Прејди на содржината

Кристијан Циге

Од Википедија — слободната енциклопедија
Кристијан Циге
Кристијан Циге во 2008 година
Лични податоци
Роден на 1 февруари 1972(1972-02-01) (52 г.)[1]
Роден во Западен Берлин, Германија
Висина 1.86 м[2]
Позиција одбрана
Клупски податоци
Сегашен клуб Пинцгау (тренер)
Младинска кариера
1978–1981 Берлин
1981–1985 Рудов
1985–1990 Херта 03
Кариера*
Години Клуб Наст. (Гол.)
1990–1997 Бајерн Минхен Бајерн Минхен 185 (38)
1997–1999 Милан Милан 39 (4)
1999–2000 Мидлсбро Мидлсбро 29 (6)
2000–2001 Ливерпул Ливерпул 16 (1)
2001–2004 Тотенхем Тотенхем 47 (7)
2004–2005 Борусија Менхенгладбах Б. Менхенгладбах 13 (0)
Вкупно 329 (56)
Репрезентација
1991–1993 Германија 21 12 (3)
1992 Олимписки тим 1 (0)
1993–2004 Германија 72 (9)
Тренер на екипи
2006–2007 Борусија Менхенгладбах Б. Менхенгладбах 17 (тренер)
2007–2008 Борусија Менхенгладбах Б. Менхенгладбах (директор)
2008 Борусија Менхенгладбах Б. Менхенгладбах (привремен тренер)
2008 Борусија Менхенгладбах Б. Менхенгладбах (асистент)
2010 Арминија Билефелд Арминија Билефелд
2011 Германија 19
2011–2012 Германија 18
2012–2013 Германија 19
2013–2014 Германија 18
2014–2015 ФК Унтерхахинг
2015–2017 ФК Атлетико Балеарес
2018 ФК Ратчабури
2019– ФК Пинцгау

Кристијан Циге (роден на 1 февруари 1972 година) — поранешен германски фудбалер и моментално главен тренер на Пинцгау.

Како одбранбен играч, тој ја започнал својата играчка кариера во Баерн Минхен, каде освоил две титули во Бундеслигата и еден Куп на УЕФА пред да се пресели во Милан, освојувајќи го <i id="mwGg">скудето</i>. Во 1999 година, тој се приклучил на Мидлсбро од англиската Премиер лига, каде што бил избран за играч на годината на клубот во неговата единствена сезона.[3] Една година подоцна, тој се приклучил на Ливерпул и бил дел од тимот кој освоил тројна круна во Купот на фудбалската лига, ФА Купот и Купот на УЕФА во 2000-01. Во 2001 година, тој се преселил во Тотенхем Хотспар, пред да ја заврши кариерата назад во Германија во Борусија Менхенгладбах.

Со германската репрезентација, Циге го освоил Евро 1996 и завршил како вицешампион на Светското првенство во фудбал во 2002 година. Тој исто така ја претставувал земјата на Евро 2000, Евро 2004 и Светското првенство 1998 година. Офанзивниот лев бек се сметал за специјалист за мртва топка.[4]

Играчка кариера

[уреди | уреди извор]

Клупска кариера

[уреди | уреди извор]

На клупско ниво, Циге настапувал за Бајерн Минхен (1990–97),[5] Милан (1997–99) и Мидлсбро (1999–2000). Во летото 2000 година, Ливерпул дал понуда од 5,5 милиони фунти што точно одговарало на клаузулата за заминување во договорот на Циге. Мидлсбро инсистирал на тоа дека добиле понуди поголеми од 8 милиони фунти, но биле принудени договорно да му дозволат на Циге да разговара со Ливерпул, кој потоа го потпишал договорот.[6]

Тој го направил своето деби за Ливерпул во победата од 3–2 на домашен терен над Манчестер Сити на 9 септември 2000 година, заменувајќи го Стивен Џерард во второто полувреме. Комбинација од повреди на коленото и подобрување на формата на Џејми Карагер,[7] значело дека тој бил префрлен во Тотенхем Хотспур на крајот од таа сезона. Тој постигнал два гола за време на неговиот престој во Ливерпул; против Лидс во лигата [8] и Стоук во Лига купот.[9] Циге, исто така, придонел за нивната тројна титула во сезоната 2000-01. Тој влегол како замена во продолженијата во финалето на фудбалската лига во 2001 година и постигнал пенал во престрелката кога Ливерпул го совладал Бирмингем Сити, но тој не бил дел од составите на деновите на натпреварот ниту за финалето на ФА Купот 2001 ниту за финалето на Купот на УЕФА во 2001 година.

