Ameen Al-Dakhil
| Ameen Al-Dakhil | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Persoonlijke informatie | ||||||||
| Geboortedatum | 6 maart 2002 | |||||||
| Geboorteplaats | Bagdad, Irak | |||||||
| Nationaliteit | Belgisch .svg?lang=nl){kind=small}
| |||||||
| Lengte | 187 cm | |||||||
| Been | Rechts | |||||||
| Positie | Centrale verdediger | |||||||
| Clubinformatie | ||||||||
| Huidige club |  VfB Stuttgart
| |||||||
| Rugnummer | 2 | |||||||
| Contract tot | 2028 | |||||||
| Jeugd | ||||||||
| ||||||||
| Senioren * | ||||||||
| ||||||||
| Interlands ** | ||||||||
| ||||||||
| * Bijgewerkt op 12 april 2022 | ||||||||
| ** Bijgewerkt op 12 april 2022 | ||||||||
| ||||||||
Ameen Al-Dakhil (Bagdad, 6 maart 2002) is een in Irak geboren Belgisch voetballer. Zijn vaste positie is centraal verdediger. Hij speelt sinds augustus 2024 voor het Duitse VfB Stuttgart. Al-Dakhil debuteerde in 2023 in het Belgisch nationaal voetbalelftal.
Clubcarrière
[bewerken | brontekst bewerken]Jeugd
[bewerken | brontekst bewerken]Al-Dakhil werd geboren in de Irakese hoofdstad Bagdad, maar verhuisde op vijfjarige leeftijd naar België.[1] Via VS Kortenaken, SC Hoegaarden-Outgaarden en KVK Tienen belandde hij in 2013 bij de jeugdopleiding van RSC Anderlecht. In 2016 stapte hij over naar de jeugdopleiding van Standard Luik.[2] Al Dakhil kwam er aan als diepe spits, maar werd in de Académie Robert Louis-Dreyfus eerst een nummer tien en vervolgens een centrale verdediger.[3]
Standard Luik
[bewerken | brontekst bewerken]In de voorbereiding van het seizoen 2021/22 haalde hoofdcoach Mbaye Leye hem naar de A-kern. Hij kreeg zijn kans in enkele oefenwedstrijden en liet hierbij een sterke indruk achter.[4] Op 23 juli 2021 maakte Al-Dakhil zijn officiële debuut voor Standard Luik in de competitiewedstrijd tegen KRC Genk (1-1): hij kreeg meteen een basisplaats en speelde de volledige wedstrijd.[5] Mede door het vertrek van Zinho Vanheusden en de blessure van Merveille Bope Bokadi steeg hij snel in de rangorde der centrale verdedigers, ten nadele van de meer ervaren Noe Dussenne.[6]
Op 19 september 2021 pakte Al-Dakhil in zijn zevende profwedstrijd al na zeven minuten rood tegen zijn ex-club RSC Anderlecht: toen hij de bal verloor aan Yari Verschaeren trok hij aan de noodrem [7], met een rechtstreekse uitsluiting als gevolg.[8][9] Het Bondsparket wilde Al-Dakhil hier aanvankelijk één speeldag voor schorsen, maar na beroep van Standard kreeg de verdediger naast een effectieve geldboete enkel een voorwaardelijke schorsing.[10]
Sint-Truiden
[bewerken | brontekst bewerken]Al-Dakhil maakte in januari 2022 de overstap naar Sint-Truidense VV voor 500.000 euro.[11] Een jaar later verliet hij voor 5 miljoen euro de club al, na 28 wedstrijden voor hen te hebben gespeeld, voor het Engelse Burnley FC.[12]
Burnley FC
[bewerken | brontekst bewerken]Op 13 januari 2023 tekende Al-Dakhil voor drie seizoenen en een half bij Burnley FC waar hij in de EFL Championship mee uitkwam.[12] Zijn nieuwe club, met Vincent Kompany als hoofdtrainer, werd dat jaar kampioen waardoor het naar de Premier League promoveerde. Het jaar daarna degradeerde Burnley terug naar de EFL Championship na een seizoen waarin Al-Dakhil door een blessure amper 17 wedstrijden speelde. Na het teleurstellende seizoen maakte Al-Dakhil in de zomer van augustus een transfer naar het Duitse VfB Stuttgart.
VfB Stuttgart
[bewerken | brontekst bewerken]Op 27 augustus 2024 maakte Al-Dakhil een transfer naar het Duitse VfB Stuttgart voor 9 miljoen euro exclusief bonussen.
Interlandcarrière
[bewerken | brontekst bewerken]België
[bewerken | brontekst bewerken]Op 6 juni 2023 werd Al-Dakhil door bondscoach Domenico Tedesco voor de eerste keer opgeroepen voor de nationale ploeg van het Belgisch voetbalelftal. Hij behoorde samen met Olivier Deman, Mike Trésor en Arnaud Bodart tot de vier nieuwkomers in de selectie. Zij kregen de kans om hun allereerste minuten in het Belgische tenue te maken in de EK-kwalificatie wedstrijden tegen Oostenrijk en Estland.[13]
Op 17 juni 2023 debuteerde hij tegen Oostenrijk. Hij viel na 84 minuten in voor Leander Dendoncker. De wedstrijd eindigde op 1-1. Ook Mike Trésor en Aster Vranckx, die later aan de selectie toegevoegd werd, debuteerden in deze wedstrijd.[14] Drie dagen later mocht hij tegen Estland in zijn tweede interland invallen in de zevenenvijftigste minuut. Op 15 november kreeg de centrale verdediger zijn eerste basisplaats in de oefeninterland tegen Servië.
