Afera Mannesmanna
Afera Mannesmanna – skandal, który wybuchł w 2000 roku, związany z wypłaceniem przez koncern Mannesmann niezwykle wysokich premii (111 514 794 DM, ok. 57 mln euro) na rzecz jego byłych i urzędujących menedżerów w związku z przejęciem spółki przez Vodafone, mimo braku odpowiednich roszczeń umownych.
Odpowiedzialni za podjęcie uchwał w tej sprawie członkowie rady nadzorczej Mannesmanna zostali oskarżeni przed sądem o defraudację, zaś realizujący te uchwały prezes zarządu i inny wysoki menedżer – o pomocnictwo. W czasie pierwszego procesu, który odbył się w 2004 roku, Sąd Krajowy w Düsseldorfie uniewinnił oskarżonych. Drugi proces, wszczęty w 2006 roku na skutek uwzględnienia przez Trybunał Federalny apelacji prokuratury, zakończył się po miesiącu warunkowym umorzeniem.
Osoby zamieszane w aferę
[edytuj | edytuj kod]Członkowie rady nadzorczej odpowiedzialnej za sprawy związane z umowami członków zarządu (prezydium):
Pozostali:
Zarzuty
[edytuj | edytuj kod]Członkom prezydium postawiono zarzut popełnienia wielokrotnej defraudacji na niekorzyść Mannesmanna (§ 266 StGB) poprzez przyznanie mocą uchwał premii uznaniowych i emerytur menedżerom, znacząco wyższych od wartości roszczeń przewidzianych kontraktami. Prezesowi zarządu Klausowi Esserowi i kierownikowi działu obsługującego urzędujących członków zarządu Dietmarowi Droste zarzucono pomocnictwo w defraudacji poprzez przygotowanie projektów uchwał i ich realizację (§ 27, § 266 StGB).
Pierwszy proces przed Sądem Krajowym w Düsseldorfie
[edytuj | edytuj kod]W trakcie postępowania przesłuchano wielu prominentnych świadków, m.in. Chrisa Genta (CEO Vodafone), Julian Horn-Smith (COO Vodafone), Canninga Foka (Managing Director Hutchison Whampoa), Alexandra Dibeliusa (szefa Goldman Sachs w Niemczech) i Henninga Schulte-Noelle (przewodniczący rady nadzorczej Allianz).
23 czerwca 2004 prokuratura wnioskowała o kary pozbawienia wolności dla wszystkich oskarżonych: 3 lata dla Joachima Funka, 2 lata i 6 miesięcy dla Klausa Essera, 2 lata dla Josefa Ackermanna, 1 rok i 10 miesięcy dla Klausa Zwickela, 1 rok dla Dietmara Droste. Zażądała również kary pozbawienia wolności dla Jürgena Ladberga. Kary dla Ackermanna, Zwickela, Ladberga i Droste miały być w zawieszeniu.
Proces dobiegł końca 22 lipca 2004 po 24 tygodniach. W tym czasie odbyło się 37 rozpraw, na których przesłuchano 55 świadków. Wszscy oskarżeni zostali uniewinnieni.
Sąd stwierdził, że przyznając premie Esserowi i czterem innym członkom zarządu Funk, Ackermann i Zwickel naruszyli zawarty w przepisach o spółce akcyjnej obowiązek dbania o majątek przedsiębiorstwa.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Thomas Knipp , Der Deal – Die Geschichte der größten Übernahme aller Zeiten, wyd. 1. Aufl, Hamburg: Murmann Verlag, 2007, ISBN 3-938017-88-0, OCLC 143596274 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Relacja manager-magazin.de z procesu, z protokołami
- [1.pdf Komunikat prasowy Prokuratury w Düsseldorfie z 17 lutego 2003 w sprawie skierowania aktu oskarżenia do sądu w formacie pdf]
- Komunikat prasowy Prokuratury w Düsseldorfie z 23 lutego 2003 w sprawie zarzutów wobec oskarżonych w formacie pdf
- Wyrok Sądu Krajowego w Düsseldorfie z 22 lipca 2004, sygnatura XIV 5/03, do wywołania i wydrukowania. justiz.nrw.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-12-17)].
- Komunikat prasowy Prokuratury w Düsseldorfie z 23 lipca 2004 w sprawie zamiaru złożenia apelacji w formacie pdf. sta-duesseldorf.nrw.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-05-21)].
- Komunikat prasowy Prokuratury w Düsseldorfie z 27 października 2004 w sprawie uzasadnienia apelacji w formacie pdf
- Wyrok Trybunału Federalnego z 21 grudnia 2005, sygnatura 3 StR 470/04, w formacie pdf
- Komunikat Prokuratury w Düsseldorfie z 24 listopada 2006 o udzieleniu zgody na warunkowe umorzenie procesu w formacie pdf
- Komunikat Sądu Krajowego w Düsseldorfie z 29 listopada 2006 o warunkowym umorzeniu procesu w formacie pdf. lg-duesseldorf.nrw.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-12-01)].