На 14 март 2002 година, Ливерпул бил казнет со 20.000 фунти од Фудбалскиот сојуз за незаконски пристап кон Циге кога тој бил во Мидлсбро. Самиот играч бил казнет со 10.000 фунти.[10] Додека бил во Спарс тој постигнал гол во финалето на Купот на фудбалската лига во 2002 година, но завршил на поразената страна. Меѓутоа, во тоа време проблемите со повредите на ескалирале, а до 2004 година неговиот договор бил раскинат со заедничка согласност за да може да се врати во Германија.

Циге се вратил во Германија во Борусија Менхенгладбах во јуни 2004 година,[11] но го објавил своето пензионирање во октомври 2005 година, бидејќи не играл од претходниот декември поради постојана повреда на глуждот.[12]

Меѓународна кариера

[уреди | уреди извор]

Циге одиграл 72 натпревари за Германија, постигнувајќи девет гола.[13] Освен победата на Евро 96, тој исто така играл за својата земја на Светските првенства во 1998 и 2002 година (за време на кои го одиграл последниот натпревар), како и Евро 2000 (член на Евро 2004, но не настапил). Циге првично не бил именуван во тимот на Руди Фелер за Евро 2004,[14] но потоа бил повикан по повредата на Кристијан Ран.[15]

Менаџерска кариера

[уреди | уреди извор]

Борусија Менхенгладбах

[уреди | уреди извор]

По пензионирањето како играч, Циге ја зел својата диплома од УЕФА за тренер. Во 2006 година, тој се преселил во тренерската работа со неговиот последен професионален клуб, Борусија Менхенгладбах, каде што бил именуван за менаџер на тимот до 17 години на клубот, наследувајќи го Томас Шумахер. Во 2006–07 година, тимот победил десет од седумнаесет натпревари со Циге на чело кога, во март 2007 година, му била доделена улогата на директор во клубот, како замена за Питер Пандер.[16] Во моментот на неговото назначување, на десет натпревари до крајот на сезоната, Борусија Менхенгладбах била на дното во Бундеслигата, со пет бода од зоната на испаѓање. На 5 октомври 2008 година, Циге го разрешил Јос Лухукај и станал привремен менаџер.[17] Привремената работа траела до 18 октомври 2008 година кога Ханс Мајер станал нов постојан менаџер.[18] На 15 декември 2008 година Циге ја напуштил Борусија Менхенгладбах.

Арминија и Германија

[уреди | уреди извор]

На 26 мај 2010 година, Циге потпишал договор како менаџер на Арминија Билефелд.[19] Сепак, неговата менаџерска кариера започнала со слаб почеток со Арминија Билефелд со само три бода од една победа од осум натпревари, најлошиот почеток на сезоната на Арминија Билефелд во последните дваесет и три години. Циге бил ослободен од функцијата менаџер на Арминија Билефелд на 6 ноември 2010 година по поразот со 2-0 против Аугсбург.[20]

Од април 2011 година, Циге работел за ДФБ .[21] Тој прво бил тренер на Германија за играчи до 19 години, а во август истата година и на играчите до 18 години.[21][22] Договорот на Циге не бил обновен.[23] Неговиот договор истекол во летото 2014 година [23]

Унтерхахинг

[уреди | уреди извор]

Циге стана главен тренер на Унтерхахинг на 20 март 2014 година.[24] Дебито на Циге било нерешено 1–1 против РБ Лајпциг.[25] Тој поднел оставка на 25 март 2015 година.[26] Неговиот последен натпревар бил поразот со 2-1 од Штутгартер Кикерс на 21 март 2015 година [27] На 30 ноември 2015 година, потпишал со Атлетико Балеарес од Сегунда Дивизион Б како главен тренер.[28]

Рачабури

[уреди | уреди извор]

На 27 декември 2017 година, Рачабури Митр Фол ФК од Тајландската Лига 1 официјално го објавила назначувањето на Циге за нов главен тренер. Сепак, тој ги напуштил по 2 натпревари од новата сезона, во неделата што започнува на 19 февруари „со взаемна согласност“.[29]

Пинцгау

[уреди | уреди извор]

На 29 април 2019 година, Циге бил назначен за главен тренер за австрискиот регионален тим на Австрија, Пинцгау.[30]

Статистика

[уреди | уреди извор]

