Przejdź do zawartości

Albert Gardiner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Albert Gardiner
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1867
Orange

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 1952
Sydney

Wiceprzewodniczący Federalnej Rady Wykonawczej
Okres

od 17 września 1914
do 27 października 1916

Przynależność polityczna

Australijska Partia Pracy

Poprzednik

James McColl

Następca

William Spence

Albert „Jupp” Gardiner (ur. 30 lipca 1867 w Orange, zm. 14 sierpnia 1952 w Sydney[1]) – australijski polityk, członek Australijskiej Partii Pracy (ALP). Członek Zgromadzenia Ustawodawczego Nowej Południowej Walii (1891-1895, 1904-1907) i Senatu Australii (1910-1926, 1928). W latach 1914–1916 członek gabinetu federalnego Australii. Autor najdłuższego przemówienia w historii australijskiego parlamentu federalnego, trwającego 12 godzin i 40 minut bez przerwy[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z robotniczej rodziny. Jako nastolatek przyuczał się do zawodu stolarza, później podjął pracę w górnictwie złota[1].

Kariera polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Nowa Południowa Walia

[edytuj | edytuj kod]

W 1891 po raz pierwszy został wybrany do izby niższej Parlamentu Nowej Południowej Walii jako kandydat Labor Electoral League (Robotniczej Ligi Wyborczej)[1], jednego z regionalnych ugrupowań lewicowych, które weszły potem w skład ALP. W 1895 stracił miejsce w parlamencie i zajął się działalnością związkową, którą łączył z występami w reprezentacji Nowej Południowej Walii w rugby[1]. Przez pewien czas przebywał też na Fidżi, gdzie pracował w cukrowni. W latach 1898 i 1901 bezskutecznie próbował odzyskać miejsce w parlamencie Nowej Południowej Walii. W 1904 został ponownie wybrany, ale w kolejnych wyborach w 1907 znów stracił mandat[1].

Polityka federalna

[edytuj | edytuj kod]

Następnie postanowił przenieść się do polityki federalnej i w 1910 został wybrany do Senatu Australii jako członek delegacji Nowej Południowej Walii, startujący z listy wyborczej ALP. W latach 1914–1916 zasiadał w gabinetach premierów Andrew Fishera i Billy’ego Hughesa, gdzie zajmował w dużej mierze ceremonialne stanowisko wiceprzewodniczącego Federalnej Rady Wykonawczej, a od 1915 był dodatkowo wiceministrem obrony[1]. W czasie rozłamu w ALP w 1916 opowiedział się przeciwko premierowi Hughesowi i pozostał w szeregach zepchniętej do opozycji Partii Pracy. W tym samym roku został wybrany na stanowisko zastępcy federalnego lidera tej partii, objął także kierownictwo jej frakcji w Senacie[1]. W 1918 wsławił się swoim trwającym ponad dwanaście i pół godziny bez przerwy przemówieniem w Senacie, które w istocie było formą obstrukcji parlamentarnej. Jego wyczyn był bezpośrednią przyczyną wprowadzenia limitów czasowych dla mówców, w związku z czym rekord Gardinera do dziś pozostaje niepobity[1]. W latach 1920–1922 był jedynym senatorem federalnym należącym do ALP.

W 1926 stracił swój mandat parlamentarny w wyborach. W 1928 wrócił do Senatu na pięć miesięcy decyzją Parlamentu Nowej Południowej Walii, który uzupełnił w ten sposób wakat powstały po śmierci senatora Johna Granta. Nie zdecydował się jednak kandydować na pełną kadencję, ponieważ był mocno skonfliktowany z ówczesnym stanowym liderem ALP w Nowej Południowej Walii, Jackiem Langiem. Zamiast tego wystartował jako kandydat niezależny w wyborach do Izby Reprezentantów, ale nie zdobył mandatu[1]. Niepowodzeniem zakończyły się również jego dwie próby powrotu do parlamentu stanowego w Sydney, podejmowane w latach 1932 i 1935[1].

Późniejsze życie

[edytuj | edytuj kod]

Po 1935 nie podejmował już dalszych prób powrotu do polityki, zamiast tego pracował w branży budowlanej, a następnie przebywał na emeryturze. Zmarł w swoim domu w wieku 85 lat[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l Mark Lyons, Gardiner, Albert (Jupp) (1867–1952), „Australian Dictionary of Biography”, Canberra: National Centre of Biography, Australian National University [dostęp 2015-12-29].