Przejdź do zawartości

Andrzej Kwolek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Kwolek
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1942
Łańcut

profesor nauk medycznych
Specjalność: neurologia
Alma Mater

Śląska Akademia Medyczna

Doktorat

1971

Habilitacja

18 grudnia 1995
Akademia Medyczna w Warszawie

Profesura

22 października 2007

Uczelnia

Śląska Akademia Medyczna
Uniwersytet Rzeszowski

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”

Andrzej Kwolek (ur. 10 marca[1] 1942[2] w Łańcucie[1]) – polski lekarz, profesor doktor habilitowany[3], dziekan Wydziału Medycznego Uniwersytetu Rzeszowskiego, specjalista w dziedzinie neurologii i rehabilitacji[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Maturę zdał w 1959 w I Liceum Ogólnokształcącym w Łańcucie[5]. W latach 1964–1973 był pracownikiem Śląskiej Akademii Medycznej (asystent w Zakładzie Anatomii). Od 1966 do 1970 pracował jako lekarz w Pogotowiu Ratunkowym w Tarnowskich Górach. W 1976 podjął zatrudnienie w Górniczym Centrum Rehabilitacji Leczniczej i Zawodowej Repty (późniejszym Górnośląskim Centrum Rehabilitacji im. gen. J. Ziętka). W latach 1976– 1983 był ordynatorem oddziału rehabilitacji schorzeń układu nerwowego. Od 1981 do 1982 piastował funkcję dyrektora tego Centrum. W 1980 był inicjatorem powstania pierwszego w zakładzie opieki zdrowotnej na Śląsku Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność”. W 1983 został zwolniony z pracy przez komunistów w ramach represji, co było przyczyną przeprowadzki rodziny do Rzeszowa[4].

W 1966 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. Doktoryzował się w 1971 na tej samej uczelni, a habilitował w 1995 na Akademii Medycznej w Warszawie. Od 1996 jest profesorem nadzwyczajnym, a od 2008 – zwyczajnym[1].

W Rzeszowie stworzył od podstaw oddziały rehabilitacji w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym i w Szpitalu Wojewódzkim, gdzie w latach 1990-1994 sprawował funkcję dyrektora. W tym okresie został samodzielnym pracownikiem naukowym, jak również konsultantem krajowym ds. rehabilitacji[4].

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

Jest autorem ponad 230 prac i referatów, w tym podręcznika Rehabilitacja Medyczna. Jest także promotorem siedmiu ukończonych prac doktorskich, 82 prac magisterskich i 66 prac dyplomowych (licencjackich). Organizował zjazdy i konferencje naukowe, także międzynarodowe[4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony został m.in. Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem za Zasługi dla ZHP, Złotą Odznaką AZS, Złotym Medalem Regionu Śląsko–Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność” i innymi[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]