Andriej Krawczenko

Andriej Krawczenko
ukr. Андрій Григорович Кравченко
ros. Андрей Григорьевич Кравченко
	generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1899 ; Sułymiwka, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	18 października 1963 ; Moskwa, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1955
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Stanowiska	dowódca 2 i 4 Korpusu Pancernego, 6 Armii Pancernej
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji; wojna zimowa; II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Andriej Grigorjewicz Krawczenko (ukr. Андрій Григорович Кравченко, ros. Андрей Григорьевич Кравченко, ur. 18 listopada^?/30 listopada 1899 we wsi Sułymiwka, zm. 18 października 1963 w Moskwie) – radziecki generał, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego, Ukrainiec.

Życiorys

Urodził się we wsi Sułymiwka w guberni kijowskiej (dzisiejszy obwód kijowski, rejon jagodziński) w rodzinie chłopskiej.

W 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej, brał udział w wojnie domowej, w walce z armią Petlury i w wojnie z Polską. W 1923 roku ukończył Połtawską Szkołę Piechoty i został dowódcą pododdziału piechoty. W 1928 roku ukończył Akademię Wojskową im. M. Frunzego i został szefem sztabu pułku piechoty. W 1930 roku został wykładowcą taktyki kursu doskonalącego Leningradzkiej Szkoły Wojsk Pancernych, a od 1935 roku wykładał w Saratowskiej Szkole Wojsk Pancernych.

W maju 1939 roku został szefem sztabu 61 Dywizji Strzeleckiej, a następnie 173 Dywizji Strzeleckiej (zmotoryzowanej). Będąc szefem sztabu 173 Dywizji Strzeleckiej wziął udział w wojnie zimowej. W okresie od czerwca 1940 roku do lutego 1941 roku był szefem sztabu 16 Dywizji Pancernej.

W marcu 1941 roku został szefem sztabu 18 Korpusu Zmechanizowanego i był nim w momencie rozpoczęcia ataku na ZSRR. We wrześniu 1941 roku został dowódcą 31 Samodzielnej Brygady Pancernej, dowodził nią w czasie bitwy pod Moskwą. W styczniu 1942 roku został szefem wojsk pancernych 61 Armii i funkcję tę pełnił do marca 1942 roku. Następnie był szefem sztabu 1 Korpusu Pancernego, a od lipca dowódcą 2 Korpusu Pancernego i od września 4 Korpusu Pancernego^[1], tym ostatnim korpusem dowodził do stycznia 1944 roku. W tym czasie brał udział w bitwie pod Stalingradem, bitwie na łuku kurskim, bitwie o Dniepr i w wyzwoleniu prawobrzeżnej Ukrainy. W dniu 10 stycznia 1944 roku został wyróżniony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.

W dniu 21 stycznia 1944 roku został dowódcą nowo utworzonej 6 Armii Pancernej^[2]. Dowodził tą armią w czasie walk na terenie Rumunii, Węgier, Austrii i Czechosłowacji.

W lipcu 1945 roku dowodzona przez niego armia pancerna została przerzucona na Daleki Wschód i wzięła udział w operacji mandżurskiej Armii Czerwonej. W dniu 8 września 1945 roku został po raz drugi wyróżniony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego za wzorowe dowodzenie, męstwo i bohaterstwo w czasie walk z wojskami japońskimi w Mandżurii. Tą armią dowodził do czerwca 1947 roku.

Następnie był dowódcą wojsk pancernych Zabajkalskiego Okręgu Wojskowego i Nadbałtyckiego Okręgu Wojskowego oraz pomocnikiem dowódcy Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego ds. wojsk pancernych. W październiku 1955 roku przeniesiony do rezerwy.

Po przeniesieniu do rezerwy mieszkał w Moskwie, gdzie zmarł. Pochowany został na cmentarzu Nowodziewiczym.

Ordery i odznaczenia

Medal Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (dwukrotnie) (10 stycznia 1944^[3], 8 września 1945)
Order Lenina (dwukrotnie)
Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie)
Order Suworowa I stopnia (dwukrotnie)
Order Bohdana Chmielnickiego I stopnia
Order Suworowa II stopnia
Order Kutuzowa II stopnia

Przypisy

↑ W dniu 7 lutego 1943 roku korpus został przemianowany na 5 Korpus Pancerny Gwardii.
↑ W dniu 12 września 1945 roku armia została przemianowana na 6 Armię Pancerną Gwardii.
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 10 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик: газета. – 1944. – 19 января (№ 3 (263)). – С. 1.

Bibliografia

Велкая Отечественная война 1941-1945. Moskwa: Политиэдат, 1985.
Кравченко Андрей Григорьевич – Герои страны (ros.)
Кравченко Андрей Григорьевич – Солдаты XX века (ros.)

[1] W dniu 7 lutego 1943 roku korpus został przemianowany na 5 Korpus Pancerny Gwardii.

[2] W dniu 12 września 1945 roku armia została przemianowana na 6 Armię Pancerną Gwardii.

[3] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 10 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик: газета. – 1944. – 19 января (№ 3 (263)). – С. 1.

[1]

[2]

[3]