Клупска

[уреди | уреди извор]
Настапи и голови по клуб, сезона и натпреварување[31]
Клуб Сезона Лига Национален куп Лига куп Европа Вкупно
Лига Нат Гол Нат Гол Нат Гол Нат Гол Нат Гол
Бајерн Минхен 1990–91 Бундеслига 13 1 0 0 0 0 3 1 16 2
1991–92 26 2 0 0 3 1 29 3
1992–93 28 10 2 2 30 12
1993–94 29 3 4 1 4 3 37 8
1994–95 29 12 0 0 0 0 9 0 38 12
1995–96 33 3 1 0 10 1 44 4
1996–97 27 7 4 1 2 0 35 8
Вкупно 185 38 11 4 0 0 31 6 227 48
Милан 1997–98 Серија А 22 2 5 0 27 2
1998–99 17 2 3 0 20 2
Вкупно 39 4 8 0 0 0 47 4
Мидлсбро 1999–2000 Премиер лига 29 6 1 0 3 1 33 7
Ливерпул 2000–01 Премиер лига 16 1 3 0 4 1 9 0 32 2
Тотенхем Хотспар 2001–02 Премиер лига 27 5 2 2 4 0 33 7
2002–03 12 2 0 0 0 0 0 0 12 2
2003–04 8 0 1 0 1 1 10 1
Вкупно 47 7 3 2 5 1 0 0 55 10
Борусија Менхенгладбах 2004–05 Бундеслига 13 0 1 0 14 0
Вкупно 329 56 27 6 12 3 40 6 396 68

Меѓународна

[уреди | уреди извор]
Настапи и голови по репрезентација и година
Репрезентација Година Настапи Голови
Германија 1993 7 0
1994 0 0
1995 6 1
1996 14 2
1997 7 0
1998 7 1
1999 4 3
2000 9 1
2001 9 0
2002 8 1
2003 0 0
2004 1 0
Вкупно 72 9
Список на меѓународни голови постигнати од Кристијан Зиге
бр. Датум Место на одржување Противник Резултат Резултат Конкуренција
1. 6 септември 1995 година Франкенштадион, Нирнберг, Германија  Грузија
2–1
4–1
 Квалификации за УЕФА Евро 1996 година
2. 4 јуни 1996 година Карл-Бенц-Стадион, Манхајм, Германија  Лихтенштајн
5–1
9–1
 Пријателски
3. 9 јуни 1996 година Олд Трафорд, Манчестер, Англија  Чешка
1–0
2–0
 УЕФА Евро 1996 година
4. 25 март 1998 година Карл-Бенц-Стадион, Манхајм, Германија  Луксембург
7–0
7–0
 Пријателски
5. 8 септември 1999 година Вестфаленштадион, Дортмунд, Германија  Северна Ирска
2–0
 4–0 Квалификации за УЕФА Еуро 2000
6.
3–0
7.
4–0
8. 23 февруари 2000 година Амстердам Арена, Амстердам, Холандија  Холандија
1–1
1–2
 Пријателски
9. 27 март 2002 година Остсеештадион, Росток, Германија  САД
1–1
4–2
 Пријателски

Менаџерска

[уреди | уреди извор]
Обновено на 3 јули 2019
Екипа Од До Рекорди
G W D L
ФК Борусија Менхенгладбах 5 октомври 2008[17] 19 октомври 2008[18] &100000000000000010000001 &100000000000000000000000 &100000000000000010000001 &100000000000000000000000 &0&100000000000000000000000,00 [32]
ФК Арминија Билефелд 26 мај 2010[19] 6 ноември 2010[20] &1000000000000001300000013 &100000000000000010000001 &100000000000000020000002 &1000000000000001000000010 &0&100000000000007690000007,69 [33]
ФК Унтерхахинг 20 март 2014[24] 25 март 2015[26] &1000000000000003900000039 &1000000000000001100000011 &100000000000000090000009 &1000000000000001900000019 &1000000000000282100000028,21 [34]
ФК Пинцгау 29 April 2019 [35] Present 6 3 1 2

Почести

[уреди | уреди извор]

Клупски

[уреди | уреди извор]

