πολύ βιαστική καταστροφή της πόλης του Κινγκ, που έπρεπε να ''αποκατασταθεί'' σε άλλα του έργα. Ο θάνατος του Στάνλεϊ Γιούρις και η επανένωση της ομάδας θεωρούνται δεδόμενα.[61] Οι συγκλονιστικές σκηνές αλλάζουν σε βαρετές, αινιγματικές και κάποιες φορές ενοχλητικές για τον αναγνώστη, ενώ η συμπεριφορά των παιδιών είναι μερικές φορές αφύσικη.[66] Το μυθιστόρημα είναι αξιοθαύμαστο για τον αναγνώστη για το γεγονός ότι ο συγγραφέας δημιουργεί τη δική του μυθολογία, η οποία παρεμπιπτόντως, είναι αποσπασματική.

Εξαιρετικά αμφιλεγόμενες βρήκαν πολλοί κριτικοι τις σκηνές σεξουαλικής φύσεως και προκάλεσε μεγάλες συζητήσεις και διαφωνίες.[50][61][67] Το βιβλίο διαμονοποιεί την ομοφυλοφιλία και επιβάλλει την ετεροφυλοφιλία ως κανόνα. Ο Κινγκ δίνει στους χαρακτήρες του μια ομοφοβική διάθεση και μια απότομη αρνητική αντίδραση σε προτάσεις τέτοιου είδους. Το έργο περιγράφει λεπτομερώς σε μία σκηνή τον αυνανισμό από ίδιο φύλο - του Πάτρικ και του Χένρι. Η Μπέβερλι παρατηρώντας σκέφτεται ότι εάν ανακαλυφθεί, μπορεί να βιαστεί και να σκοτωθεί. Υπάρχει σαφώς ο φόβος της διαφορετικότητας. Ο Τζέιμς Σμιθ θεωρούσε εξαιρετικά αμφίβολη την περιγραφή της σεξουαλικότητας των παιδιών - η σκηνή του οργίου της ομάδας τον συγκλόνισε όταν ήταν παιδί και παραδέχτηκε ότι η σκηνή τον σοκάρει μέχρι σήμερα.[50] Άλλοι σημείωσαν ότι η σεξουαλική πράξη ανάμεσα σε παιδιά, όπως και πολλά άλλα πράγματα στο βιβλίο, είναι τρομερά και αδιανόητα.[61] Ο συγγραφέας ονομάστηκε παιδεραστής από αρκετούς κριτικούς και ανταπάντησε λέγοντας: Είμαι έκπληκτος για το πόσες παρατηρήσεις έχω δεχτεί για αυτή τη σεξουαλική σκηνή και πόσο λίγο για τις πολυάριθμες δολοφονίες παιδιών. Αυτό προφανώς σημαίνει κάτι, αλλά δεν ξέρω ακόμα τι ακριβώς.[68]

Κυκλοφορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1986 από την εκδοτική εταιρεία Viking[69] με τον αρχικό αριθμό αντίτυπων να φτάνουν τα 860.000. Στη Γερμανία, κυκλοφόρησαν περίπου 250 αντίτυπα πέντε μήνες πριν από την αμερικανική έκδοση. Τον Αύγουστο του 1987, το βιβλίο βγήκε και σε χαρτόδετη έκδοση και πούλησε 2.650.000 αντίγραφα.[70] Μέχρι τον Ιανουάριο του 1998, είχαν εκτυπωθεί μόλις 3 εκατομμύρια αντίτυπα.[71] Σύμφωνα με το μέγεθος του κειμένου, το μυθιστόρημα θεωρείται το δεύτερο πιο ογκώδες έργο του συγγραφέα, μετά την ολοκληρωμένη έκδοση του Το Κοράκι.[62] Το Audiobook κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2010. Κυκλοφόρησε και σε CD από την εταιρεία, Penguin Audiobooks και το κείμενο διαβάστηκε από τον Στίβεν Γουέμπερ.[72] Τα δικαιώματα κυκλοφορίας του μυθιστορήματος από το 2016 ανήκουν στον εκδοτικό οίκο Scribner, με τον οποίο ο Κινγκ άρχισε να συνεργάζεται μετά την κυκλοφορία του Σάκος με Κόκαλα.[72] Στις 13 Δεκεμβρίου 2011 κυκλοφόρησε μία ειδική περιορισμένη έκδοση αφιερωμένη στην 25η επέτειο από τη δημιουργία του μυθιστορήματος (It: The 25th Anniversary Special Limited Edition).[73]

