Przejdź do zawartości

Autobianchi Y10

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Autobianchi Y10
Ilustracja
Lancia Y10 przed liftingiem
Inne nazwy

Lancia Y10

Producent

Autobianchi

Zaprezentowany

Geneva Motor Show 1985

Okres produkcji

1985–1996

Miejsce produkcji

Włochy Desio
Włochy Arese

Poprzednik

Autobianchi A112

Następca

Lancia Ypsilon

Dane techniczne
Segment

A

Typy nadwozia

3-drzwiowy hatchback

Silniki

1.0, 1.1, 1.3, 1.0 Turbo

Skrzynia biegów

5-biegowa manualna
bezstopniowa CVT

Napęd

przedni / AWD

Długość

3392 mm

Szerokość

1507 mm

Wysokość

1430 mm

Rozstaw osi

2159 mm

Masa własna

720–890 kg
(zależnie od wersji)

Liczba miejsc

5

Bagażnik

195/ 830 l

Dane dodatkowe
Pokrewne

Fiat Panda

Konkurencja

Fiat Uno

Autobianchi Y10 (Lancia Y10)samochód osobowy klasy aut najmniejszych produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo Autobianchi w latach 1985–1996, sprzedawany także pod marką Lancia.

Historia i opis modelu

[edytuj | edytuj kod]
Lancia Y10 - tył
Lancia Y10 po liftingu
Lancia Y10 - tył po liftingu
Autobianchi Y10

Konstrukcja oparta była na nieznacznie skróconym podwoziu Fiata Panda ze zmienionym zawieszeniem. 3-drzwiowe nadwozie zapewniało miejsce dla pięciu pasażerów. Oferowano szereg wersji, w tym wyposażone w rozwiązania luksusowe jak na ten segment rynku (klimatyzacja, automatyczna skrzynia biegów).

Samochód był produkowany i sprzedawany we Włoszech pod marką Autobianchi, w której koncern Fiata miał początkowo udziały a następnie przejął ją w całości i przyporządkował marce Lancia. Stąd też Autobianchi Y10 na eksport trafiał jako Lancia Y10, w późniejszym okresie całkowicie zrezygnowano z marki Autobianchi również na rynku włoskim. W plebiscycie na Europejski Samochód Roku 1986 model zajął 2. pozycję (za Fordem Scorpio)[1].

Dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]

W Lancii Y10 koncern Fiata po raz pierwszy wprowadził nową rodzinę silników Fiat FIRE, powstających na w pełni zautomatyzowanej linii produkcyjnej. Silniki jakie były dostępne przez cały okres produkcji to 4-cylindrowe, rzędowe jednostki SOHC z dwoma zaworami na cylinder, umieszczone poprzecznie z przodu o następujących pojemnościach i mocach:

  • 1,0 l – (999 cm³) 45 KM oraz 50KM
  • 1,05 l – (1049 cm³) 55 KM
  • 1,05 l – (1049 cm³) z turbiną 85 KM - najmniejszy na rynku europejskim silnik z turbosprężarką
  • 1,1 l – (1108 cm³) 51 KM, 54 KM i 57 KM
  • 1,3 l – (1297 cm³) 72 KM
  • 1,3 l – (1301 cm³) 76 KM

Silniki były połączone z 5-biegową skrzynią manualną bądź bezstopniową przekładnią automatyczną CVT Selectronic.

Przednie zawieszenie niezależne z kolumnami MacPhersona, tylne belka typu „Omega” (wygięta belka z wahaczami i sprężynami mocowana w środkowym punkcie do podwozia), w wersji - w 4WD sztywny most. Układ hamulcowy dwuobwodowy z tarczami z przodu i bębnami z tyłu.

Wyposażenie dodatkowe zależne od wersji mogło obejmować:

Kalendarium

[edytuj | edytuj kod]

Lancia Y10 zadebiutowała na wystawie motoryzacyjnej w Genewie w 1985 roku. W historii modelu Y10 wyróżnia się 3 okresy produkcyjne:

I seria 1985–89

[edytuj | edytuj kod]

W okresie tym do sprzedaży trafiły 3 wersje podstawowe:

  • Fire z silnikiem 999 cm³,
  • Touring z silnikiem 1.0 (1050 cm³) z Fiata 127
  • Y10 Turbo z silnikiem 1.0 (1050 cm³) z Fiata 127, z turbosprężarką i intercoolerem

W 1986 na targach motoryzacyjnych w Turynie zaprezentowano wersję 4WD z silnikiem 999 cm³ FIRE w wersji o mocy 50 KM.

II seria 1989–92

[edytuj | edytuj kod]

Kontynuowano produkcję wersji Fire z silnikiem 999 ccm (45 KM) oraz wprowadzono kolejne wersje:

  • Y10 LX i.e. - silnik 1,1 l z wtryskiem jednopunktowym (57 KM),
  • Y10 GT i.e. - silnik 1,3 l z wtryskiem wielopunktowym (78 KM),
  • Y10 4WD z silnikiem 1,1 l

Dokonano zmian konstrukcyjnych w zawieszeniu i układzie hamulcowym.

W roku 1989 pojawiła się również wersja Y10 Electrica napędzana silnikiem elektrycznym o mocy 14 kW. Baterie o wadze 340 kg zajmowały wszystkie miejsca pasażerów. Jednomiejscowa Y10 była w stanie rozpędzić się do prędkości 120 km/h, a przy 80 km/h posiadała zasięg do 100 km. Auto ważyło 880kg.

Wersja LX od 1990 roku dostępna była ze skrzynią automatyczną selectronic.

III seria 1992–95

[edytuj | edytuj kod]

W tej serii kontynuowana jest produkcja poprzednich wersji, ofertę wzbogacono jednak o szereg wersji z wyposażeniem specjalnym (klimatyzacja, skórzane tapicerki, wersje kolorystyczne nadwozia). Poważnym zmianom uległo wnętrze pojazdu z odnowioną deską rozdzielczą. Wygląd zewnętrzny dostosowano do stylistyki innych aut marki Lancia poprzez zastosowanie nowego wzoru atrapy chłodnicy.

III seria – MR95

[edytuj | edytuj kod]

W roku 1995 wprowadzono ostatnie zmiany (silnik 1,1 l o mocy 54 KM). Produkcja została zakończona w grudniu 1995.


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Previous winners - Car of the Year 1986. caroftheyear.org. [dostęp 2013-08-27]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]