Andrij Hułyj-Hułenko

Andrij Hułyj-Hułenko

Андрій Олексійович Гулий-Гуленко

Andrij Hułyj-Hułenko. Zdjęcie po aresztowaniu przez bolszewików
generał-chorąży
Data i miejsce urodzenia	1886 Nowoarchangielsk
Data śmierci	po 1926
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna ukraińsko-sowiecka
Odznaczenia

Andrij Ołeksijowycz Hułyj-Hułenko (ukr. Андрій Олексійович Гулий-Гуленко; ur. 1886 w Nowoarchangielsku, zm. po 1926) – generał-chorąży Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Odessie, a następnie Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Puławach (ówcześnie urzędowo Nowa Aleksandria). Po wybuchu I wojny światowej skierowany do wojsk inżynieryjnych Imperium Rosyjskiego, gdzie służył do 1917, awansując do stopnia sztabskapitana.

W 1917 dowodził oddziałem inżynieryjnym wojsk Centralnej Rady, następnie organizował front południowy.

W 1919 dowodził oddziałami walczącymi z machnowcami. Podczas I pochodu zimowego dowodził Dywizją Zaporoską, a od listopada 1921 besarabską grupą armii URL, walczącą wspólnie z wołyńską grupą Jurka Tiutiunnyka podczas II pochodu zimowego.

Później przemycał na Ukrainę broń w celu wywołania antybolszewickiego powstania, został aresztowany przez bolszewików w Odessie 19 lipca 1922 i skazany na 10 lat więzienia. Ostatnie wiarygodne informacje o nim pochodzą z 29 stycznia 1926, kiedy przebywał w więzieniu o zaostrzonym rygorze.

Bibliografia

• Гулий-Гуленко Андрій w: Енциклопедія історії України: Т. 2. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2004, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2, s.251.