Aleksandr Sokurow
Data i miejsce urodzenia |
14 czerwca 1951 |
---|---|
Zawód |
reżyser |
Lata aktywności |
od 1978 |
Strona internetowa |
Aleksandr Nikołajewicz Sokurow, ros. Алекса́ндр Никола́евич Соку́ров (ur. 14 czerwca 1951 w Podorwisze w obwodzie irkuckim[1]) – rosyjski reżyser i scenarzysta filmowy. Zdobywca Złotego Lwa na 68. MFF w Wenecji za adaptację Fausta (2011).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Dzieciństwo spędził podróżując po Rosji. Jego rodzina stale zmieniała miejsca zamieszkania, w zależności od tego, gdzie służyć miał jego ojciec – oficer wojskowy. Ukończył historię na uniwersytecie w Niżnym Nowogrodzie. Już podczas studiów postanowił, że chce zostać filmowcem. W 1975 roku wyjechał do Moskwy, aby rozpocząć naukę na WGIK, który był wtedy jedną z najbardziej prestiżowych tego typu szkół w Rosji[2]. Tam poznał scenarzystę Jurija Arabowa, z którym będzie stale współpracował począwszy od fabularnego debiutu.
W ciągu studiów Sokurow zrealizował kilka filmów krótkometrażowych, jednak w większości nie były one odbierane przez wykładowców z dużym entuzjazmem. Określane były jako próby „uformowane”, jednak nigdy jako „obiecujące”. Ostatecznie wszedł w otwarty konflikt z nauczycielami, po czym rzucił szkołę. W czasie nauki na WGIK Sokurow poznał się z Andriejem Tarkowskim[2].
Tarkowski był jednym z pierwszych, którzy docenili prace Sokurowa i wróżył mu wielką karierę. Ze wsparciem Tarkowskiego młody twórca rozpoczął pracę w drugim pod względem wielkości wówczas studio filmowym w Rosji – Lenfilm[2].
W 2018 roku otrzymał medal Per Artem ad Deum, przyznawany przez Papieską Radę ds. Kultury[3].
Wybrana filmografia
[edytuj | edytuj kod]- 1987: Smutna obojętność (Skorbnoye beschuvstviye)
- 1987: Moskiewska elegia (Moskovskaya elegiya)
- 1988: Dni zaćmienia (Dni zatmeniya)
- 1989: Uratuj i zachowaj (Spasi i sokhrani)
- 1990: Drugi krąg (Krug vtoroj)
- 1992: Kamień (Kamen)
- 1995: Duchowe głosy (Dukhovnye golosa. Iz dnevnikov voyny. Povestvovanie v pyati chastyakh)
- 1997: Matka i syn (Mat i syn)
- 1999: Moloch (Molokh)
- 2001: Cielec (Telets)
- 2002: Rosyjska arka (Russkiy kovcheg)
- 2003: Ojciec i syn (Otets i syn)
- 2005: Słońce (Solntse)
- 2007: Aleksandra
- 2011: Faust – Złoty Lew na 68. MFF w Wenecji
- 2015: Frankofonia (Francofonia)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Aleksandr Sokurov. imdb.com. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
- ↑ a b c Aleksandr Sokurov – Biography. imdb.com. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
- ↑ Laureaci Per Artem ad Deum 2018 | Per Artem Ad Deum [online], www.perartemaddeum.com [dostęp 2018-06-14] (pol.).
- ISNI: 0000000120269742
- VIAF: 61771756
- ULAN: 500473929
- LCCN: no95055206
- GND: 121662985
- NDL: 00516311
- LIBRIS: 42gjlbjn030vnjk
- BnF: 14470946n
- SUDOC: 068985525
- NLA: 40454538
- NKC: jn20030714008
- BNE: XX4876753
- NTA: 096893850
- BIBSYS: 98073242
- CiNii: DA10251324
- PLWABN: 9810611311005606
- NUKAT: n2015082137
- J9U: 987007437019205171
- LNB: 000230461
- BLBNB: 000281398
- KRNLK: KAC201228658
- LIH: LNB:BP9J;=BB