پرش به محتوا

الکترونیک راک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

الکترونیک راک که همچنین به نام الکترو راک یا راک سنتز نیز شناخته می‌شود، زیر سبکی از موسیقی راک و موسیقی الکترونیک است. الکترونیک راک از سازهایی که در هر دو سبک یافت می‌شوند استفاه می‌کند.[۲] پیدایش الکترونیک راک از سال‌های پایانی دهه ۱۹۶۰ زمانی که گروه‌های راک آغاز به استفاده از سازهای الکترونیکی در موسیقی خود کردند، آغاز می‌شود.[۳] گروه‌های الکترونیک راک از المان‌های سبک‌های موسیقی دیگری مانند پانک راک، راک صنعتی، هیپ-هاپ و تکنو را در هم می‌آمیزند که به پیدایش شاخه‌های دیگری از الکترونیک راک مانند ایندیترونیکا، دنس-پانک و الکتروکلش کمک کرده است.[۴] الکترونیک راک که از آمیزش راک و الکترونیک به میان آمده است، از سازهایی که در هر دو سبک وجود دارد مانند سینت سایزر، ملوترون، سازهای الکتروآکوستیک، گیتار برقی و درام استفاه می‌کنند.[۵] هرچند برخی از موسیقیدانان الکترونیک راک از استفاده از گیتار برقی اجتناب می‌کنند و از سازهای الکترونیک یا رایانه به جای گیتار استفاه می‌کنند.[۶]

به گفته منتقد موسیقی سیمون رینولدز: «نخستین گروه‌هایی که از ساز ه‌های الکترونیک در موسیقی خود استفاه کردند وایت نویز و گونگ بودند».[۷] تروور پینچ و فرانک تروکو نویسندگان کتاب «روزهای آنالوگ»[ی ۱] در سال ۲۰۰۴ می‌گویند: «ترانه سال ۱۹۶۶ گروه بیچ بویز با نام نوسان شگرف» اولین ترانه است که از سازهای الکترونیک در موسیقی راک اند رول استفاه می‌کنند».[۸] از سایر گروه‌های که سینث سایزرها و شگردهای موسیقی الکتروآکوستیک و موسیقی بتنی را با سازهای راک در هم آمیختند می‌توان سیلور اپل، فیفتی فوت هووس، سیرینکس، لوتار اند دِ هند پیپول، بیور و کراوس و توتوز اکسپندینگ هدبند را نام برد.[۹] برخی از این گروه‌ها در دهه ۱۹۶۰ سایکدلیک راک را با موسیقی زیرزمینی و آوانگارد در هم آمیختند و توانستند فروش خوبی به دست آورند.[۱۰]

در دهه ۱۹۷۰ گروه‌های کراتروک آلمانی مانند نئو!، کرفتورک، کن و آمون دول مرزهای موسیقی راک را با استفاده از سازهای تازه الکترونیکی و مدرن به چالش کشیدند.[۱۱] در سال ۲۰۰۴ مجله آنکات در مقاله ای می‌نویسد: «تأثیر کرفتورک بر الکترونیک راک را در جنگ کم (۱۹۷۷) دیوید بووی و کید ای (۲۰۰۰) ریدیوهد می‌توان دید».[۱۲] در سال‌های نخست دهه ۲۰۰۰ الکترونیک راک به‌طور فزاینده ای محبوب شده است.[۱۳]

هنرمندان

[ویرایش]

فهرست برخی هنرمندان یا گروه‌هایی که این سبک را اجرا کرده‌اند.

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Electronic Rock: On the History of Rock Music. شابک ۹۷۸-۳-۶۵۳-۹۷۹۲۰-۶. دریافت‌شده در ۴ اسفند ۱۳۹۷.
  2. Felix, Stanford (2010). The Complete Idiot's Guide Music Dictionary. DK Publishing. p. 257. ISBN 978-1-101-19809-4.
  3. Buckley, Peter (24 November 2017). The Rough Guide to Rock. Rough Guides. ISBN 978-1-85828-457-6. Retrieved 24 November 2017 – via Google Books.
  4. Robinson, Emily (2017). The Language of Progressive Politics in Modern Britain. Palgrave Macmillan UK. p. 117. ISBN 978-1-137-50664-1.
  5. "Alan Vega, Agitational Vocalist for Synth-Punk Innovators Suicide, 1938-2016".
  6. "The ABC's of…Electronic Rock in the Studio: The Doors to Depeche Mode & LCD Soundsystem". SonicScoop. 19 November 2013. Retrieved 24 November 2017.
  7. Reynolds, Simon (21 April 2007). "King of the Cosmos". The Observer. Retrieved 4 January 2020.
  8. The Complete Idiot's Guide Music Dictionary: Music Explained in the Simplest Terms. Penguin. 6 July 2010. ISBN 978-1-101-19809-4. The term was invented in 1999 by Damien Ramsey to retroactively name a small subgenre of punk in which the musicians used synthesizers instead of guitars.
  9. Reynolds, Simon. "Synthedelia: Psychedelic Electronic Music in the 1960s". Red Bull Music Academy. Retrieved 5 January 2020.
  10. "Suicide - Suicide Album Reviews, Songs & More | AllMusic". AllMusic.
  11. Demby, Eric. "OLD NEU! Albums Finally Coming Stateside". MTV News. Archived from the original on 23 January 2015. Retrieved 25 January 2020.
  12. Dalton, Stephen (April 2004). "Kraftwerk: OK Computer". Uncut. Retrieved 6 November 2023.
  13. Interview with J. Amaretto of DHR, WAX Magazine, issue 5, 1995.


خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «ی» وجود دارد، اما برچسب <references group="ی"/> متناظر پیدا نشد. ().