Раманавы

	Раманавы
	Романовы
	Герб Раманавых
Краіна паходжаньня:	Маскоўская дзяржава
Прызнаныя ў:	Маскоўская дзяржава, Расейская імпэрыя

Раманавы (рас. Романовы) — баярскі род Маскоўскай дзяржавы, які насіў такое прозьвішча з канца XVI стагодзьдзя, з 1613 году — дынастыя маскоўскіх гаспадароў (самаабвешчаная з 1721 году — «імпэратарамі усерасейскімі»). Простая лінія роду спынілася па сьмерці маскоўскай гаспадыні Лізаветы Пятроўны, з 5 студзеня 1762 году сталец перайшоў выхадца з дынастыі Гольштайн-Готарпаў (малодшай галіны Ольдэнбурскай дынастыі) сына Ганны Пятроўны і герцага Карла Фрыдрыха Гольштайн-Готарпа Карла Пэтэра Ульрыха Гольштайн-Готарпа (пазьнейшы маскоўскі гаспадар Пётар III), які паводле дынастычнай умовы, прызнаваўся выхадцам з Дому Раманавых. Ад гэтага часу выхадцы з дынастыі маюць назву Гольштайн-Готарп-Раманавы.

Гісторыя

Дакумэнтальна вядомым продкам Раманавых быў Андрэй Іванавіч Кабыла, баярын маскоўскіх князёў сярэдзіны XIV стагодзьдзя. Продкі Раманавых да пачатку XVI стагодзьдзя называліся Кошкінамі, пазьней Захар'інымі. Узвышэньне Захар'іных адбылося ў другой трэці XVI стагодзьдзя, калі маскоўскі гаспадар Іван IV Тыран ажаніўся з дачкой Рамана Юр'евіча — Анастасіяй. Пачынальнікам роду Раманавых быў трэці сын Рамана — Мікіта. Зь яго сыноў набольшую вядомасьць атрымалі Фёдар і Іван.

Узвышэньне Раманавых пачалося за Дзьмітрыем Самазванцам I, за Дзьмітрыем Самазванцам II Фёдара Іванавіча (пастрыжанага ў манахі пад імём Філярэт) абвясьцілі маскоўскім патрыярхам. На земскім саборы 1613 году яго сына Міхаіла Фёдаравіча абралі маскоўскім гаспадаром.

Па Кастрычніцкім перавароце (1917 год) большасьць з роду Раманавых апынулася ў эміграцыі^[1].

У ліпені 1918 году прапанову ад Летувіскай Тарыбы стаць каралём Летувы пад імём «Міндаўгаса II» прыняў нямецкі прынц і вайсковец Вільгельм Карл фон Урах, які паходзіў зь Вюртэмбэрскага дому — найбліжэйшых сваякоў Раманавых^[2].

Крыніцы

^ ЭГБ. — Мн.: 2001 Т. 6. Кн. 1. С. 90.
^ Арлоў У. Краіна Беларусь. Вялікае Княства Літоўскае. — KALLIGRAM, 2012. С. 351—352.

Літаратура

Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — 591 с. — ISBN 985-11-0214-8

[1] ЭГБ. — Мн.: 2001 Т. 6. Кн. 1. С. 90.

[2] Арлоў У. Краіна Беларусь. Вялікае Княства Літоўскае. — KALLIGRAM, 2012. С. 351—352.

[1]

[2]