Przejdź do zawartości

Ann-Margret

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ann-Margret
Ilustracja
Ann-Margret (1968)
Imię i nazwisko

Ann-Margret Olsson

Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1941
Sztokholm

Zawód

aktorka, piosenkarka, tancerka

Współmałżonek

Roger Smith (1967–2017; jego śmierć)

Lata aktywności

od 1961

Strona internetowa

Ann-Margret Olsson (ur. 28 kwietnia 1941 w Sztokholmie) – szwedzko-amerykańska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna oraz piosenkarka i tancerka. Dwukrotnie nominowana do Oscara; za pierwszoplanową rolę w musicalu Tommy (1975; reż. Ken Russell) i drugoplanową w komediodramacie Porozmawiajmy o kobietach (1971; reż. Mike Nichols). 5-krotnie nagrodzona Złotym Globem za role w filmach: Arystokracja podziemi (1961), Porozmawiajmy o kobietach (1971), Tommy (1975), Kto pokocha moje dzieci? (1983) oraz Tramwaj zwany pożądaniem (1984).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Sztokholmie jako córka Anny i Carla Olssonów. Wczesne dzieciństwo spędziła w miasteczku Valsjöbyn w prowincji Jämtland. W 1946 rodzina wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Osiedlili się w Wilmette na przedmieściach Chicago. Pod koniec lat 50. trafiła do Los Angeles, gdzie jej talent odkrył George Burns. W 1961 podpisała 7-letni kontrakt z wytwórnią 20th Century Fox i w tym samym roku zadebiutowała w filmie rolą w komediodramacie Franka Capry pt. Arystokracja podziemi. Otrzymała za nią nagrodę Złotego Globu w kategorii Najbardziej obiecująca nowa aktorka. W 1964 wystąpiła i zaśpiewała z Elvisem Presleyem w filmie Miłość w Las Vegas. W kolejnych latach zagrała m.in. u boku Steve’a McQueena w filmie Cincinnati Kid (1965) i Binga Crosby’ego w westernie Ringo Kid (1966). Pod koniec lat 60. wystąpiła także w 2 włoskich produkcjach w reżyserii Dino Risiego; w których partnerował jej Vittorio Gassman. Drugoplanowa rola w filmie Porozmawiajmy o kobietach (1971) w reżyserii Mike’a Nicholsa przyniosła jej pierwszą nominację do Oscara; drugą otrzymała za pierwszoplanową rolę w musicalu Kena Russella pt. Tommy (1975). W międzyczasie pojawiła się u boku Johna Wayne’a w westernie Rabusie pociągów (1973). W latach 70. inne znaczące kreacje stworzyła także w filmach: Joseph Andrews (1977), Ostatni film o Legii Cudzoziemskiej (1977), Magia (1978), Kaktus Jack (1979). W latach 90. dużą popularność przyniosła jej rola w komediach: Dwaj zgryźliwi tetrycy (1993) oraz Jeszcze bardziej zgryźliwi tetrycy (1995) z udziałem Waltera Matthaua i Jacka Lemmona. W kolejnych dekadach nadal pozostawała aktywna zawodowo; zagrała m.in.: u Olivera Stone’a w filmie Męska gra (1999), w komedii romantycznej Sztuka zrywania (2006) czy komedii W starym, dobrym stylu (2017) z Morganem Freemanem, Alanem Arkinem i Michaelem Caine’em w rolach głównych.

Już w 1973 otrzymała swoją gwiazdę na Alei Gwiazd w Los Angeles.

Jej małżeństwo z aktorem Rogerem Smithem trwało 50 lat (od 8 maja 1967 do jego śmierci 4 czerwca 2017). Aktorka nie ma własnych dzieci, ale była macochą dla trójki dzieci Smitha z poprzedniego małżeństwa.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Ann-Margret (fotografia z lat 60.)
Ann-Margret (1988)
Ann-Margret (1997)

Filmy:

Seriale TV:

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]