1 Dywizja Strzelców Polskich (WP na Wschodzie)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1917 |
| Rozformowanie |
1918 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. Gustaw Ostapowicz |
| Działania zbrojne | |
| Wojna domowa w Rosji | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
1 Dywizja Strzelców Polskich (1 DSP) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego na Wschodzie.
Dywizja został sformowana jesienią 1917 początkowo w Husatynie, a później w Starym Bychowie. Weszła w skład I Korpusu Polskiego[1].
Organizacja i obsada personalna dywizji
[edytuj | edytuj kod]- Dowództwo
- dowódca - gen. mjr Gustaw Ostapowicz[a]
- kapelan - ks. Tadeusz Jachimowski
- Sztab
- płk SG Piętko
- dowódcy brygad:
- gen. mjr Wincenty Odyniec
- płk Daniel Konarzewski
- płk Lucjan Żeligowski[b]
- 1 pułk strzelców polskich
- 2 pułk strzelców polskich
- 3 pułk strzelców polskich
- 4 pułk strzelców polskich
- I Brygada Artylerii
- 1 dywizjon parkowy
- kompania inżynieryjna
- legia podchorążych
- tabor dywizyjny
- dwa szpitale
- oddział opatrunkowy
W grudniu 1917 dywizja etatowo liczyła: 371 oficerów, 36 lekarzy, 52 urzędników, 16927 żołnierzy frontowych, 2308 żołnierzy niefrontowych, około 4500 koni. Stan faktyczny wynosił odpowiednio: 397, 21, 35, 5049, 2002, ok. 2400[2].
Żołnierze dywizji
[edytuj | edytuj kod]- Kawalerowie Wstęgi Amarantowej
Na mocy rozkazu dowódcy I Korpusu Polskiego z 19 marca 1918 udekorowani zostali za waleczność[3]:
z kompanii inżynieryjnej
- ppor. Stanisław Małagowski
- mł. podof. Leon Wawrzynowicz
- mł. podof. Jan Onufrowicz
- saper Mieczysław Oborski
- saper Breda Stanisław
- saper Józef Pawlak
- saper Franciszek Przetocki
- mł. podof. Jan Strzałkowski
- mł. podof. Władysław Dreczkowski
- mł. podof. Tadeusz Strobl
- mł. podof. Jan Kaniewski
- mł. podof. Adam Turek
- mł. podof. Julian Jaronowski
- saper Feliks Kalina
- saper Piotr Leszczyński
z legii podchorążych
- Celestyn Kański*
- Piotr Borkowski
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 154.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 170.
- ↑ Placówka 1933 ↓, nr 1, s. 16.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: 1921.
- Jacek Woyno: Materiały archiwalne do dziejów polskich formacji wojskowych w Rosji (1914-1920). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2012-12-16].
- Kawalerowie Wstęgi Amarantowej. „Placówka. Miesięcznik myśli i czynowi Dowborczyków poświęcony”. 1, 1933. Warszawa: Zakłady drukarskie F. Wyszyński i spółka.