سیکاری
سیکاری (انگلیسی: Sicarii) گروه انشعابی از متعصبان یهودی زیلوت‌ها بودند که در دهه‌های قبل از ویرانی اورشلیم در سال ۷۰ میلادی (محاصره اورشلیم (۷۰ میلادی))، به شدت با اشغال یهودیه (استان روم) توسط امپراتوری روم مخالفت کردند و اقدام به بیرون راندن آنها و هوادارانشان از منطقه کردند. به حامیان فلسفهٔ چهارم یا فرقه چهارم یهودیت/زیلوت‌ها نیز شناخته می‌شوند.
تاریخچه حملات
[ویرایش]قربانیان سیکاری‌ها، به گفته ژوزفوس، شامل کاهن اعظم یوناتان و ۷۰۰ زن و کودک یهودی در عین جِدی بوده‌اند.[۱] برخی از قتل‌ها با انتقام شدید رومی‌ها علیه جمعیت یهودی منطقه مواجه شد. با این حال، در مواردی، سیکاری‌ها قربانیان خود را در صورت برآورده شدن شروطشان آزاد می‌کردند. بیشتر اطلاعات موجود دربارهٔ سیکاری‌ها از آثار ژوزفوس، از جمله «تاریخ یهودیان» و «جنگ یهود» به دست آمده است. او نوشته که سیکاری‌ها برای آزادی ده قاتل دستگیرشده، منشی الیعازار، فرماندار معبد، را آزاد کردند.[۲]
در آغاز جنگ اول روم-یهود، سیکاری‌ها و (احتمالاً) یاران زئالوت (که ژوزفوس بین این دو تمایز قائل شد اما تفاوت‌های اصلی را به‌طور کامل توضیح نداد)، به اورشلیم دست یافتند و مجموعه‌ای از وحشیگری‌ها را در تلاش برای تحریک مردم به جنگ با روم مرتکب شدند. در یکی از روایت‌ها که در تلمود آمده است، آنها منابع غذایی شهر را نابود کردند و با استفاده از گرسنگی، مردم را مجبور به جنگیدن علیه محاصره رومی‌ها کردند، به جای اینکه مذاکره برای صلح کنند. رهبران آنها، از جمله مَنَحِم بن یهودا و الیعازار بن یائیر، چهره‌های مهمی در جنگ بودند و این گروه در بسیاری از نبردها علیه رومی‌ها به عنوان سرباز جنگیدند. مَنَحِم همراه با گروه کوچکی از پیروانش به دژ مسادا رفت، گارد رومی را تصرف کرده و تمام ۷۰۰ سرباز آنجا را کشتند. آنها همچنین دژ آنتونیا را تصرف کرده و نیروهای آگریپا دوم را شکست دادند. او همچنین به آنها آموزش داد که عملیات چریکی مختلفی علیه کاروان‌ها و لشکرهای رومی مستقر در یهودا انجام دهند.[۳] ژوزفوس همچنین نوشت که سیکاری‌ها به روستاهای عبری اطراف از جمله این‌گدی حمله کردند، جایی که ۷۰۰ زن و کودک یهودی را به قتل رساندند.[۴] [۵][۶]
در سال ۶۶ میلادی، گروه‌های زئالوت، سیکاری و دیگر شورشیان با هم متحد شده و به‌طور موقت کنترل اورشلیم را از رومیان گرفتند و معبد را تصرف کردند. آنها هر کسی را که در برابر قدرتشان مقاومت می‌کرد، اعدام می‌کردند. مردم محلی علیه این کنترل شورش کرده و سلسله‌ای از محاصره‌ها و حملات را برای براندازی شورشیان راه انداختند. شورشیان بالاخره قیام را سرکوب کرده و اورشلیم را برای مدت جنگ تحت کنترل خود نگه داشتند. در نهایت، رومیان با بازپس‌گیری شهر آن را در سال ۷۰ میلادی به‌طور کامل ویران کردند.[۷][۸]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Cockburn, Patrick (1997-03-30). "Ancient battle divides Israel as Masada 'myth' unravels". The Independent. Retrieved 2024-07-13.
[Josephus] says that the defenders of Masada took no part in the war against Rome during the siege of Jerusalem, but instead plundered local villages including En Gedi on the Dead Sea, where "women and children, more than 700 in number, were butchered”… Professor Yadin wanted to prove that the defenders of Masada were the hard-core supporters of a national resistance movement led by the Zealots, the movement which fought in Jerusalem. He interpreted scrolls found at Masada as showing that the defenders came from different sects and groups, though the scrolls may have been looted from nearby villages. What Josephus actually said was that the defenders of Masada were Sicarii, an extreme Jewish group who specialised in assassination and had killed the High Priest in Jerusalem.
- ↑ Josephus, Antiquities of the Jews, Book XX 9.
- ↑ Ross, Jeffrey Ian, Religion and Violence: An Encyclopedia of Faith and Conflict from Antiquity to the Present, Routledge (January 15, 2011), Chapter: Sicarii. شابک ۹۷۸−۰۷۶۵۶۲۰۴۸۴
- ↑
{{cite book}}: Empty citation (help) - ↑ Josephus, Wars of the Jews, Book IV 7-2.
- ↑ Ancient battle divides Israel as Masada 'myth' unravels; Was the siege really so heroic, asks Patrick Cockburn in Jerusalem, The Independent, 30 March 1997
- ↑ Levick, Barbara (1999). Vespasian. London: Routledge, pp. 116–119. شابک ۰−۴۱۵−۱۶۶۱۸−۷
- ↑ Josephus, Wars of the Jews, Book II 8-11, Book II 13-7, Book II 14-4, Book II 14-5.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Sicarii». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ مه ۲۰۲۳.