Άλλα μέσα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τηλεόραση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μυθιστόρημα σκηνοθετήθηκε από τον Τόμι Λι Γουάλας το 1990 με τη μορφή μίας μίνι σειράς χωρισμένη σε δύο τμήματα, που μεταδόθηκαν από το ABC 18[74] στις 20 Νοεμβρίου.[75][76] Ο ρόλος του Πένιγουαιζ ενσαρκώθηκε από τον Τιμ Κέρι,[77] παρόλο που ο Alice Cooper ήταν υποψήφιος επίσης.[78] «Φοβάμαι να σκεφτώ τα όσα έχουν περάσει οι παραγωγοί» δήλωσε ο συγγραφέας, «επειδή ένας από τους πιο αυστηρούς κανόνες της τηλεόρασης είναι ότι η πλοκή ενός προγράμματος δεν μπορεί να βασίζεται σε παιδιά που δέχονται επίθεση, πόσο μάλλον θάνατο».[79] Αστιεύτηκε επίσης, ότι εάν ο ίδιος είχε γράψει το σενάριο για τη σειρά, θα διαρκούσε τριαντά δύο ώρες. Όλες οι σεξουαλικές σκηνές έπρεπε να αφαιρεθούν.[79]

Το πρώτο μέρος είχε την υψηλότερη βαθμολογία των προγραμμάτων της Κυριακής, με 18,5 τηλεθέαση, που αντιστοιχεί σε 17,5 εκατομμύρια τηλεθεατές.[74] Το δεύτερο μέρος έφτασε 20,6 μονάδες και συγκέντρωσε ακροατήριο 19,2 εκατομμυρίων τηλεθεατών.[75] Οι κριτικοί σημείωσαν ότι η σειρά, όπως και το μυθιστόρημα, είναι πολύ μεγάλη. Ένα από τις πιο αξιομνημόνευτες σκηνές της σειράς θεωρήθηκε αυτή στο ντους, που ένας από τους ήρωες περικυκλώνεται με σωλήνες νερού.[80]

Κινηματογράφος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύρια λήμματα: Το Αυτό (ταινία, 2017) και Το Αυτό (ταινία, 2019)

Η εταιρεία Warner Bros. σχεδίαζε για πέντε χρόνια να κάνει ένα ριμέικ που θα αποτελείται από δύο μέρη, ένα το οποίο θα είναι αφιερωμένο στην παιδική ηλικία των χαρακτήρων και το δεύτερο στα ενήλικα έτη τους. Αργότερα το έργο μεταφέρθηκε στο New Line Cinema και ο Κάρι Φουκουνάγκα διορίστηκε σκηνοθέτης της ταινίας και δήλωσε ότι θα παραμείνει πιστός στο πνεύμα του βιβλίου, αλλά θα φέρει μια νέα ματιά στην ταινία.[81][82]

Τον Μάιο του 2015, ο Φουκουνάγκα εγκατέλειψε το έργο λόγω οικονομικών διαφωνιών -έκρινε ότι 30 εκατομμύρια δολάρια δεν είναι αρκετά για τη σκηνοθεσία της ταινία. Αργότερα προσελήφθη ο Άντι Μουσκέτι, σκηνοθέτης της ταινίας Mama.[83][84] Ο ρόλος του Πένιγουαιζ δόθηκε στον Μπιλ Σκάρσγκαρντ.[85] Ο Κέρι αρνήθηκε να συμμετάσχει στο ριμέικ λόγω προβλημάτων υγείας. Η ταινία κυκλοφόρησε στις 8 Σεπτεμβρίου του 2017. Ο Στίβεν Κινγκ δήλωσε ότι του άρεσε και ξεπέρασε τις προσδοκίες του.[86] Έλαβε θετικές κριτικές και επισημάνθηκε η εντυπωσιακή δράση και η προσεκτική στάση απέναντι στο μυθιστόρημα.[87] Ήταν τεράστια επιτυχία για το είδος της και απέφερε εισπράξεις που φτάνουν τα 700 εκατομμύρια δολάρια, πράγμα που την κάνει την πιο εμπορική ταινία τρόμου όλων των εποχών, τίτλος που ανήκε στον Εξορκιστή.[88]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ archive.org/details/it00king_1. Ανακτήθηκε στις 3  Μαρτίου 2019.
