Еж3
| Еж3 | |
|---|---|
| 81-710 | |
 | |
| Вытворчасць | |
| Перыяд выпуску | з 1973 |
| Вытворца | Мыцішчанскі машынабудаўнічы завод |
| Тэхнічныя даныя | |
| Пасажыраёмістасць | 264 чел. |
| Даўжыня | 19210 мм |
| Шырыня | 2700 мм |
| Вышыня | 3695 мм |
| Дыяметр колаў | 780 мм |
| Маса тары | 31,7 т |
| Хуткасць | 90 км/г |
| Паскарэнне/замядленне | 1,1/1,2 м/с2 |
| Магутнасць | 4х72 кВт |
| Тып тормаза | электрадынамічны |
| Эксплуатацыя | |
| Выкарыстоўваецца |
Маскоўскі метрапалітэн Харкаўскі метрапалітэн Тбіліскі метрапалітэн Бакінскі метрапалітэн |
| Час эксплуатацыі | з 1973 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Вагоны метрапалітэна тыпу Еж3 былі створаны на аснове вагонаў тыпу Еж, але адрозніваліся змененаю электрычнаю схемаю: ставіліся больш магутныя цягавыя электрарухавікі ДК-116А, ужыта імпульснае рэгуляванне напругі ў рэжыме рэастатнага тармажэння на высокіх хуткасцях. Таксама больш цвёрдымі сталі сядушкі. Вагоны Еж3 з'яўляюцца асобным тыпам і не могуць эксплуатавацца ў адным складзе з вагонамі тыпу Е і Еж. Усе вагоны Еж3 — галаўныя і эксплуатуюцца, галоўным чынам, з прамежкавымі вагонамі Ем508Т.
На аснове вагонаў Еж3 былі створаны вагоны Еж6 (81-712) для сакрэтнай сістэмы Д6 (больш вядомае як Метро-2). Адрозніваюцца яны ад Еж3 здольнасцю працы без кантактнай рэйкі, ад акумулятарных батарэяў. У сістэме Д6 выкарыстоўваюцца як вагоны суправаджэння з кантактарна-акумулятарнымі электравозамі тыпу Л. Тры вагоны Еж6 № 5581, 5583, 5584 мадэрнізаваны ў прамежкавыя на ЗАТ «ЗРЭПС» і знаходзяцца ў рэзерве пасажырскага парку дэпо «Планернае».
Па канструкцыі Еж3 амаль не адрозніваюцца ад вагонаў тыпу Е, асноўныя адрозненьні — больш магутныя цягавыя рухавікі ДК-116А гадзінавай магутнасцю 72 квт (супраць ранейшай 68 квт) і наяўнасць у сілавой ланцугі тырыстарных рэгулятараў паслаблення ўзрушанасці для плаўнага кіравання токам узрушанасці ЦЭР пры тармажэнні на высокіх хуткасцях.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Першыя даследчыя вагоны № 5561—5573 у верасні-кастрычніку 1973 года паступілі ў электрадэпо «Чырвоная Прэсня» для працы на Чырвонапрэсненскай лініі, а ўслед за імі ў верасні-лістападзе наступнага года прыйшлі ўжо серыйныя Еж3 (усе ці амаль усе выпушчаныя для Масквы вагоны з нумарамі 56хх) і першыя Ем508Т (№ 6398—6399, а таксама ўсе ці амаль усе вагоны ў дыяпазоне 6400—6443). У сваю чаргу, усе больш старыя вагоны Еж, Еж1, Ем508 і Ем509 (усе — 1972 года выпуску) былі адпраўлены ў дэпо «Паўночнае» для замены вагонаў тыпу Д, якія перадаюцца ў дэпо «Ізмайлава» для замены вагонаў Ам і Бм, што спісваюцца там.
У 1978 годзе пачата эксплуатацыя вагонаў Еж3 і Ем508Т на Горкаўска-Замаскварэцкай лініі. Для фармавання цягнікоў у дэпо «Сокал» паступілі галаўныя вагоны Еж3 (1973, 1974 і 1977 гадоў выпуску) і некалькі прамежкавых вагонаў Ем508Т з дэпо «Планернае» (і, магчыма, з дэпо «Жданаўскае»), а таксама новыя Ем508Т з завода (амаль усе выпушчаныя для Масквы вагоны ў дыяпазоне 6992—7091; некалькі з якіх паступілі тады ў дэпо «Планернае»), частка з якіх, у сувязі з недахопам Еж3, якія ўжо не выпускаліся, была пераабсталявана ў галаўныя.
Вагоны, з завода ў дэпо «Чырвоная Прэсня» і «Сокал» якія не паступалі, накіроўваліся ў дэпо «Жданаўскае» і «Планернае» напроста.
Са жніўня 1980 года па кастрычнік 1983 года ўсе яны, па меры прыходу новых вагонаў 81-717 і 81-714, паступова перадаваліся ў дэпо «Планернае». За кошт гэтага ў канцы верасня 1983 года[1](недаступная спасылка) Жданаўска-Чырвонапрэсненская лінія была перакладзена на васьмівагонныя цягнікі, а апошнія вагоны з «Сокала» паступілі на яе ў кастрычніку.
У наш час вагоны Еж3 і Ем508Т у Маскоўскім метрапалітэне эксплуатуюцца на Таганска-Чырвонапрэсненскай лініі, у Харкаўскім метрапалітэне на Халоднагорска-Завадской лініі, у Тбіліскім метрапалітэне на Дзідубэ-Самгарыйскай лініі і ў Бакінскім метрапалітэне (у якім амаль усе яны, па стане на пачатак 2010 года, ужо спісаныя).