Бајерн Минхен

Милан

Ливерпул

Меѓународни

[уреди | уреди извор]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „Christian Ziege: Overview“. Premier League. Посетено на 17 August 2022.
  2. ↑ „Christian Ziege“. Liverpool F.C. Архивирано од изворникот на 29 May 2001. Посетено на 17 August 2022.
  3. ↑ „Premier League to solve Ziege row“. BBC. 28 February 2001. Посетено на 27 April 2014.
  4. ↑ „Football: England must be Gladiators and put them to the sword HOW THEY LINE UP; ENGLAND v GERMANY AT WEMBLEY, TODAY, 3P SAYS TONY ADAMS. – Free Online Library“. Thefreelibrary.com. Посетено на 3 September 2011.
  5. ↑ Arnhold, Matthias (14 January 2016). „Christian Ziege - Matches and Goals in Bundesliga“. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Посетено на 22 January 2016.
  6. ↑ „Ziege cleared for Reds“. BBC Sport. 29 August 2000. Посетено на 30 June 2007.
  7. ↑ Whatever Happened to: Christian Ziege[мртва врска]
  8. ↑ „Four-midable Viduka stuns Liverpool“. BBC. 4 November 2000. Посетено на 2 November 2009.
  9. ↑ „Liverpool blast eight at Stoke“. BBC. 29 November 2000. Посетено на 2 November 2009.
  10. ↑ „Liverpool handed Ziege fine“. BBC Sport. 14 March 2002. Посетено на 30 June 2007.
  11. ↑ „Ziege returns to Bundesliga“. BBC Sport. 9 June 2004. Посетено на 30 June 2007.
  12. ↑ „Injury forces Ziege to end career“. BBC Sport. 20 October 2005. Посетено на 30 June 2007.
  13. ↑ Arnhold, Matthias (14 January 2016). „Christian Ziege - International Appearances“. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Посетено на 22 January 2016.
  14. ↑ „Voeller names Germany squad“. BBC. 25 May 2004. Посетено на 16 October 2015.
  15. ↑ „Germany call up Ziege“. BBC. 27 May 2004. Посетено на 16 October 2015.
  16. ↑ „Ziege clinches new Borussia role“. BBC Sport. 8 March 2007. Посетено на 30 June 2007.
  17. ↑ 17,0 17,1 „Luhukay entlassen – Ziege übernimmt vorerst“. kicker (германски). 5 October 2008. Посетено на 10 March 2013.
  18. ↑ 18,0 18,1 „Meyer wieder in Gladbach“. kicker (германски). 19 October 2008. Посетено на 10 March 2013.
  19. ↑ 19,0 19,1 „Ziege auf der Alm“. kicker (германски). 26 May 2010. Посетено на 10 March 2013.
  20. ↑ 20,0 20,1 „Arminia besiegelt Ziege-Schicksal“. kicker (германски). 6 November 2010. Посетено на 10 March 2013.
  21. ↑ 21,0 21,1 „Ziege löst Minge ab“. kicker (германски). 27 April 2011. Посетено на 10 March 2013.
  22. ↑ „Ziege neuer U-18-Trainer“. kicker (германски). 19 August 2011. Посетено на 10 March 2013.
  23. ↑ 23,0 23,1 „DFB trennt sich von Ziege und Böger“. kicker (германски). 4 March 2014. Посетено на 4 March 2014.
  24. ↑ 24,0 24,1 „Christian Ziege wird Trainer bei Unterhaching“. Hamburger Morgenpost (германски). 20 March 2014. Посетено на 22 March 2014.
  25. ↑ „Giftige Hachinger ärgern die Bullen“. kicker (германски). 22 March 2014. Посетено на 22 March 2014.
  26. ↑ 26,0 26,1 Leischwitz, Christoph (25 March 2015). „Der Retter hat keine Lust mehr“ (германски). Süddeutsche Zeitung. Посетено на 26 March 2015.
  27. ↑ „SpVgg Unterhaching“. kicker.de (германски). kicker. Посетено на 26 March 2015.
  28. ↑ Atlètic Balears (30 November 2015). „Christian Ziege, nou entrenador de l'Atlètic Balears“ (каталонски). Архивирано од изворникот на 3 December 2015. Посетено на 2 December 2015.
  29. ↑ „Ratchaburi's Ziege departs after 2 games“. bangkokpost. 23 February 2018. Посетено на 23 February 2018.
  30. ↑ http://www.fc-pinzgau.at/pages/FC.[мртва врска]
  31. ↑
  32. ↑ „Bor. Mönchengladbach“. kicker.de (германски). kicker. Посетено на 3 March 2015.
  33. ↑ „Arminia Bielefeld“. kicker.de (германски). kicker. Посетено на 3 March 2015.
  34. ↑ „SpVgg Unterhaching“. kicker.de (германски). kicker. Архивирано од изворникот на 5 December 2018. Посетено на 3 March 2015.
  35. ↑ Sport1.de. „Christian Ziege übernimmt FC Pinzgau in Österreich“. Sport1.de (германски). Посетено на 4 July 2019.
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 36,3 36,4 36,5 „Player profile: Christian Ziege“. LFC History. Посетено на 25 June 2014.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Состав на Германија на СП 1998
Германија
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Кристијан_Циге&oldid=5091392“