  2. ↑ Hawkes, Rebecca (8 Σεπτεμβρίου 2017). «Pennywise isn't really a demon clown. But what, exactly, is It?» (στα αγγλικά). The Telegraph. ISSN 0307-1235. https://www.telegraph.co.uk/films/0/pennywise-isnt-really-demon-clown-exactly/. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2018. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «"StephenKing.com – IT Inspiration"». StephenKing.com. 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-12-25. https://web.archive.org/web/20171225215106/http://stephenking.com/library/novel/it_inspiration.html. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβροαρίου 2018. 
  4. ↑ D'Alessandro, Anthony (22 Απριλίου 2016). «Warner Bros. Sets ‘CHiPs’, ‘IT’ & Untitled PG-13 Comedy For 2017». Deadline. http://deadline.com/2016/04/chips-it-warner-bros-release-dates-2017-1201742518/. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2018. 
  5. ↑ «1987 Award Winners & Nominees». 22 Ιουλίου 2009. https://www.worldswithoutend.com/books_year_index.asp?year=1987. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2018. 
  6. ↑ «Adult New York Times Best Seller Lists for 1986». http://www.hawes.com/1986/1986.htm. Ανακτήθηκε στις 1986. 
  7. ↑ Kajganich, David (29 Ιουνίου 2010). «Lilja's Library – The World of Stephen King [1996 – 2017»]. Lilja's Library. http://liljas-library.com/showinterview.php?id=73. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2018. 
  8. ↑ «Warner Bros. Sets ‘CHiPs’, ‘IT’ & Untitled PG-13 Comedy For 2017». http://deadline.com/2016/04/chips-it-warner-bros-release-dates-2017-1201742518/. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2016. 
  9. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Πρώτο. Αμερική. σελ. 11 - 32. ISBN 978-960-461-787-6. 
  10. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Πρώτο. Αμερική. σελ. 461. ISBN 978-960-461-787-6. 
  11. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Πρώτο. Αμερική. σελ. 328. ISBN 978-960-461-787-6. 
  12. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Πρώτο. Αμερική. σελ. 481. ISBN 978-960-461-787-6. 
  13. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Πρώτο. Αμερική. σελ. 551. ISBN 978-960-461-787-6. 
  14. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Πρώτο. Αμερική. σελ. 406. ISBN 978-960-461-787-6. 
  15. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Δεύτερο. Αμερική. σελ. 9 - 75. ISBN 978-960-461-788-3. 
  16. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Δεύτερο. Αμερική. σελ. 75 - 124. ISBN 978-960-461-788-3. 
  17. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Δεύτερο. Αμερική. σελ. 124 - 170. ISBN 978-960-461-788-3. 
  18. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Δεύτερο. Αμερική. σελ. 170 - 239. ISBN 978-960-461-788-3. 
  19. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Δεύτερο. Αμερική. σελ. 549 - 552. ISBN 978-960-461-788-3. 
