ข้ามไปเนื้อหา

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง

พิกัด: 40°04′21″N 116°35′51″E / 40.07250°N 116.59750°E / 40.07250; 116.59750
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง

北京首都国际机场
ภาพถ่ายทางอากาศของท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง
ข้อมูลสำคัญ
การใช้งานสาธารณะ
เจ้าของ-ผู้ดำเนินงานBeijing Capital International Airport Company Limited
พื้นที่บริการจิง-จิน-จี้
ที่ตั้งชุ่นอี้ ปักกิ่ง ประเทศจีน
เปิดใช้งาน1 มีนาคม 1958; 66 ปีก่อน (1958-03-01)
ฐานการบิน
เมืองสำคัญ
เหนือระดับน้ำทะเล116 ฟุต / 35 เมตร
พิกัด40°04′21″N 116°35′51″E / 40.07250°N 116.59750°E / 40.07250; 116.59750
เว็บไซต์www.bcia.com.cn
en.bcia.com.cn
แผนที่
PEK/ZBAAตั้งอยู่ในปักกิ่ง
PEK/ZBAA
PEK/ZBAA
ที่ตั้งในปักกิ่ง
PEK/ZBAAตั้งอยู่ในประเทศจีน
PEK/ZBAA
PEK/ZBAA
ที่ตั้งในประเทศจีน
ทางวิ่ง
ทิศทาง ความยาว พื้นผิว
ฟุต เมตร
18L/36R 3,810 ยางมะตอย
18R/36L 3,445 ยางมะตอย
01/19 3,810 คอนกรีต[1]
สถิติ (2023)
ผู้โดยสาร52,879,156
การเคลื่อนตัวของอากาศยาน379,710
ตันสินค้า1,115,908
ผลทางเศรษฐกิตและสังคม6.5 พันล้านและ 571,700 ดอลลาร์สหรัฐ[2]
ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง
อักษรจีนตัวย่อ北京首都国际机场
อักษรจีนตัวเต็ม北京首都國際機場
อาคารเทียบเครื่องบิน 3
ภายในอาคารผู้โดยสาร 3 หลังใหม่

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง (IATA: PEK, ICAO: ZBAA) เป็นสนามบินระหว่างประเทศสนามบินหลักของกรุงปักกิ่ง สาธารณรัฐประชาชนจีน ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือห่างจากใจกลางเมืองประมาณ 32 km (20 mi) ในเขตเฉาหยาง และบางส่วนของ เขตซุ่นอี้[5] บริหารงานโดย บริษัทท่าอากาศยานปักกิ่งแคปิตอล ซึ่งเป็นรัฐวิสาหกิจ รหัสสนามบิน IATA ของปักกิ่งคือ PEK มาจากการถอดความชื่อของปักกิ่งเป็นอักษรโรมันแบบเดิม (Peking)[a]

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง เป็นท่าอากาศยานหลักของสายการบินแอร์ไชน่า สายการบินแห่งชาติของประเทศจีน ซึ่งมีเที่ยวบินจากที่นี่มากกว่า 120 เส้นทาง (ไม่รวมเที่ยวบินส่งสินค้า) ทั้งนี้ยังมี ไห่หนานแอร์ไลน์ และ ไชน่าเซาเทิร์นแอร์ไลน์ ที่ใช้สนามบินนี้เป็นสนามบินหลักอีกด้วย

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง เพิ่มอาคารผู้โดยสารหลังที่ 3 ในปี พ.ศ. 2551 ในช่วงงานโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 ถือเป็นอาคารผู้โดยสารที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับ 2 รองจากอาคารผู้โดยสารที่ 3 ของ ท่าอากาศยานนานาชาติดูไบ และถือเป็นสิ่งปลูกสร้างที่ใช้พื้นที่ใหญ่ที่สุดในโลกอันดับ 6 ซึ่งกินเนื้อที่ราว 1,480 เฮกตาร์

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง เติบโตอย่างรวดเร็วโดยติดอันดับสนามบินที่คับคั่งที่สุดแห่งหนึ่งในโลก และกลายมาเป็นสนามบินที่คับคั่งที่สุดในเอเซียจากจำนวนผู้โดยสารและจำนวนเที่ยวบินในปี พ.ศ. 2542 และได้ถือเป็นสนามบินที่มีผู้โดยสารคับคั่งที่สุดอันดับ 2 ของโลกในปี พ.ศ. 2553 ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง ได้บันทึกว่ามีเครื่องบินเข้าออกทั้งหมด 557,167 ครั้ง (นับจากเครื่องบินขึ้นและลง) ติดอันดับ 6 ของโลกในปี พ.ศ. 2555[3] ด้านเที่ยวบินขนส่งสินค้าก็เช่นกัน ในปี พ.ศ. 2555 สนามบินถูกจัดอันดับที่ 13 ของสนามบินที่มีเที่ยวบินขนส่งสินค้าที่คับครั้งที่สุดในโลก โดยมีการขนส่งสินค้ากว่า 1,787,027 ตัน[3]

