Перайсці да зместу

Аквакота

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аквакота
Acquacotta
Уваходзіць у нацыянальныя кухні
Італьянская кухня
Краіна паходжання Італія
Кампаненты
Асноўныя Вада, чэрствы хлеб, аліўкавы алей
Магчымыя Агародніна, рэшткі ежы
Падача
Тып стравы Суп
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аквакота (з іт. «прыгатаваная вада») — гарачы італьянскі хлебны суп на булёне, першапачаткова быў сялянскай ежай[1]. Паходзіць з прыбярэжнай зоны Марэма[2], што уключае паўднёвую Таскану і паўночны Лацыё. Страва была вынайдзена як спосаб прыгатавання чэрствага хлеба.

Рэцэпт аквакоты, верагодна, прыдумалі вугальшчыкі, якія працавалі ў лясах Тасканы і звычайна былі вельмі беднымі[2]. Страву таксама гатавалі фермеры і пастухі ў рэгіёне Марэма. Часам суп часам падавалі як закуску анціпасто, першую страву ў італьянскай трапезе. У наш час суп застаецца папулярнай стравай у Марэме і па ўсёй Італіі[3].

Суп аквакота быў прыдуманы як спосаб ужываць у ежу чэрствы, зацвярдзелы хлеб. Людзі, якія працавалі па-за домам на працягу значнага перыяду часу, такія як лесарубы і пастухі, бралі з сабой хлеб і іншыя прадукты, якія можна было доўга захоўваць (напрыклад, панчэту і салёную траску). Аквакотту рыхтавалі, каб размякчаць у ёй чэрствы хлеб[3].

Acquacotta at a restaurant in Milan, Italy
Аквакота ў рэстаране ў Мілане, Італія

Гістарычна асноўнымі інгрэдыентамі аквакоты былі вада, чэрствы хлеб, цыбуля, памідоры і аліўкавы алей, а таксама розная гародніна і рэшткі ежы[4]. У пачатку 1800-х гадоў у некаторых рэцэптах замест памідораў, што не былі распаўсюджанай ежай у Італіі да «апошніх дзесяцігоддзяў дзевятнаццатага стагоддзя», выкарыстоўваўся агрэста, кіслы сок, атрыманы з напаўспелага вінаграда[2].

У сучасных рэцэптах аквакоты выкарыстоўваецца чэрствы, свежы або падсмажаны хлеб[5], і дадаткова могуць уключацца такія інгрэдыенты, як булён з агародніны, яйкі, сыры (напрыклад, пармезан ці пекарына таскана), сельдэрэй, часнык, базілік, бабы, капуста, капуста кейл, цытрынавы сок, соль, перац, бульба і іншыя[1][6][3][4][5]. У некаторых версіях могуць выкарыстоўвацца грыбы, такія як баравікі[2], дзікарослыя травы, а таксама ліставыя гародніна і зеляніна, напрыклад, рукала, мята, мангольд, цыкорыя, цыкорыя салатная (эндывій), зеляніна дзьмухаўца, валяр'яна і іншыя[5]. Страву можна заправіць яйкам пашот[6].

Сучасныя варыянты можна гатаваць загадзя, ад некалькіх гадзін да сутак, захоўваць у халодным месцы або ў халадзільніку і разаграваць перад ужываннем[4]. Таксама суп можна замарозіць[7].

Acquacotta con funghi — гэта варыянт аквакоты, дзе галоўным інгрэдыентам з'яўляюцца баравікі. Дадатковыя інгрэдыенты ўключаюць хлеб, булён або ваду, кансерваваныя таматы, пармезан, яйкі, мяту палявую, часнык, пятрушку, аліўкавы алей, соль і перац[2].

Acquacotta con peperoni — гэты рэцэпт супу ўключае сельдэрэй, чырвоны перац і часнык[2].

  1. а б Michele Scicolone. The Italian Vegetable Cookbook: 200 Favorite Recipes for Antipasti, Soups, Pasta, Main Dishes, and Desserts. — Houghton Mifflin Harcourt, 2014. — С. 67. — ISBN 0547909160, 9780547909165.
  2. а б в г д е Elizabeth Romer. The Tuscan Year: Life and Food in an Italian Valley. — Macmillan, 1989-05. — 196 с. — ISBN 978-0-86547-387-4.
  3. а б в Roddy, Rachel. Rachel Roddy’s Tuscan vegetable broth recipe (англ.). The Guardian (29 сакавіка 2016). Праверана 4 мая 2024.
  4. а б в Marcella Hazan. Essentials of Classic Italian Cooking: 30th Anniversary Edition: A Cookbook. — Knopf Doubleday Publishing Group, 2011. — 736 с. — ISBN 0307958302, 9780307958303.
  5. а б в Julia della Croce. Roma: Authentic Recipes from In and Around the Eternal City. — Chronicle Books, 2004. — С. 168. — ISBN 0811823520, 9780811823524.
  6. а б Pamela Sheldon Johns. Cucina Povera: Tuscan Peasant Cooking. — Andrews McMeel Publishing, 2011. — С. 64. — ISBN 1449408516, 9781449408510.
  7. Acquacotta (Vegetable Soup) Recipe. web.archive.org (20 сакавіка 2022). Архівавана з першакрыніцы 20 сакавіка 2022. Праверана 4 мая 2024.