ค่าสิทธิ
ค่าสิทธิ (อังกฤษ: royalty) คือค่าตอบแทน โดยฝ่ายที่เป็นผู้ได้รับอนุญาตหรือผู้ได้รับสัมปทาน จ่ายให้อีกฝ่ายที่เป็นเจ้าของสินทรัพย์โดยส่วนใหญ่ (ผู้อนุญาตหรือผู้ให้สัมปทาน) เพื่อเป็นสิทธิ์ในการใช้สินทรัพย์นั้น โดยทั่วไปแล้วค่าสิทธิจะตกลงกันในรูปแบบของ ค่าธรรมเนียมเป็นเปอร์เซ็นต์ของรายได้รวมหรือรายได้สุทธิที่ได้จากการใช้สินทรัพย์ หรืออาจกำหนดเป็นราคาตายตัวต่อหน่วยที่ขายได้ของแต่ละรายการ แต่ก็ยังมีในรูปแบบอื่นและตัวชี้วัดการชดเชย[1][2][3][4][5][6][7]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Focus: Tax and Intellectual Property – April 2004". Allens Arthur Robinson. สืบค้นเมื่อ 2007-09-13.
- ↑ "Royalty (definition)". law.com. สืบค้นเมื่อ 2007-09-13.
- ↑ United Nations Industrial Development Organization (1996). Manual on Technology Transfer Negotiation. Vienna: United Nations Industrial Development Organization. ISBN 92-1-106302-7.
- ↑ Guidelines for Evaluation of Transfer of Technology Agreements, United Nations, New York, 1979
- ↑ Licensing Guide for Developing Countries: A Guide on the Legal Aspects of the Negotiation and Preparation of Industrial Property Licenses and Technology Transfer Agreements Appropriate to the Needs of Developing Countries. Geneva: World Intellectual Property Organization. 1977. ISBN 92-805-0395-2.
- ↑ UNIDO International Workshop on Technology Transfer Negotiation and Plant Level Technology Needs Assessment, 7–8 December 1999, New Delhi.
- ↑ Dave Tyrrell. "Intellectual Property & Licensing". Vertex. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-03-23. สืบค้นเมื่อ 2007-09-14.