Anglezyt
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
PbSO4 (siarczan ołowiu) |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
3[1] |
| Przełam |
muszlowy |
| Łupliwość |
wyraźna trójkierunkowa |
| Układ krystalograficzny | |
| Gęstość minerału |
6,3[1] g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
przezroczysty, niekiedy lekko zabarwiony (biały, szary, zielonkawy, niebieskawy, żółtawy) |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
diamentowy |
Anglezyt – rzadki minerał z grupy siarczanów. Po raz pierwszy znaleziony na wyspie Anglesey, położonej u wybrzeży Walii, stąd nazwa. Wcześniej był znany jako efekt rozkładu galeny. Przeobraża się w cerusyt[1].
Właściwości
[edytuj | edytuj kod]Tworzy często dobrze wykształcone kryształy, najczęściej o pokroju tabliczkowym. Występuje też w postaci płytek i słupków. Tworzy skupienia ziarniste, ziemiste, naciekowe. Występuje w formie naskorupień. Jest izostrukturalny z: celestynem i barytem. Jest kruchy, przezroczysty .
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Powstaje w strefie wietrzenia kruszców ołowiu, zwykle galeny. Spotykany z cerusytem.
Miejsca występowania: Wielka Brytania – Szkocja, wyspa Anglesy, Niemcy – Siegen, Harz, Eifel, Badenia, Austria, Włochy – Sardynia, Szkocja, Rosja – Góry Jabłonowe. Bardzo duże kryształy pochodzą z Namibii – Tsumeb i Nowej Kaledonii.
W Polsce – sporadycznie spotykany w kopalni ołowiu na Wyżynie Śląskiej, także w okolicach Kielc i w Górach Sowich.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- Może być wykorzystywany do otrzymywania ołowiu (zawiera 68,3% tego pierwiastka).
- Należy do minerałów rzadkich i poszukiwanych przez kolekcjonerów.
- Niekiedy znajduje zastosowanie w jubilerstwie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Medenbach i Sussieck-Fornefeld 1996 ↓, s. 158.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996, seria: Leksykon Przyrodniczy. ISBN 83-7129-194-9.