Przejdź do zawartości

Antoni Kaczorowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Kaczorowski
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1878
Warszawa

Data i miejsce śmierci

27 lutego 1918
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

inżynier

Alma Mater

Instytut Technologiczny w Petersburgu

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Marceli Antoni Kaczorowski (ur. 17 stycznia 1878 w Warszawie - zm. 27 lutego 1918 tamże), inżynier technolog, jeden z przywódców Narodowego Związku Robotniczego, podczas I wojny światowej działacz lewicy niepodległościowej potem polityk aktywistyczny.

Życie

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum realne w Warszawie[1] a następnie Instytut Technologiczny w Petersburgu (1904)[2]. Już w szkole realnej należał do uczniowskich kółek samokształceniowych[3] a podczas studiów związał się ze środowiskiem młodych działaczy narodowo-demokratycznych, był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet” i Koła Braterskiego ZET-u[1]. W latach 1905–1912 był kierownikiem warsztatów naprawczych Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej w Pruszkowie[1]. Po jej nacjonalizacji przez rząd rosyjski pracował w dyrekcji Towarzystwa Przemysłowców Królestwa Polskiego. Był ściśle związany z jego dyrektorem Andrzejem Wierzbickim - i w uzgodnieniu z nim propagował zakładanie kas chorych wśród właścicieli zakładów przemysłowych[1]. Od 1905 był członkiem Narodowego Związku Robotniczego oraz przywódcą utworzonej przez siebie organizacji NZR w Pruszkowie[4]. Wkrótce został jednym z liderów i członków Zarządu Głównego NZR w Królestwie[4]. W 1908 był jednym z głównych rzeczników zerwania związków NZR z Ligą Narodową i związania z irredentą polską tworzącą w Galicji ruch strzelecki[4]. W 1912 roku z ramienia NZR został członkiem Tymczasowej Komisji Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych[4]. Był także czynnym publicystą - autorem licznych artykułów w prasie propagującej założenia tworzącej się wówczas orientacji antyrosyjskiej[4].

Po wybuchu I wojny światowej działał i był członkiem reprezentacji lewicy niepodległościowej, m.in. Konfederacji Narodowej Polskiej, Zjednoczenia Stronnictw Niep0dległościowych, Komitetu Naczelnego Zjednoczonych Stronnictw Niepodległości i Centralnego Komitetu Narodowego w Warszawie[5]. Z ramienia NZR i CKN wszedł w styczniu 1917 do Tymczasowej Rady Stanu (TRS)[1]. W tym czasie stał się jednym z głównych rzeczników zerwania związków łączących NZR z lewicą niepodległościową i przejścia partii do czynnej polityki aktywistycznej. W rezultacie m.in. jego akcji doszło wczesną wiosną 1917 do wyjścia z CKN przedstawicieli NZR i Związku Niepodległości. W TRS był początkowo wicedyrektorem departamentu gospodarczo-społecznego a od maja 1917 dyrektorem departamentu pracy. W lipcu 1917 po zaprzestaniu współpracy NZR z TRS pozostał na swym stanowisku i brał czynny udział w pracach w ostatnim okresie istnienia Rady. Następnie był członkiem tzw. Komisji Przejściowej TRS (sierpień 1917 – styczeń 1918)[1], Po powołaniu przez władze okupacyjne regentów i powstaniu rządu Rady Regencyjnej pod prezesurą Jana Kucharzewskiego został podsekretarzem stanu w Min. Handlu i Przemysłu oraz szefem sekcji tego ministerstwa[3]. W tym czasie osłabła jego pozycja w NZR - XIV zjazd partii nie wybrał go do władz[4][3]. Następnie po rezygnacji tego rządu na znak protestu przeciwko postanowieniom traktatu brzeskiego w prowizorycznym gabinecie urzędniczym Antoniego Ponikowskiego otrzymał tekę ministra handlu i przemysłu łącznie z teką ministra pracy i opieki społecznej, ale funkcji tej już nie objął ponieważ zmarł na atak serca[1].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 162, rząd 3, miejsce 23-24)[6]

Odznaczony

[edytuj | edytuj kod]

pośmiertnie Krzyż Niepodległości (17 marca 1932)

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie rzemieślniczej, był synem Franciszka (1812–1885) i Anny ze Służyńskich (1831–1892). Jego bratem był inżynier technolog – Leonard (1880-?). Ożenił się w Petersburgu z Aleksandrą z Hurczynów, mieli dwóch synów: powstańca warszawskiego Andrzeja (1907-1944) i porucznika AK Adama (1909-1955)[1][7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Adam Galos, Kaczorowski Antoni, Polski Słownik Biograficzny, t. 11, Wrocław-Warszawa-Kraków 1964-1965, s. 387-388
  2. Spis Inżynierów Technologów Polaków, [w:] Księga pamiątkowa inżynierów technologów Polaków wychowańców Instytutu Technologicznego w Petersburgu (w rocznicę stulecia uczelni), Warszawa 1933, s. 90
  3. a b c Adam Galos, Kaczorowski Antoni, Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 3, Warszawa 1985, s. 46,
  4. a b c d e f Teresa Monasterska Narodowy Związek Robotniczy 1905 - 1920, Warszawa 1973, passim
  5. Jerzy Z. Pająk, O rząd i armię. Centralny Komitet Narodowy (1915–1917), Kielce 2003, passim
  6. Cmentarz Stare Powązki: MIECZYSŁAW KACZOROWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-08-22].
  7. Antoni Marceli Kaczorowski, M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 22.08.2023]

Literatura

[edytuj | edytuj kod]