مراکز اجتماعی
مراکز اجتماعی (یا مرکز اجتماعی) فضاهای در اختیار جوامع انسانی هستند. یک مرکز اجتماعی ساختمانی است که طیف وسیعی از فعالیت‌ها توسط گروه‌های اجتماعی و بدون اهداف انتفاعی در آن صورت می‌گیرد. این مراکز ممکن است مراکز سازمان دهنده برای فعالیت‌های محلی یا ارائه دهنده پشتیبانی برای اقلیتهای اجتماعی از جمله زندانیان و پناهجویان باشند. کافی نت‌ها، مغازه‌های آزاد، آزمایشگاه‌های عمومی کامپیوتر، محل‌های دیوارنگاری و نقاشی‌های دیواری، اجتماعات حقوقی تعاونی و محل اسکان مسافران نمونه آنهاست. خدماتی که در مراکز اجتماعی ارائه می‌شود هم از نیاز مخاطبان و هم از مهارتهای مشارکت کنندگان در این مراکز سرچشمه می‌گیرد.[۱]
مراکز اجتماعی اغلب در ساختمان‌های بزرگ قرار دارند و در نتیجه می‌تواند میزبان جلسات فعالانه، کنسرت، کتابفروشیها، گروه‌های رقص و نمایشگاه‌های هنری و مانند آنها باشند.
مراکز اجتماعی با نام فضای آزاد هم شناخته می‌شوند و ممکن است به صورت فضای امن طراحی شوند که گفتگوهای که در آنجا صورت می‌گیرد گسترش پیدا نکند. [نیازمند منبع]
مراکزی مانند قهوه‌خانه‌ها هم ممکن است مرکز اجتماعی محسوب شوند بدون این که با این هدف ساخته شوند.
فضاهای رایگان اجتماعی
[ویرایش]مراکز اجتماعی مکانی برای معاشرت ایجاد می‌کنند که می‌تواند در قالب یک بار، کافه یا محل برگزاری موسیقی باشد. این مراکز همچنین دسترسی به اطلاعات را فراهم می‌کنند که کتابخانه‌ها و مراکز اطلاع‌رسانی از آن جمله هستند.
فضاهای اجتماعی داوطلبانه اداره می‌شوند و مردمی که کارهای این مراکز را انجام می‌دهند افراد عادی و داوطلب هستند نه مددکاران اجتماعی. پروژه‌های در حال اجرا روح همکاری و همبستگی و کمک متقابل را ایجاد می‌کند.
اغلب مراکز اجتماعی بر اساس روحیه غیر سلسله مراتبی و مبتنی بر اجماع در تصمیم‌گیری اداره می‌شوند.
تفاوت از جامعه مراکز اجتماع محلی
[ویرایش]مراکز اجتماعی متفاوت از مراکز اجتماع محلی هستند. مراز اجتماع رابطه اجتماعی با حکومت و موسسات دولتی دارند ولی مراکز اجتماع محلی «عمومی» هستند و کمتر تحت نفوذ و کنترل دولتها هستند. [نیازمند منبع]
یادداشت
[ویرایش]- ↑ Wright, Steve (1996). "Living In The Heart Of The Beast". Libcom. Black Flag #209. Retrieved 2015-11-06.