  20. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Δεύτερο. Αμερική. σελ. 617 - 630. ISBN 978-960-461-788-3. 
  21. ↑ «Top 5 Sickest Stephen King Sex Scenes (NSFW)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-09-05. https://web.archive.org/web/20190905134020/https://www.houstonpress.com/arts/top-5-sickest-stephen-king-sex-scenes-nsfw-6371394. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2012. 
  22. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Πρώτο. Αμερική. σελ. 32 - 66. ISBN 978-960-461-787-6. 
  23. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Πρώτο. Αμερική. σελ. 66 - 222. ISBN 978-960-461-787-6. 
  24. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Πρώτο. Αμερική. σελ. 87. ISBN 978-960-461-787-6. 
  25. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Πρώτο. Αμερική. σελ. 182. ISBN 978-960-461-787-6. 
  26. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Πρώτο. Αμερική. σελ. 727 - 817. ISBN 978-960-461-787-6. 
  27. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Πρώτο. Αμερική. σελ. 937 - 977. ISBN 978-960-461-787-6. 
  28. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Δεύτερο. Αμερική. σελ. 615 - 972. ISBN 978-960-461-788-3. 
  29. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Δεύτερο. Αμερική. σελ. 549 - 615. ISBN 978-960-461-788-3. 
  30. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Δεύτερο. Αμερική. σελ. 672 - 711. ISBN 978-960-461-788-3. 
  31. ↑ Κινγκ, Στίβεν (2017). Το Αυτό: Μέρος Δεύτερο. Αμερική. σελ. 711 - 750. ISBN 978-960-461-788-3. 
  32. ↑ «Bill Denbrough: The It Profiles». charnelhouse.tripod.com. Viking. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2018. 
  33. ↑ «Ben Hanscom: The It Profiles». charnelhouse.tripod.com. Viking. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2018. 
  34. ↑ «Beverly Mars: The It Profiles». charnelhouse.tripod.com. Viking. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2018. 
  35. ↑ «Richie Tozier: The It Profiles». charnelhouse.tripod.com. Viking. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2018. 
  36. ↑ «Eddie Kaspbrack: The It Profiles». charnelhouse.tripod.com. Viking. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2018. 
  37. ↑ «Stanley Uris: The It Profiles». charnelhouse.tripod.com. Viking. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2018. 
  38. ↑ «Mike Hanlon: The It Profiles». charnelhouse.tripod.com. Viking. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2018. 
  39. ↑ «Dreamcatcher – Pennywise Lives (at 29 Neibolt Street)». King of Macabre. 31 Μαρτίου 2014. https://kingofmacabre.wordpress.com/2014/03/31/dreamcatcher-pennywise-lives-at-29-neibolt-street/. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2014. 
  40. ↑ Glenza, Jessica (29 Οκτωβρίου 2014). «The 10 most terrifying clowns» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/film/2014/oct/29/the-10-most-terrifying-clowns-movies-film-tv. Ανακτήθηκε στις 2016-05-01. 
  41. ↑ «10 Most Terrifying Clowns in Horror Movies». Screen Rant (στα Αγγλικά). 23 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2016. 
  42. ↑ «The Scariest Clowns in Pop Culture». Nerdist. 22 Οκτωβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2016. 
  43. ↑ Simpson, David (16 Οκτωβρίου 2014). «Top 10 Scary Movie Clowns». Hollywood Reporter (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2018. 
  44. ↑ Smythe, James (28 Μαΐου 2013). «Rereading Stephen King, chapter 21: It». the Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2018. 
  45. ↑ Terrell, Carroll Franklin (1 Αυγούστου 1991). Stephen King: man and artist. Northern Lights. ISBN 9780962157097. 
  46. ↑ Browning, Mark (2011). Stephen King on the Small Screen. Intellect Books. ISBN 9781841504124. 
