Przejdź do zawartości

Aleksander Idzik

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Idzik
Ilustracja
mjr Aleksander Idzik (przed 1930)
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data urodzenia

31 marca 1893

Data i miejsce śmierci

10 lipca 1965
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

154 Pułk Piechoty
20 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander Józef Idzik (ur. 31 marca 1893, zm. 10 lipca 1965) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, W 1957 został awansowany do stopnia pułkownika przez władze emigracyjne.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Pawła[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 11 pułku piechoty, za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari[2]. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4], a później do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[5][6]. Służył w 25 pułku piechoty w Piotrkowie[7][8]. W kwietniu 1928 został wyznaczony na stanowisko dowódcy I batalionu[9][10]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie[11][12]. W grudniu 1932 został przeniesiony do 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie na stanowisko dowódcy batalionu[13]. W kwietniu 1934 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[14]. Następnie został przeniesiony do 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku[15]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 19. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16][17].

Po wybuchu II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej jako dowódca 154 pułku piechoty w składzie 45 Dywizji Piechoty i Grupy „Kielce”[18]. Później został żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, wyznaczony na dowódcę 20 pułku piechoty w składzie 7 Dywizji Piechoty[18], jednostki organizowanej od września 1941, jednak nie sformowanej w tym czasie. Został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. Po przesunięciu 20 pułku piechoty do 8 Dywizji Piechoty dowodził nim w czasie ewakuacji do Wielkiej Brytanii, w tym podczas pobytu na kwarantannie w Południowej Afryce latem 1942, gdy żołnierze polscy przebywając w Pietermaritzburgu zaskarbili sobie sympatię miejscowej ludności[19].

Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1959 wydał broszurę pt. Czterdziestolecie 20-go pułku piechoty Ziemi Krakowskiej, w której opisał historię jednostki od sformowania w 1941[19]. Był członkiem Kapituły Krzyża Orderu Wojennego Virtuti Militari, powołany 7 marca 1960[20]. W 1957 roku został awansowany na pułkownika w korpusie oficerów piechoty[21]. Był autorem pracy pt. Czwarty pułk piechoty 1806-1966[18]. Działał przy budowie pomników powstańców listopadowych w Portsmouth[18].

Był żonaty[18]. Miał syna i córkę[18]. Zmarł 10 lipca 1965 w Londynie[18]. Został pochowany na cmentarzu Putney Vale w londyńskiej dzielnicy Roehampton[22][23].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Aleksander Józef Idzik. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2023-05-12].
  2. ↑ Knauer 1930 ↓, s. 20.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 418.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 361.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 184.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 197.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 184.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 133.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 41.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 384.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 451.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 415.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
  15. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 551.
  16. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 418.
  17. ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 16.
  18. ↑ a b c d e f g h i j Nekrolog. „Wiadomości”. Nr 35, s. 12, 29 sierpnia 1965. 
  19. ↑ a b Roman Królikowski. Poland Road w Natalu. Do redaktora „Wiadomości”. „Wiadomości”. Nr 11 (1093), s. 6, 12 marca 1967. 
  20. ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 marca 1960 r. o powołaniu członków Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 4, Nr 1 z 25 maja 1960. 
  21. ↑ Dembiński 1969 ↓, s. 2.
  22. ↑ Polish Graves in North, West & South London cemeteries and churches. polishheritage.co.uk. [dostęp 2022-10-24]. (ang.).
  23. ↑ Aleksander Idzik. ancestry.co.uk. [dostęp 2017-03-26]. (ang.).
  24. ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 302 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  25. ↑ a b Stadjon : Ilustrowany Tygodnik Sportowy, 1930, R. 8, nr 4, s. 5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Idzik&oldid=74365049”