Interlands
[bewerken | brontekst bewerken]| Interlands van Ameen Al-Dakhil voor België
| |||||
|---|---|---|---|---|---|
| No. | Datum | Wedstrijd | Uitslag | Soort Wedstrijd | Doelpunten |
Als speler bij  Burnley FC
| |||||
| 1. | 17 juni 2023 | België – Oostenrijk  |
1 – 1 | Kwalificatie EK 2024 | - |
| 2. | 20 juni 2023 |  Estland – België |
0 – 3 | - | |
| 3. | 15 november 2023 | België - Servië  |
1 – 0 | Vriendschappelijk | - |
| 4. | 19 november 2023 | België – Azerbeidzjan  |
5 – 0 | Kwalificatie EK 2024 | - |
| Als speler bij VfB Stuttgart
| |||||
| 5. | 14 november 2024 | België – Italië  |
0 – 1 | UEFA Nations League 2024/25 | - |
| 6. | 17 november 2024 |  Israël – België |
1 – 0 | - | |
| Totaal | 0 | ||||
Bijgewerkt t/m 17 november 2024.[15]
| Seizoen | Club | Land | Competitie | Competitie | Beker | Supercup | Europees | Totaal | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | ||||
| 2021/22 | Standard Luik |
|
Eerste klasse A | 13 | 0 | 1 | 0 | — | — | 14 | 0 | ||
| Sint-Truidense VV | 9 | 0 | 0 | 0 | — | — | 9 | 0 | |||||
| 2022/23 | 16 | 0 | 3 | 0 | — | — | 19 | 0 | |||||
| Burnley |
|
Championship | 0 | 0 | 0 | 0 | — | — | 0 | 0 | |||
| 2024/25 | Stuttgart |
|
Bundesliga | 0 | 0 | 0 | 0 | ||||||
| Carrière totaal | 38 | 0 | 4 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 42 | 0 | |||
Bijgewerkt op 13 januari 2023.
Winnaar Premiership: Burnley 2022/23
Trivia
[bewerken | brontekst bewerken]- Al-Dakhil werd op exact dezelfde dag geboren als Olivier Dumont, die eveneens op 23 juli 2021 zijn profdebuut maakte voor Standard Luik.[16]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Het jongensboek van Ameen Al-Dakhil: Van Bagdad naar Sclessin Het Belang van Limburg, 31 juli 2021. Gearchiveerd op 21 augustus 2021.
- ↑ Overzicht transfers jeugdploegen Anderlecht-Online, 21 juli 2016
- ↑ Wie is Ameen Al-Dakhil, de nieuwe revelatie bij Standard? Sport/Voetbalmagazine, 20 augustus 2021
- ↑ Ngoy et Al Dakhil, des jeunes rouches qui se défendent La Dernière Heure, 9 juli 2021. Gearchiveerd op 24 juli 2021.
- ↑ Geen winnaar in openingswedstrijd: Theo Bongonda behoedt Genk in de absolute slotfase voor nederlaag tegen Standard Het Nieuwsblad, 23 juli 2021. Gearchiveerd op 25 juli 2021.
- ↑ Wie is Ameen Al-Dakhil, de nieuwe revelatie bij Standard? Sport/Voetbalmagazine, 17 augustus 2021
- ↑ [https://usnwb.com/football/ameen-al-dakhil/ "Ameen Al-Dakhil: A Comprehensive Exploration of the Life and Contributions of a Notable Individual" Het Nieuwsblad, 22 january 2024
- ↑ Standard al na amper zeven minuten met een mannetje minder tegen Anderlecht nadat Ameen Al-Dakhil aan de noodrem trekt Het Nieuwsblad, 19 september 2021
- ↑ Lior Refaelov schenkt Anderlecht de zege in klassieker tegen Standard, dat wedstrijd met negen eindigt Het Nieuwsblad, 19 september 2021
- ↑ Lichtere straf voor Standard-verdediger Al-Dakhil na rode kaart tegen Anderlecht, maar niet voor assistent Asselman Het Nieuwsblad, 22 september 2021
- ↑ Al-Dakhil voor 500.000 euro naar STVV. VoetbalBelgie. Geraadpleegd op 7 juni 2023.
- ↑ a b Al-Dakhil snel in actie met Burnley. VoetbalBelgie. Geraadpleegd op 7 juni 2023.
- ↑ 'Bondscoach Tedesco verrast met vier nieuwkomers in selectie Rode Duivels: “Ze moeten de uitdaging aangaan”' Het Nieuwsblad, 6 juni 2023
- ↑ Rode Duivels raken niet voorbij Oostenrijk, Lukaku en Courtois zorgen voor punt. Sporza.be, 17 juni 2023
- ↑ Gespeelde interlands, soccerway.com. Geraadpleegd op 18 juni 2023.
- ↑ Ameen Al-Dakhil en Olivier Dumont: ver van elkaar geboren, maar ontzettend veel gemeen Door Fans Voor Fans, 25 september 2021
· 
· 
1 Bredlow ·
2 Al-Dakhil ·
3 Hendriks ·
4 Vagnoman ·
5 Keitel ·
6 Stiller ·
7 Mittelstädt ·
8 Millot ·
9 Demirović ·
10 El Bilal ·
11 Woltemade ·
13 Krätzig ·
15 Stenzel ·
16 Karazor 
·
17 Diehl ·
18 Leweling ·
19 Faghir ·
20 Stergiou ·
21 Drljača ·
22 Kastanaras ·
23 Zagadou ·
24 Chabot ·
26 Undav ·
27 Führich ·
28 Nartey ·
29 Rouault ·
32 Rieder ·
33 Nübel ·
40 Raimund ·
41 Seimen ·
45 Chase ·
Coach: Hoeneß