  47. ↑ «Chöd - New World Encyclopedia». www.newworldencyclopedia.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  48. ↑ «Why Stephen King chose Bangor as the model for the town of Derry in horror classic ‘IT’» (στα αγγλικά). Bangor Daily News. https://bangordailynews.com/2017/09/05/arts-culture/why-stephen-king-chose-bangor-as-the-model-for-the-town-of-derry-in-horror-classic-it/. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  49. ↑ «Charlie Howard (1961-1984) - Find A Grave...». www.findagrave.com. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. [νεκρός σύνδεσμος]
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 Bloom, Harold (2006). Stephen King. Infobase Publishing. ISBN 9781438113487. 
  51. ↑ 51,0 51,1 Magistrale, Tony (2010). Stephen King: America's Storyteller. ABC-CLIO. ISBN 9780313352287. 
  52. ↑ Miller, D. Quentin (28 Δεκεμβρίου 2017). American Literature in Transition, 1980–1990. Cambridge University Press. ISBN 9781108246514. 
  53. ↑ «StephenKing.com - Awards». www.stephenking.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  54. ↑ «sfadb : Stephen King Titles». www.sfadb.com. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  55. ↑ «Readers' Poll: The 10 Best Stephen King Books». Rolling Stone. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  56. ↑ «sfadb: Waterstone's Booksellers, Books of the Century». www.sfadb.com. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  57. ↑ «sfadb: Amazon.com, Amazon Best of Millennium Poll». www.sfadb.com. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  58. ↑ «BBC - The Big Read - Top 200 Books». www.bbc.co.uk. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  59. ↑ 59,0 59,1 59,2 Spignesi, Stephen J. (1 Μαΐου 2001). The Essential Stephen King: A Ranking of the Greatest Novels, Short Stories, Movies, and Other Creations of the World's Most Popular WriterΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Franklin, N.J: New Page Books. ISBN 9781564144850. 
  60. ↑ Smythe, James (28 Μαΐου 2013). «Rereading Stephen King, chapter 21: It». the Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  61. ↑ 61,0 61,1 61,2 61,3 61,4 Lehmann-Haupt, Christopher (21 Αυγούστου 1986). «Books of the Times» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. http://www.nytimes.com/1986/08/21/books/books-of-the-times-547486.html. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  62. ↑ 62,0 62,1 62,2 «The World of Stephen King, A to Z». Rolling Stone. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-12-24. https://web.archive.org/web/20171224042356/https://www.rollingstone.com/culture/features/world-of-stephen-king-a-to-z-20141111?page=6. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  63. ↑ Magistrale, Tony (1988). Landscape of Fear: Stephen King's American Gothic. Popular Press. ISBN 9780879724054. 
  64. ↑ «King of Frear | Books» (στα ru-RU). Мир фантастики. 21 Σεπτεμβρίου 2017. https://www.mirf.ru/book/korol-uzhasov-stephen-king. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  65. ↑ Smythe, James (28 Μαΐου 2013). «Rereading Stephen King, chapter 21: It». the Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  66. ↑ «The Great Stephen King Reread: It» (στα αγγλικά). Tor.com. 25 Σεπτεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-12-30. https://web.archive.org/web/20191230154937/https://www.tor.com/2013/09/25/the-great-stephen-king-reread-it/. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  67. ↑ Smythe, James (28 Μαΐου 2013). «Rereading Stephen King, chapter 21: It». the Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  68. ↑ Jung, E. Alex. «Stephen King on the Controversy About It’s Child Orgy: ‘It’s Fascinating’» (στα αγγλικά). Vulture. http://www.vulture.com/2017/09/stephen-king-statement-on-child-sex-in-novel-it.html. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  69. ↑ «StephenKing.com - IT». stephenking.com. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  70. ↑ Collings, Michael R. (1997). Scaring Us to Death: The Impact of Stephen King on Popular Culture. Wildside Press LLC. ISBN 9780930261375. 