ตั้งแต่เดือนกันยายน พ.ศ. 2562 เที่ยวบินของสมาชิกวันเวิลด์ และสกายทีม ทั้งหมดจะถูกถ่ายโอนจากท่าอากาศยานนานาชาติปักกิ่งไปยังท่าอากาศยานนานาชาติปักกิ่งต้าซิงแห่งใหม่ ยกเว้นคาเธ่ย์แปซิฟิก และ คาเธ่ย์ดรากอน

ประวัติ

[แก้]
ท่าอากาศยานปักกิ่งในปี พ.ศ. 2502
แอร์ฟอร์ซวัน ของประธานาธิปดีริชาร์ด นิกสัน ลงจอดที่ท่าอากาศยานปักกิ่งในปี พ.ศ. 2515

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง เปิดให้บริการเมื่อวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2501 ขณะนั้นสนามบินมีเพียงอาคารขนาดเล็กที่ยังคงอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ ซึ่งใช้รองรับผู้โดยสารวีไอพี และ เที่ยวบินเช่าเหมาลำ วันที่ 1 มกราคม 2523 ได้เปิดให้บริการอาคารผู้โดยสารแห่งที่ 1 โดยมีท่าเทียบ และรองรับเครื่องบินได้ 10-12 ลำ อาคารใหม่นี้ ใหญ่กว่าอาคารเก่าที่สร้างในช่วงปี พ.ศ. 2500 มาก

เที่ยวบินแรกที่บินมาสู่จีน และ ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่งคือเที่ยวบินของปากีสถานอินเตอร์เนชันแนลแอร์ไลน์จากเมืองอิสลามาบาด

ช่วงปลายปี พ.ศ. 2542 เป็นช่วงครบรอบ 50 ปี ของการสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีน ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่งได้ขยายอาคารผู้โดยสารแห่งที่ 2 เปิดให้บริการในวันที่ 1 พศจิกายนในปีเดียวกัน โดยอาคารผู้โดยสารแห่งที่ 1 ถูกปิดช่วงคราวเพื่อปรับปรุงหลังจากเปิดอาคาร 2 วันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2547 อาคารผู้โดยสารแห่งที่ 1 จึงกลับมาเปิดอีกครั้ง หลังปรับปรุงเสร็จแล้ว ซึ่งในตอนนั้นเปิดให้ใช้เฉพาะเที่ยวบินภายในประเทศและระหว่างประเทศของสายการบินไชน่าเซาเทิร์นแอร์ไลน์ เท่านั้น[6] ส่วนเที่ยวบินภายในประเทศและต่างประเทศของสายการบินอื่นๆ ยังคงให้บริการจากอาคารผู้โดยสารแห่งที่ 2

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่งได้ขยายสนามบินอีกครั้งในปี พ.ศ. 2550 โดยเปิดให้บริการทางวิ่งที่ 3 ในวันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2550 เพื่อลดปัญหาความคับคั่งของอีกสองทางวิ่ง[7] อาคารผู้โดยสารแห่งที่ 3 (T3) สร้างเสร็จในเดือนกุมภาพันธ์ 2551 ในช่วงโอลิมปิกปักกิ่ง การขยายสนามบินครั้งนี้ยังได้เพิ่มทางรถไฟวิ่งเข้าไปสู่กลางกรุงปักกิ่งด้วย ในขณะที่เปิดใช้บริการนั้น อาคารผู้โดยสารแห่งที่ 3 ได้รับการยกย่องให้เป็นสิ่งปลูกสร้างที่ใช้พื้นที่ใหญ่ที่สุดในโลก และถือเป็นสถานที่สำคัญที่บ่งบอกการเจริญเติบโตของกรุงปักกิ่ง เมืองหลวงของประเทศจีน การขยายครั้งนี้ได้ระดมทุนกว่า 3 หมื่นล้านเยนจากประเทศญี่ปุ่น และอีก 5 ร้อยล้านยูโรจาก ธนาคารเพื่อการลงทุนของยุโรป (EIB) การกู้ครั้งนี้ถือเป็นการกู้ครั้งใหญ่ที่สุดในเอเซ๊ยของ EIB ซึ่งได้ลงนามความตกลงกันในงาน การประชุมผู้นำจีนและกลุ่มประเทศยุโรปครั้งที่ 8 เมื่อเดือนกันยายน 2558[8]

