Тубба
| Иман шарттары |
| Исламдың биш нигеҙе |
| Шәхестәр |
Тубба халҡы (ғәр. تُبّْع) — Ҡөрьәндә: үҙенә ебәрелгән пәйғәмбәрҙе ҡабул итмәгән һәм бының өсөн һәләк булған халыҡ.
Тубба халҡы «Төтөн» сүрәһендә телгә алына. Кафырҙарҙың һөжүмдәренә яуап итеп Аллаһ Мөхәммәт пәйғәмбәргә: «Элеккеләр яҡшыраҡмы инеме, әллә Тубба халҡымы? Беҙ уларҙы һәләк иттек, сөнки улар гөнаһлылар ине»[1]. Тубба халҡы ғәдтәр, ҫамудтар, мидьяндар кеүек үк кафырлыҡ өсөн һәләк ителә. Әл-Кәһф сүрәһендә Аллаһ: «… баҡса ла, Фирғәүен дә, Лут туғандары ла, әйкәттәр ҙә, Тубба халҡы ла улар бөтәһе лә пәйғәмбәрҙәрҙе алдаҡсы тип һананы, Минең янауым аҡланды», — ти[2][3].
Мосолман риүәйәтенә ярашлы, тубба һүҙе — IV—VI быуаттарҙа Йәмәндә хакимлыҡ иткән химйарит династияһы хакимдарының титулы («батша» кеүек) [3].
Иҫкәрмәләр
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]Әҙәбиәт
[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]- Пиотровский М. Б. Коранические сказания. — Наука, ГРВЛ, 1991. — 219 с. — 100 тыс. экз. — ISBN 5-02-017250-2.
|
Был ислам тураһында тамамланмаған мәҡәлә. Һеҙ мәҡәләне төҙәтеп һәм тулыландырып проектҡа ярҙам итә алаһығыҙ. |
| пәйғәмбәрҙәр | |
|---|---|
| ир-ат | |
| ҡатын-ҡыҙ | |
| Мөхәммәт | |
| Ҡөрьән ҡәүемдәре | |
| башҡалар | |
