آزمایش‌های گونه‌زایی در آزمایشگاه
آزمایش‌های آزمایشگاهی گونه‌زایی برای هر چهار حالت گونه‌زایی انجام شده‌است: ناهمجا، دگرجا، پیرابوم و هم‌بوم، و فرآیندهای مختلف دیگری که شامل گونه‌زایی می‌شوند: دورگه‌زایی، تثبیت، اثر بنیان‌گذار و غیره. بیشتر آزمایشها روی مگس‌ها، به ویژه مگس دروزوفیلای سرکه انجام شده‌است.[۱] با این حال، مطالعات جدیدتر مخمرها، قارچ‌ها و حتی ویروس‌ها را نیز آزمایش کرده‌اند.
پیشنهاد شده‌است که آزمایش‌های آزمایشگاهی به دلیل جمعیت کوچک و نسل‌های محدود، برای رویدادهای گونه‌زایی ویکارین (آلوپاتریک و پری‌پاتریک) مناسب نیستند.[۲] اکثر برآوردهای حاصل از مطالعات طبیعت نشان می‌دهد که گونه‌زایی صدها هزار تا میلیون‌ها سال طول می‌کشد.[۳] از سوی دیگر، تصور می‌شود که بسیاری از گونه‌ها سریع‌تر و اخیراً گونه‌زایی کرده‌اند، مانند ماهی‌های اروپایی (Platichthys flesus) که در مناطق دریایی و کفی تخم‌ریزی می‌کنند - که در کمتر از ۳۰۰۰ نسل به‌صورت آلوپاتریک گونه‌زایی کرده‌اند.[۴]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Coyne, Jerry A.; Orr, H. Allen (2004), Speciation, Sinauer Associates, pp. 1–545, ISBN 978-0-87893-091-3
- ↑ Florin, Ann-Britt & Ödeen, Anders (2002), "Laboratory environments are not conducive for allopatric speciation", Journal of Evolutionary Biology, 15 (1): 10–19, doi:10.1046/j.1420-9101.2002.00356.x
{{citation}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Coyne, Jerry A.; Orr, H. Allen (1997), ""Patterns of Speciation in Drosophila" Revisited", Evolution, 51 (1): 295–303, doi:10.1111/j.1558-5646.1997.tb02412.x, PMID 28568795
- ↑ Momigliano, Paolo; Jokinen, Henri; Fraimout, Antoine; Florin, Ann-Britt; Norkko, Alf; Merilä, Juha (2017), "Extraordinarily rapid speciation in a marine fish" (PDF), PNAS, 114 (23): 6074–6079, doi:10.1073/pnas.1615109114, PMC 5468626, PMID 28533412