Пятро Стэфановіч
Пятро Стэфановіч | |
---|---|
Асабістыя звесткі | |
Псеўданімы | Вядомы П.[1] і Старко П.[1] |
Дата нараджэння | 28 чэрвеня 1922 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 13 чэрвеня 2006[2] (83 гады) |
Грамадзянства | |
Альма-матар | |
Месца працы | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | пісьменнік, перакладчык |
Грамадская дзейнасць | |
Член у | |
Узнагароды |
Пятро Стэфановіч, поўнае імя Пётр Францавіч Стэфановіч (28 чэрвеня 1922, Сёмкаў Гарадок, Мінскі раён — 2006[3]) — беларускі пісьменнік, перакладчык. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Скончыў гімназію ў Ашмянах (1939). На пачатку 1941 года пачаў працаваць літаратурным супрацоўнікам ашмянскай раённай газеты «Знамя свободы». Падчас Вялікай Айчыннай вайны скончыў курсы малодшых лейтэнантаў у Забайкальскай ваеннай акрузе і курсы «Выстрел» Міністэрства Узброеных Сіл СССР. Удзельнічаў у баях на Паўднёвым фронце. У 1943 годзе быў паранены. Восенню 1944 года адкліканы з Карэльскага фронту і накіраваны ў Войска Польскае, дзе служыў начальнікам аддзела штаба 10-й дывізіі пяхоты. З 1950 года працаваў на будоўлях — прарабам, начальнікам участка, галоўным інжынерам, начальнікам аддзела капітальнага будаўніцтва, у 1969—1979 гадах — інжынер Беларускага аддзялення Літфонду СССР, у 1979—1984 гадах — літаратурны рэдактар часопіса «Вожык». Член Саюз пісьменнікаў СССР з 1990 года.
Творчасць
[правіць | правіць зыходнік]У друку выступае з 1941 года. Перакладае з польскай на беларускую і рускую мовы, з беларускай на польскую.
На польскую мову пераклаў кнігі для дзяцей А. Лойкі «Дзе хто начуе» (1981), П. Марціновіча «Паспяшайся ў наш звярынец» (1981), А. Вольскага «Еду ў госці да слана» (1981) і «Сцяпан — вялікі пан» (1983), І. Бурсава «Казкі, поўныя цудаў» (1983), беларускія народныя казкі «Лісіца-хітрыца» (1982), «Удовін сын» (1985).
На беларускую мову пераклаў асобныя творы Я. Бжэхвы, Я. Гушчы, В. Жукроўскага, З. Кабатца, У. Махэека, Г. Марцінка, Ю. Озгі-Міхальскага, Я. Парандоўскага, Е. Путраманта, У. Рэйманта, Т. Ружэвіча і інш.
На рускую мову пераклаў асобныя творы З. Сафяна, Г. Гаворскага, Е. Адыгея.
Склаў анталогіі «Ад Буга да Одры» (апавяданні сучасных польскіх пісьменнікаў, 1969) і «Вясёлы калейдаскоп» (гумар і сатыра сучасных польскіх пісьменнікаў, 1979).
Узнагароды
[правіць | правіць зыходнік]Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны II ступені, Чырвонай Зоркі, медалямі і польскім медалём «Заслужаны перад польскай культурай».
Зноскі
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Стэфано́віч Пятро (Пётр Францавіч) // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 237. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Нарадзіліся 28 чэрвеня
- Нарадзіліся ў 1922 годзе
- Нарадзіліся ў Мінскім павеце
- Памерлі 13 чэрвеня
- Памерлі ў 2006 годзе
- Супрацоўнікі часопіса «Вожык»
- Члены Саюза пісьменнікаў СССР
- Члены Беларускага саюза журналістаў
- Кавалеры ордэна Айчыннай вайны II ступені
- Кавалеры ордэна Чырвонай Зоркі
- Асобы
- Пісьменнікі паводле алфавіта
- Нарадзіліся ў Мінскім раёне
- Удзельнікі Вялікай Айчыннай вайны
- Пісьменнікі СССР
- Пісьменнікі Беларусі
- Перакладчыкі СССР
- Перакладчыкі Беларусі
- Перакладчыкі з польскай мовы
- Перакладчыкі з беларускай мовы
- Перакладчыкі на беларускую мову
- Перакладчыкі на рускую мову
- Перакладчыкі на польскую мову