نگهبانان لوفت‌وافه در اردوگاه‌های کار اجباری

در طول جنگ جهانی دوم، لوفت‌وافه آلمان ده‌ها اردوگاه کار اجباری را اداره می‌کرد و سربازان خود را به عنوان نگهبان در بسیاری دیگر مستقر می‌کرد. اردوگاه‌هایی که برای بهره‌برداری از کار اجباری برای تولید تسلیحات ایجاد شده بودند، اغلب توسط شاخه‌ای از ورماخت که از محصولات استفاده می‌کرد، اداره می‌شدند.^[۱]

ورماخت همچنین حدود ۱۰,۰۰۰ سرباز را به دلیل کمبود نگهبان در اواسط سال ۱۹۴۴ به اردوگاه‌های کار اجباری اعزام کرد که بسیاری از آنها از لوفت‌وافه بودند.^[۲]

عملیات اردوگاه

تا پایان جنگ، ۲۷۰۰ سرباز لوفت‌وافه به عنوان نگهبان در اردوگاه بوخن‌والت و زیر اردوگاه‌های آن کار می‌کردند. اردوگاه‌های اصلی فلوسنبورگ، میتل‌باو-دورا و ناتزوایلر دارای بسیاری از نگهبانان لوفت‌وافه بودند.^[۱]

در اواخر سال ۱۹۴۳، یک حیاط بازیافت لوفت‌وافه در نیمه راه بین آشویتس II-بیرکناو و آشویتس I افتتاح شد. حدود ۱۳۰۰ زندانی در هر زمان مجبور به کار در بازیافت قطعات از هواپیماهای لوفت‌وافه و متفقین که به شدت آسیب دیده بودند، بودند. این زندانیان توسط پرسنل لوفت‌وافه نظارت و توسط اس‌اس نگهبانی می‌شدند. بیشتر آن‌ها اسیران جنگی لهستانی یا شوروی بودند؛ دومی‌ها به خاطر تلاش‌های مکرر برای فرار شناخته شده بودند. به دلیل اقلام ارزشمندی که می‌توانستند هنگام جداسازی هواپیماها پیدا کنند، زندانیان اغلب سعی می‌کردند آن‌ها را به بیرکناو قاچاق کنند تا برای نیازهای ضروری مبادله کنند.

یک کارخانه برای سلاح‌های ضد هوایی در مونوویتز توسط نگهبانان لوفت‌وافه کارکنان داشت.^[۳] لوفت‌وافه همچنین واحدهای فلاک برای حفاظت از کارخانه‌های مونوویتز در برابر حملات هوایی فراهم می‌کرد. تا اوایل سال ۱۹۴۴، ۱۰۰۰ نگهبان لوفت‌وافه در آشویتس بودند.^[۴]

نگرش نگهبانان به زندانیان اردوگاه

اگرچه بسیاری از پرسنل لوفت‌وافه نامه‌ها را قاچاق می‌کردند یا غذا برای زندانیان فراهم می‌کردند، فرمانده آن‌ها، یک سرگرد لوفت‌وافه، به خاطر ضرب و شتم زندانیان با لوله آلومینیومی شناخته شده بود.

زندانیان در بیرکناو اسکان داده شده و هر صبح مجبور به راهپیمایی به کارخانه Zerlegebetrieb بودند؛ آن‌ها از کار معاف می‌شدند اگر دما به زیر ۱۵- °C می‌رسید.

نرخ مرگ و میر به دلیل شرایط سخت کاری و حوادث محل کار بالا بود.^[۵]

نگهبانان لوفت‌وافه به داشتن شهرتی کمی کمتر بی‌رحم از اس‌اس معروف بودند، در چندین مورد تلاش برای بهبود شرایط زندانیان داشتند.^[۶] با این حال، پرسنل لوفت‌وافه نیز اغلب زندانیان را بدرفتاری می‌کردند. به عنوان مثال، تکنسین‌های لوفت‌وافه در چندین مکان زندانیان را مجبور به خنثی کردن یا دست زدن به بمب‌های منفجر نشده می‌کردند.^[۱]

