Antoaneta Stefanowa

Antoaneta Stefanowa

Антоанета Стефанова

Antoaneta Stefanowa w Bydgoszczy (2022)
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1979 Sofia
Obywatelstwo	Bułgaria
Tytuł szachowy	arcymistrz
Ranking FIDE	2467 (1 lipca 2022)
Ranking krajowy FIDE	1. (wśród kobiet)

Antoaneta Stefanowa, bułg. Антоанета Стефанова (ur. 19 kwietnia 1979 w Sofii) – bułgarska szachistka, trenerka szachowa i polityk, mistrzyni świata w szachach w latach 2004–2006, posiadaczka tytułu arcymistrza (GM) od 2002, posłanka do Zgromadzenia Narodowego.

Życiorys

Kariera szachowa

Jej szachowa kariera rozwijała się równolegle z sukcesami Weselina Topałowa, najsilniejszego bułgarskiego szachisty. Gdy w wieku dziesięciu lat wynikiem 11 punktów z 11 partii zdobyła tytuł mistrzyni świata juniorek do 12 lat, na tych samych mistrzostwach Weselin Topałow zwyciężył wśród czternastolatków. W rozgrywkach o mistrzostwo świata kobiet zadebiutowała jako szesnastolatka, zajmując 28. miejsce w turnieju międzystrefowym w Kiszyniowie. Zdobywała szachowe doświadczenie, startując w silnie obsadzonych turniejach otwartych. Dużą popularność zyskała w 1998, gdy zajęła dzielone 4. miejsce w turnieju otwartym w Waikīkī na Hawajach, wyprzedzając wielu arcymistrzów i zdobywając swoją pierwszą normę na tytuł arcymistrza. Udany rok skutkował wysokim rankingiem FIDE. Z 2480 punktami stała się najsilniejszą na świecie juniorką (do 20 lat), wyprzedzając drugą na liście rankingowej Iwetę Radziewicz o 60 punktów. Ten ranking dawał jej 20. pozycję na świecie wśród juniorów obojga płci.

W 2001 wzięła udział w drugich mistrzostwach świata kobiet rozgrywanych systemem pucharowym w Moskwie, odpadła w II rundzie. W tym samym roku podzieliła 1. miejsce w turnieju open w Andorze. Rok później zwyciężyła w rozgrywanych w Warnie kobiecych mistrzostwach Europy oraz na turnieju w miejscowości Surabaja. W styczniu 2004 zajęła 10. miejsce w grupie B prestiżowego turnieju arcymistrzowskiego w Wijk aan Zee, wyprzedzając mistrzynię świata Zhu Chen. W kwietniu tegoż roku zajęła 3. miejsce na mistrzostwach Europy w Dreźnie (w meczu o brązowy medal pokonała Nataliję Żukową). W rozgrywanych w Eliście na przełomie maja i czerwca mistrzostwach świata FIDE w półfinale pokonała Maię Cziburdanidze, a w meczu finałowym Jekatierinę Kowalewską, zdobywając tytuł mistrzyni świata. Na kolejnych mistrzostwach w 2006 w Jekaterynburgu odpadła już w drugiej rundzie, ulegając Iwecie Radziewicz. W 2007 zdobyła w Dreźnie tytuł wicemistrzyni Europy. W 2008 samodzielnie zwyciężyła w najsilniejszym w dotychczasowej historii kobiecych szachów turnieju North Urals Cup w Krasnoturjinsku (średni ranking: 2522, XI kategoria FIDE). W 2011 zdobyła w Tbilisi tytuł wicemistrzyni Europy, natomiast w 2012 w Batumi – tytuł mistrzyni świata w szachach szybkich. W tym samym roku w Chanty-Mansyjsku wywalczyła tytuł wicemistrzyni świata kobiet (po porażce w finale z Anną Uszeniną).

Wielokrotnie reprezentowała Bułgarię w turniejach drużynowych, m.in.:

• na olimpiadzie szachowej w 2000 w reprezentacji męskiej,
• jedenastokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1992, 1994, 1996, 1998, 2002, 2004, 2006, 2008, 2010, 2012, 2014),
• ośmiokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1999, 2001, 2003, 2005, 2007, 2009, 2011, 2013); dwukrotna medalistka: indywidualnie – srebrna (2009 – na I szachownicy) oraz brązowa (2005 – na I szachownicy).

Najwyższy ranking w karierze osiągnęła 1 stycznia 2003: z wynikiem 2560 punktów zajmowała wówczas 2. miejsce na światowej liście FIDE (za Judit Polgár). Grała m.in. w klubie szachowym Guildford Chess Club.

Pozostała działalność

Ukończyła studia z zarządzania zasobami ludzkimi, uzyskała magisterium z finansów na uczelni ekonomicznej Stopanska akademija „Dimityr A. Cenow”. Certyfikowany trener szachowy (FIDE Trainer w 2009, FIDE Senior Trainer w 2015). Zajęła się zawodową działalnością trenerską.

Podjęła działalność polityczną w ramach ugrupowania Jest Taki Lud (ITN). Została kandydatką tej partii w wyborach w kwietniu 2021, w których uzyskała mandat deputowanej do Zgromadzenia Narodowego 45. kadencji. Wskazana przez ITN jako kandydatka na premiera; otrzymała misję utworzenia rządu, jednak zgodnie z zapowiedzią swojego ugrupowania niezwłocznie z niej zrezygnowała. W przedterminowych wyborach z lipca 2021 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję.

Bibliografia

• Individual Calculations: Stefanova, Antoaneta. fide.com. [dostęp 2021-04-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Antoaneta Stefanowa – wybrane partie szachowe (ang.). [dostęp 2021-04-28].
• Antoaneta Stefanowa – profil na stronie FIDE (ang.). [dostęp 2021-04-28].