Alberto Gori
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 lutego 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 listopada 1970 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Nominacja biskupia |
21 listopada 1949 |
| Sakra biskupia |
27 grudnia 1949 |
| Data konsekracji |
27 grudnia 1949 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Miejsce | |||||||||
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Alberto Gori OFM, arab. ألبيرتو جوري (ur. 9 lutego 1889 w San Piero Agliana we Włoszech, zm. 25 listopada 1970 w Jerozolimie) – arcybiskup katolicki, łaciński patriarcha Jerozolimy, były Kustosz Ziemi Świętej, franciszkanin[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Alberto Gori urodził się w San Piero Agliana w prowincji Pistoia. Należał do toskańskiej prowincji franciszkanów pw. św. Bonawentury. Święcenia kapłańskie przyjął 19 lipca 1914 w San Miniato al Tedesco. W czasie I wojny światowej służył we włoskim wojsku. Po wojnie został przez przełożonych wysłany do Palestyny, gdzie wstąpił na służbę do Kustodii Ziemi Świętej.
W Ziemi Świętej pracował najpierw w bazylice Bożego Grobu w Jerozolimie, a następnie w Aleppo w Syrii, jako dyrektor szkoły. W 1937 został wybrany przez definitorium generalne zakonu franciszkańskiego Kustoszem Ziemi Świętej. Sprawował swój urząd w czasie II wojny światowej. Brytyjczycy, którzy sprawowali władzę nad Palestyną – mandat brytyjski – nie usunęli go ze stanowiska, chociaż będąc Włochem, powinien zostać, jak inni jego rodacy, internowany lub wydalony z terenu Bliskiego Wschodu. Gori nie wzbudzał jednak żadnych podejrzeń. Jako Kustosz Gori odbudował sanktuaria Nawiedzenia w En Kerem (został uwieczniony na fresku w ołtarzu głównym) i Cudu Wskrzeszenia w Na’in. Przyjął ofiarowane Kustodii tereny na Górze Błogosławieństw nad Jeziorem Genezaret i wokół Wzgórz Hittin. W 1937 inaugurował nowe mozaiki na Kalwarii w bazylice Bożego Grobu w Jerozolimie. Rok później wzniósł budynek seminaryjny na Górze Tabor. Jako Kustosz Gori zezwolił na przeprowadzenie wykopalisk archeologicznych w En Kerem (św. Jan na puszczy), Emaus (arab. El-Qubejbeh) i w Betanii (arab. Lazarie). Za jego rządów założono misje w Ink Zik (Ghassanieh) i Halluz w Syrii, powołano do istnienia Dzieło Misji wśród koptów w Egipcie. Gori, będąc kustoszem, przysłużył się jako mediator w konflikcie arabsko-izraelskim po II wojnie światowej oraz zabiegał o prawo do wolności wyznania dla chrześcijan u rządu Izraela. W 1947 gościł w bazylice Bożego Grobu byłego wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych Henry Wallace’a[2]. W latach 1947–1949 pełnił funkcję Wielkiego Mistrza Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie[3].
W 1949 Gori został wybrany łacińskim patriarchą Jerozolimy. Odbył oficjalny ingres do Jerozolimy 18 lutego 1949. Będąc patriarchą, utworzył kilkanaście nowych parafii (m.in. Beit Sahur, Gaza, Nour, Irbed i Khirbeh). Przyczynił się też do rozwoju kongregacji żeńskiej Sióstr Świętego Różańca, budując dla nich aż 8 nowych klasztorów. Wziął udział w Soborze Watykańskim II.
Patriarcha Gori zmarł 25 listopada 1970 w Jerozolimie. Został pochowany w kaplicy św. Józefa w podziemiach Konkatedry Najświętszego Imienia Jezus w Jerozolimie[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Patriarchal See of Jerusalem. gcatholic.org. [dostęp 2009-09-22]. (ang.).
- ↑ Basilio Talatinian: I Custodi di Terra Santa dal 1937 al 2004. Appendice agli Acta Custodiae terrae Sanctae per la ricorrenza del 50° anniversario dell edizione degli stessi ACTA. Jerusalem: Custodia di Terra Santa, 2005, s. 3-20.
- ↑ Henryk Gapski: Bożogrobcy w Polsce. Krótki zarys dziejów i stan obecny. oessh.pl. [dostęp 2023-08-18].
- ↑ Charles B. Radloff: The Church of the Holy Name of Jesus. Co-Cathedral of the Diocese of Jerusalem. Jerusalem: General Administrator of the Latin Patriarch of Jerusalem, 2006. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Basilio Talatinian OFM, I custodi di Terra Santa dal 1937 al 2004. Appendice agli Acta Custodiae Terrae Sanctae per la ricorrenza del 50º anniversario dell’edizione degli stessi ACTA (1956 – 2005), Jerusalem 2005, str. 3-20.
|
|