  71. ↑ McDOWELL, EDWIN (1988). «Publishing: At Warner, More Public Affairs Titles» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. http://www.nytimes.com/1988/01/12/books/publishing-at-warner-more-public-affairs-titles.html. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  72. ↑ 72,0 72,1 «StephenKing.com - IT». stephenking.com. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  73. ↑ «It (25th Anniversary Special Edition)». Cemetery Dance Publications (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018. 
  74. ↑ 74,0 74,1 «The Times-News - Google News Archive Search». news.google.com. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  75. ↑ 75,0 75,1 «The Times-News - Google News Archive Search». news.google.com. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  76. ↑ LLC, New York Media (19 Νοεμβρίου 1990). New York Magazine. New York Media, LLC. σελ. 113. ISSN 0028-7369. 
  77. ↑ O'connor, John J. (16 Νοεμβρίου 1990). «TV WEEKEND; Stephen King's Mad Clown Returns» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. http://www.nytimes.com/1990/11/16/arts/tv-weekend-stephen-king-s-mad-clown-returns.html. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  78. ↑ «13 Facts You (Probably) Didn’t Know About Pennywise» (στα αγγλικά). Horror Freak News. 5 Ιουνίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-15. https://web.archive.org/web/20180615030625/http://horrorfreaknews.com/13-facts-probably-didnt-know-pennywise. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  79. ↑ 79,0 79,1 «13 series by Stephen King». www.film.ru. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  80. ↑ Bradley, Laura. «How the Original It Miniseries Traumatized a Generation of Kids» (στα αγγλικά). HWD. https://www.vanityfair.com/hollywood/2017/08/it-tv-miniseries-1990-abc-tommy-lee-wallace-interview. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  81. ↑ Kroll, Justin (4 Μαΐου 2015). «Will Poulter to Play the Evil Clown in ‘It’ Remake (EXCLUSIVE)» (στα αγγλικά). Variety. http://variety.com/2015/film/news/will-poutler-pennywise-the-clown-in-new-lines-it-remake-1201446495/. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  82. ↑ «'It' Director Cary Fukunaga Seeks "Perfect Pennywise" Clown». bloody-disgusting.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  83. ↑ McNary, Dave (16 Ιουλίου 2015). «Stephen King’s ‘It’ Finds New Director» (στα αγγλικά). Variety. http://variety.com/2015/film/news/stephen-kings-it-new-director-1201541881/. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  84. ↑ «Stephen King's 'It' Finds New Director (Exclusive)» (στα αγγλικά). The Hollywood Reporter. https://www.hollywoodreporter.com/heat-vision/stephen-kings-finds-new-director-809080. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  85. ↑ Kroll, Justin (2 Ιουνίου 2016). «‘It’ Reboot Taps ‘Hemlock Grove’ Star Bill Skarsgard to Play Pennywise the Clown» (στα αγγλικά). Variety. http://variety.com/2016/film/news/it-reboot-pennywise-bill-skarsgard-1201766604/. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίυ 2018. 
  86. ↑ «Stephen King Offers More Praise for New 'It' Adaptation; "Succeeds Beyond My Expectations" - Bloody Disgusting». bloody-disgusting.com (στα Αγγλικά). 7 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  87. ↑ Nyren, Erin (6 Σεπτεμβρίου 2017). «Stephen King’s ‘It’ Reviews: What the Critics Are Saying» (στα αγγλικά). Variety. http://variety.com/2017/film/news/it-stephen-king-movie-review-roundup-1202549102/. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 
  88. ↑ Newsroom (4 Οκτωβρίου 2017). «Το «Αυτό»: Η πιο εμπορική ταινία τρόμου όλων των εποχών εκθρονίζει τον «Εξορκιστή»». CNN.gr. http://www.cnn.gr/style/psyxagogia/story/100202/to-ayto-h-pio-emporiki-tainia-tromoy-olon-ton-epoxon-ekthronizei-ton-exorkisti. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Το_Αυτό&oldid=10752851"