Antonio Tarver

Antonio Tarver
Pseudonim	Magic Man
Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1968 ; Orlando
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	188 cm
Styl walki	leworęczny
Kategoria wagowa	ciężka
	Bilans walk zawodowych
Liczba walk	39
Zwycięstwa	31
Przez nokauty	22
Porażki	6
Nieodbyte	2
Dorobek medalowy
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Igrzyska Panamerykańskie
	↑ Bilans walk aktualny na 14 sierpnia 2015. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Deon Tarver (ur. 21 listopada 1968 w Orlando) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji WBC, IBF i WBA w kategorii półciężkiej (do 175 funtów), brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Atlancie w 1996.

Kariera amatorska

Jest dwukrotnym amatorskim mistrzem Stanów Zjednoczonych w kategorii półciężkiej (1993 i 1995). Zdobył złoty medal na Mistrzostwach Świata w 1995 w Berlinie. Rok później, na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, zdobył brązowy medal. W półfinale przegrał z późniejszym złotym medalistą, Wasilijem Żyrowem.

Kariera zawodowa

Na zawodowstwo przeszedł w lutym 1997. Pierwszej porażki doznał w swojej 17 walce, 23 czerwca 2000 z Erikiem Hardingiem, w pojedynku eliminacyjnym IBF^[1].

25 stycznia 2002 pokonał byłego mistrza świata WBA w kategorii średniej i IBF w kategorii półciężkiej, Reggiego Johnsona^[2]. Sześć miesięcy później wygrał przez techniczny nokaut w piątej rundzie w rewanżu z Erikiem Hardingiem^[3].

26 kwietnia 2003 stoczył walkę o wakujące tytuły mistrza świata IBF i WBC. Jego rywalem był Montell Griffin, który już raz (w 1997) był mistrzem świata WBC. Tarver wygrał ten pojedynek jednogłośnie na punkty.

Tarver stracił swój mistrzowski pas już w następnej walce, 8 listopada 2003, przegrywając na punkty decyzją większości z Royem Jonesem Jr.^[4]

15 maja 2004 doszło do walki rewanżowej obu pięściarzy. Tym razem lepszy okazał się Tarver, pokonując Jonesa Jr. przez techniczny nokaut już w drugiej rundzie^[5]. Tym zwycięstwem Tarver zdobył pasy mistrzowskie WBC i WBA.

Pod koniec 2004 Tarver zrezygnował z pojedynku z oficjalnym pretendentem do tytułu i zdecydował się na walkę z Glenem Johnsonem, mistrzem IBF. W konsekwencji WBA i WBC odebrały mu tytuł mistrza świata. Tak samo w stosunku do Johnsona postąpiła IBF. Do pojedynku doszło 18 grudnia. Zwyciężył Johnson niejednogłośną decyzją na punkty^[6]. Tarver zrewanżował się Jamajczykowi w czerwcu następnego roku, wygrywając w powtórzonej walce, także na punkty^[7].

1 października 2005 doszło do trzeciej walki z Jonesem Jr. Po raz drugi lepszy okazał się Tarver (wygrał zdecydowanie na punkty)^[8]. W 2006 stoczył tylko jeden pojedynek – przegrał na punkty z Bernardem Hopkinsem, byłym mistrzem świata wszystkich czterech największych organizacji bokserskich w kategorii średniej^[9].

9 czerwca 2007 pokonał decyzją większości na punkty boksera z Kosowa, Elvira Muriqi^[10]. W drugiej walce w 2007 pokonał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie Amerykanina Danny’ego Santiago^[11]. 12 kwietnia 2008 pokonał Clintona Woodsa i ponownie zdobył tytuł mistrza świata organizacji IBF^[12]. Tytuł stracił 11 października, przegrywając zdecydowanie na punkty pojedynek z Chadem Dawsonem, dodatkowo Tarver w ostatniej, dwunastej rundzie był liczony^[13]. 9 maja 2009 stoczył rewanżową walkę z Dawsonem, lecz ponownie przegrał jednogłośnie na punkty^[14]. Po blisko półtora roku powrócił na ring. 15 października 2010 zmierzył się w swoim debiucie w wadze ciężkiej z Nagy Aguilera, Tarver wygrał jednogłośnie na punkty^[15]. 20 lipca 2011 przeszedł do wagi junior ciężkiej oraz zmierzył się z Dannym Greenem pokonując go przez poddanie w dziewiątej rundzie zdobywając pas IBO^[16].

2 czerwca 2012 roku Tarver w swojej pierwszej obronie tytułu federacji IBO, zremisował z Lateefem Kayode po dwunastu rundach pojedynku^[17].