گزارش شده است که سربازان لوفت‌وافه زندانیان را در طول یک راهپیمایی مرگ اعدام کرده و زندانیان را در وینر نویدورف، یک زیر اردوگاه از اردوگاه کار اجباری ماوت‌هاوزن، شکنجه و قتل کرده‌اند. برای این جنایات، لودویگ استیر، کاپیتان لوفت‌وافه که مسئول سربازان لوفت‌وافه در اردوگاه بود، توسط دادگاه نظامی ایالات متحده در سال ۱۹۴۷ به اعدام محکوم و اعدام شد.^[۱]

جستارهای وابسته

پانویس

دایرةالمعارف اردوگاه‌ها و گتوها، ۱۹۳۳–۱۹۴۵ (دانلود رایگان در وب‌سایت موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده)

رده:لوفت‌وافه رده:اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها رده:جنایات جنگی ورماخت رده:واحدها و تشکیلات دفاع زمینی نیروی هوایی

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ ^۱٫۳ Geoffrey P، Megargee (۲۰۰۹). USHMM. United States Holocaust Memorial Museum.
↑ Black, P. (2012-08-01). "The Death Marches: The Final Phase of Nazi Genocide, Daniel Blatman (Cambridge, MA: Belknap Press of Harvard University Press, 2011), x + 561 pp., hardcover, $35.00". Holocaust and Genocide Studies. 26 (2): 294–297. doi:10.1093/hgs/dcs036. ISSN 8756-6583.
↑ Hayes, P. (2006-01-01). "People in Auschwitz, Hermann Langbein, translated by Harry Zohn, foreword by Henry Friedlander (Chapel Hill: University of North Carolina Press in association with the United States Holocaust Memorial Museum, 2004), xvi + 568 pp., $39.95". Holocaust and Genocide Studies. 20 (2): 311–314. doi:10.1093/hgs/dcl007. ISSN 8756-6583.
↑ Uziel, Daniel (2006–2009). "Between Industrial Revolution and Slavery. Mass Production in the German Aviation Industry in World War II". History and Technology. 22 (3): 277–300. doi:10.1080/07341510600803341. ISSN 0734-1512.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:فرمت پارامتر تاریخ (link)
↑ Rawson، Andrew (۲۰۱۵). Auschwitz: The Nazi Solution. Pen and Sword.
↑ Hayes, P. (2006-01-01). "People in Auschwitz, Hermann Langbein, translated by Harry Zohn, foreword by Henry Friedlander (Chapel Hill: University of North Carolina Press in association with the United States Holocaust Memorial Museum, 2004), xvi + 568 pp., $39.95". Holocaust and Genocide Studies. 20 (2): 311–314. doi:10.1093/hgs/dcl007. ISSN 8756-6583.

[:0-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ ^۱٫۳ Geoffrey P، Megargee (۲۰۰۹). USHMM. United States Holocaust Memorial Museum.

[2] Black, P. (2012-08-01). "The Death Marches: The Final Phase of Nazi Genocide, Daniel Blatman (Cambridge, MA: Belknap Press of Harvard University Press, 2011), x + 561 pp., hardcover, $35.00". Holocaust and Genocide Studies. 26 (2): 294–297. doi:10.1093/hgs/dcs036. ISSN 8756-6583.

[3] Hayes, P. (2006-01-01). "People in Auschwitz, Hermann Langbein, translated by Harry Zohn, foreword by Henry Friedlander (Chapel Hill: University of North Carolina Press in association with the United States Holocaust Memorial Museum, 2004), xvi + 568 pp., $39.95". Holocaust and Genocide Studies. 20 (2): 311–314. doi:10.1093/hgs/dcl007. ISSN 8756-6583.

[4] Uziel, Daniel (2006–2009). "Between Industrial Revolution and Slavery. Mass Production in the German Aviation Industry in World War II". History and Technology. 22 (3): 277–300. doi:10.1080/07341510600803341. ISSN 0734-1512.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:فرمت پارامتر تاریخ (link)

[5] Rawson، Andrew (۲۰۱۵). Auschwitz: The Nazi Solution. Pen and Sword.

[6] Hayes, P. (2006-01-01). "People in Auschwitz, Hermann Langbein, translated by Harry Zohn, foreword by Henry Friedlander (Chapel Hill: University of North Carolina Press in association with the United States Holocaust Memorial Museum, 2004), xvi + 568 pp., $39.95". Holocaust and Genocide Studies. 20 (2): 311–314. doi:10.1093/hgs/dcl007. ISSN 8756-6583.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]