Antonije Isaković
Antonije Isaković (6. novembar 1923 — 13. januar 2002) bio je srpski književnik, potpredsednik Srpske akademije nauka i umetnosti od 1980. do 1992. Dobitnik je mnogih književnih nagrada, poznat je i kao pisac čija dela su u Jugoslaviji najviše ekranizovana („Gospodar i sluga“, „Tren 1“ i „Tren 2“, „Govori i razgovori“). Umro je u Beogradu u 78. godini. Poznata pripovetka „Kašika“ je obavezni deo gradiva iz predmeta srpski jezik i književnost u osnovnoj školi. Njegova ćerka je poznata glumica Milica Milša, a supruga srpska spisateljica Leposava Milanin.
Antonije Isaković je također poznat kao jedan od autora Memoranduma SANU 1986. godine.
- Velika deca, priče, Beograd 1953
- Paprat i vatra, priče, Beograd 1962
- Pripovetke, 1964
- Prazni bregovi, priče, Beograd 1969
- Sabrana dela 5 knj. Beograd 1976
- Tren 1, Roman, Beograd 1976
- Sabrana dela, 5 knj., 1976-82
- Tren 2, Roman, Beograd 1982
- Berlin kaputt, Beograd 1982
- Obraz, priče, 1988
- Govori i razgovori, 1990
- U znaku aprila: i druge priče, Beograd 1991
- Miran zločin, roman, Beograd 1992
- Drugi deo mog veka: da se ne zaboravi, 1993
- Gospodar i sluge, roman, Beograd 1995
- Riba, 1998
- Nestajanje, 2000
Scenariji:
- Aleksa Dundić, 1958 (režija: Leonid Lukov)
- Jedini izlaz, 1958 (režija: Aleksandar Petrović/Vicko Raspor)
- Dve noći u jednom danu, 1963 (režija: Radenko Ostojić)
- Tri, 1965 (režija: Aleksandar Petrović)
- Tren, 1978 (režija: Stole Janković)
- Berlin kaputt, 1981 (režija: Milivoje Milošević)