หลังจากงานโอลิมปิกฤดูร้อน 2008และเพิ่มอาคารผู้โดยสารแห่งใหม่แล้ว ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่งได้ยึดตำแหน่งสนามบินที่คับคั่งที่สุดในเอเชียนับจากจำนวนที่นั่ง จากท่าอากาศยานนานาชาติโตเกียว[9]

และเนื่องด้วยปัญหาด้านการขยายด้วยของท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง จึงได้มีแผนที่จะเปิดสนามบินใหม่ที่ต้าซิง ซึ่งผ่านการอนุมัติแล้วในวันที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2556 และเริ่มการก่อสร้างในปี พ.ศ. 2558 และแล้วเสร็จในปี 2562[10] สนามบินแห่งใหม่จะทำหน้าที่เป็นศูนย์รวมของสายการบินพันธมิตร สกายทีม (ยกเว้นสายการบิน ไชน่าอีสเทิร์นแอร์ไลน์)[11] ส่วนสมาชิกของ สตาร์อัลไลแอนซ์ จะยังคงอยู่ที่สนามบินนานาชาติปักกิ่ง ไห่หนานแอร์ไลน์ซึ่งมีปริมาณผู้โดยสารคิดเป็น 10% ของผู้ใช้บริการสนามบินปักกิ่ง ในปี พ.ศ. 2559 แต่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของพันธมิตรหลักใด ๆ จะอยู่ที่สนามบินเดิม[12]

อาคารผู้โดยสาร และสายการบิน

[แก้]

อาคารผู้โดยสาร 1

[แก้]

อาคารผู้โดยสาร 2

[แก้]

อาคารผู้โดยสาร 3

[แก้]

เปิดให้บริการเมื่อปี พ.ศ. 2551

สายการบินขนส่งสินค้า

[แก้]

ดูเพิ่ม

[แก้]

เชิงอรรถ

[แก้]
  1. ↑ รหัส BJS ใช้สำหรับสนามบินเชิงพาณิชย์ทุกแห่งในเขตมหานครปักกิ่ง ปัจจุบันรวมถึงสนามบินแห่งนี้และ ปักกิ่งหนานหยวน สนามบินขนาดเล็กสำหรับเที่ยวบินภายในประเทศ

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Boeing: Airport Compatibility - Airport Planning and Engineering Services". www.boeing.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 January 2013.
  2. ↑ "Beijing Capital International airport – Economic and social impact". Ecquants. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 May 2014. สืบค้นเมื่อ 7 September 2013.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 "Preliminary world airport traffic rankings". 13 March 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 May 2020. สืบค้นเมื่อ 9 April 2019.
  4. ↑ 2018年民航机场生产统计公报 (ภาษาจีน). Civil Aviation Administration of China. 5 March 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 May 2020. สืบค้นเมื่อ 12 March 2019.
  5. ↑ Map from Maptown.cn เก็บถาวร 2013-01-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. ()
  6. ↑ "首都国际机场的历史沿革_新浪旅游_新浪网". travel.sina.com.cn. สืบค้นเมื่อ 2015-07-15.
  7. ↑ "Beijing Airport's third runway opens on Monday". Chinadaily.com.cn. Xinhua. 29 October 2007. สืบค้นเมื่อ 1 June 2015.
  8. ↑ "europa-eu-un.org". สืบค้นเมื่อ 1 June 2015.
  9. ↑ "AAPA members' international traffic falls in July; Beijing now busiest airport in the region". anna.aero. 5 September 2008.
  10. ↑ WANG XIAODONG (14 January 2013). "New capital airport cleared for takeoff". China Daily.
  11. ↑ "CAAC permits China Eastern ops at Beijing Capital".
  12. ↑ "Beijing's New Daxing Airport Stokes Rivalries and Confusion" (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 September 2019. สืบค้นเมื่อ 25 June 2019.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง
วิกิท่องเที่ยว มีคำแนะนำการท่องเที่ยวสำหรับ ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง
Stub icon

บทความการเดินทาง การคมนาคม และการขนส่งนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง&oldid=11736722"