14 sierpnia 2015 na gali w Newark w pojedynku w wadze ciężkiej zremisowali 115:113, 113:115 i 114:114 z rodakiem Steve’em Cunninghamem (28-7-1, 13 KO)^[18].

Rocky Balboa

Wystąpił w filmie Rocky Balboa, gdzie zagrał Masona Dixona, przeciwnika Rocky’ego Balboa.

Przypisy

↑ Steve Gregg: Harding Trounces Tarver In Twelve. The Boxing Times, 2000-06-23. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ Steve Gregg: Tarver And Tackie Triumph In IBF Eliminators. The Boxing Times, 2002-01-25. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ John Gregg: Tarver TKO’s Harding in Five. The Boxing Times, 2002-07-20. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ John Gregg: Jones Scores Majority Win Over Tarver. The Boxing Times, 2003-11-08. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ John Gregg: Tarver Shocks Jones Crushes Boxing’s Best In Two. The Boxing Times, 2004-05-15. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ John Gregg: Johnson Edges Tarver In Light Heavy Showdown. The Boxing Times, 2004-12-18. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ Luis Escobar: Tarver Tames Johnson Over Distance. The Boxing Times, 2005-06-18. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ Luis Escobar: Tarver Easily Outpoints Gun Shy Jones. The Boxing Times, 2005-10-01. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ Graham Houston: Bernard Hopkins W12 Antonio Tarver. Fightwriter.com. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ Graham Houston: Antonio Tarver W12 (maj) Elvir Muriqi. Fightwriter.com. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ Bill Calogero: Tarver Stops Santiago In Four. EastSideBoxing.com, 2007-12-02. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ Graham Houston: Antonio Tarver W12 Clinton Woods. Fightwriter.com. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ Frank Gonzalez Jr.: Dawson Beats Tarver by a Mile. EastSideBoxing.com, 2008-10-12. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ Chris Cozzone, Natasha Chornesky: Dawson outpoints Tarver again!. Fightnews.com, 2009-05-09. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).
↑ Mateusz Falasa: Udany debiut Tarvera w wadze ciężkiej!. boxingnews.pl, 2010-10-16. (pol.).
↑ Green musiał uznać wyższość Tarvera. ringpolska.pl. (pol.).
↑ Tarver zremisował z Kayode. bokser.org. [dostęp 2010-06-03]. (pol.).
↑ Tarver nie chce rewanżu, liczy na walkę z Kliczką. bokser.org, 15 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-15]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[1] Bilans walk aktualny na 14 sierpnia 2015.

[2] Steve Gregg: Harding Trounces Tarver In Twelve. The Boxing Times, 2000-06-23. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[3] Steve Gregg: Tarver And Tackie Triumph In IBF Eliminators. The Boxing Times, 2002-01-25. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[4] John Gregg: Tarver TKO’s Harding in Five. The Boxing Times, 2002-07-20. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[5] John Gregg: Jones Scores Majority Win Over Tarver. The Boxing Times, 2003-11-08. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[6] John Gregg: Tarver Shocks Jones Crushes Boxing’s Best In Two. The Boxing Times, 2004-05-15. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[7] John Gregg: Johnson Edges Tarver In Light Heavy Showdown. The Boxing Times, 2004-12-18. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[8] Luis Escobar: Tarver Tames Johnson Over Distance. The Boxing Times, 2005-06-18. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[9] Luis Escobar: Tarver Easily Outpoints Gun Shy Jones. The Boxing Times, 2005-10-01. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[10] Graham Houston: Bernard Hopkins W12 Antonio Tarver. Fightwriter.com. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[11] Graham Houston: Antonio Tarver W12 (maj) Elvir Muriqi. Fightwriter.com. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[12] Bill Calogero: Tarver Stops Santiago In Four. EastSideBoxing.com, 2007-12-02. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[13] Graham Houston: Antonio Tarver W12 Clinton Woods. Fightwriter.com. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[14] Frank Gonzalez Jr.: Dawson Beats Tarver by a Mile. EastSideBoxing.com, 2008-10-12. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[15] Chris Cozzone, Natasha Chornesky: Dawson outpoints Tarver again!. Fightnews.com, 2009-05-09. [dostęp 2010-04-26]. (ang.).

[16] Mateusz Falasa: Udany debiut Tarvera w wadze ciężkiej!. boxingnews.pl, 2010-10-16. (pol.).

[17] Green musiał uznać wyższość Tarvera. ringpolska.pl. (pol.).

[18] Tarver zremisował z Kayode. bokser.org. [dostęp 2010-06-03]. (pol.).

[19] Tarver nie chce rewanżu, liczy na walkę z Kliczką. bokser.org, 15 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-15]. (pol.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]