Przejdź do zawartości

Antoni Jakubski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Władysław Jakubski
Ilustracja
Antoni Jakubski (przed 1933)
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

28 marca 1885
Lwów

Data i miejsce śmierci

20 maja 1962
Londyn

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Dywizja Pancerna

Stanowiska

szef oświaty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Komandor Orderu Świętego Sawy (Serbia) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Krzyż Żelazny (1813) II Klasy

Antoni Władysław Jakubski (ur. 28 marca 1885 we Lwowie[1], zm. 20 maja 1962 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, zoolog, profesor Uniwersytetu Poznańskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się we Lwowie, w rodzinie Władysława, urzędnika pocztowego, i Pauliny z Hickiewiczów[2].

Studiował zoologię pod kierunkiem prof. Józefa Nusbaum-Hilarowicza na Uniwersytecie Lwowskim[3].

W latach 1909–1910 odbył wyprawę do Afryki Wschodniej. Był pierwszym Polakiem, który 13 marca 1910 r. zdobył (i następnie opisał) Kilimandżaro wraz z jego najwyższym szczytem Kibo. Pieszo przeszedł ówczesną Tanganikę od Oceanu Indyjskiego do jezior Niasa i Rukwa oraz częściowo Kenię (obecnie państwa Tanzania i Kenia). Głównym celem wyprawy Jakubskiego było badanie fauny jeziora Niasa i Rukwa[3].

W 1906 został członkiem Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej, trzy lata później członkiem Związku Walki Czynnej, a w 1912 członkiem Związku Strzeleckiego[2].

W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich w 6 pułku piechoty[3]. 5 grudnia 1914 został mianowany podporucznikiem, a 11 października 1915 – porucznikiem[4]. 30 czerwca 1916 w czasie tzw. „zatargu z c. i k. Komendą Legionów Polskich o oznaki” został wezwany do gen. Stanisława Puchalskiego, który zakomunikował mu, że oddaje go pod sąd polowy i zakazuje opuszczać rejon pułku[5], natomiast komendant III Brygady LP płk Wiktor Grzesicki, po śmierci porucznika Romana Łubieńskiego (6 lipca 1916), zakazał wyznaczenia go na stanowisko adiutanta pułku[6]. 6 czerwca 1917 został odkomenderowany z pułku do Inspektoratu Wyszkolenia Polskiej Siły Zbrojnej[7].

W 1917 habilitował się na Uniwersytecie Lwowskim[3].

Mjr dr Antoni Jakubski z adiutantem por. Wesołowskim z 3 Armii (1920)
Oficerowie Komendy 6 pułku piechoty Legionów Polskichi, Antoni Jakubski w głębi.

W listopadzie 1918 brał udział w polsko-ukraińskich walkach o Lwów jako II szef sztabu Naczelnej Komendy Obrony Lwowa[8]. 25 maja 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Legionów Polskich, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana[9] i przydzielony z dniem 1 listopada 1918 do Dowództwa Wschód[10]. 26 lipca 1920 roku został szefem sztabu 2 Dywizji Litewsko–Białoruskiej. 12 sierpnia 1920 roku został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza 5 Armii[11]. Według doniesień z listopada 1920 był kwatermistrzem 3 Armii[3][12].

25 października 1921 r. został przeniesiony do rezerwy. W rezerwie posiadał przydział do 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu. Został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty[13][14]. W 1934 r. pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII[15]. W 1936 był prezesem Zarządu Okręgu Poznań Związku Legionistów Polskich[16].

Został profesorem w Poznaniu[3]. Był jednym z organizatorów polskich morskich badań biologicznych – w 1923 zorganizował Morskie Laboratorium Rybackie w Helu[3][1].

15 września 1939 został mianowany oficerem łącznikowym pomiędzy Dowództwem Grupy Obrony Lwowa, a władzami cywilnymi we Lwowie w sprawach utrzymania porządku, bezpieczeństwa, aprowizacji i służby zdrowia[17].

Antoni Jakubski jako więzień KL Auschwitz

8 listopada 1939 r. został aresztowany przez słowacką straż graniczną i przekazany Niemcom. Przebywał w więzieniach w Komańczy, Sanoku, Tarnowie i na Montelupich w Krakowie. 30 sierpnia 1940 r. został więźniem KL Auschwitz, w którym otrzymał numer 3385. 4 grudnia 1944 r. został przewieziony do KL Mauthausen, w którym otrzymał numer 112.138. 5 maja 1945 r. został uwolniony przez armię amerykańską. W czerwcu 1945 roku został przyjęty do 2 Korpusu Polskiego i przydzielony do 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej w Maceracie na stanowisko szefa oświaty[2].

Po wojnie osiadł w Londynie. Pracował m.in. w British Museum. Członek założyciel i prezes Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Był także współzałożycielem Koła Lwowian w Londynie[18].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Jakubski zajmował się m.in. zoogeografią, anatomią porównawczą i historią zoologii. Niektóre z jego prac[32]:

  • W krainach słońca, 1914 – relacja z podróży do Afryki[1],
  • Czerwiec polski, 1934 – monografia czerwca polskiego,
  • Bibliografia fauny polskiej do roku 1880 (z M. Dyrdowską), 1928.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Stanisław Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich. Podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci – pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 173.
  2. a b c Żołnierze Niepodległości : Jakubski Antoni Władysław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-10-13].
  3. a b c d e f g Kolekcja VM ↓, s. 4.
  4. Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 8.
  5. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 520–522.
  6. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 525.
  7. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 544.
  8. Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918-1919, t. I, Warszawa 2010, s. 35.
  9. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 61 z 3 czerwca 1919, poz. 1949.
  10. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 66 z 14 czerwca 1919, poz. 2104.
  11. Nad Wisłą i Wkrą 1928 ↓, s. 70.
  12. Z chlubnych kart naszej dzielne armii. „Nowości Illustrowane”. Nr 47, s. 2, 20 listopada 1920. 
  13. Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 103.
  14. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 237, 467.
  15. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 7, 976.
  16. Związek Legionistów Polskich: 1936-1938 r.: sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 79.
  17. Dokumenty 1997 ↓, s. 76.
  18. Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 2 (3), s. 69, listopada 1962. Koło Lwowian w Londynie. 
  19. Kolekcja VM ↓, s. 1.
  20. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592.
  21. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  22. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 kwietnia 1922, s. 314.
  23. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 682.
  24. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 168.
  25. M.P. z 1929 r. nr 26, poz. 43.
  26. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 214.
  27. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 348.
  28. Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 447.
  29. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 197.
  30. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 210.
  31. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 301, tu zamieszczono pełny tekst artykułu, ponieważ tekst opublikowany na łamach „Kurjera Lwowskiego” został ocenzurowany przez Austriaków.
  32. Jakubski, Antoni Władysław, Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, 5, Warsaw: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, pp. 184.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]