Bębny nad Mohawkiem
| |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji |
1939 |
| Data premiery |
2 listopada 1939 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
103 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Sonya Levien, Lamar Trotti |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia |
Ray Rennahan, Bert Glennon |
| Scenografia |
Mark-Lee Kirk, Richard Day |
| Kostiumy |
Gwen Wakeling |
| Montaż |
Robert L. Simpson |
| Produkcja | |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja |
Twentieth Century Fox (kina, DVD) |
| Budżet |
2 mln. $ |
Bębny nad Mohawkiem (org. Drums Along the Mohawk) – amerykański dramat historyczny z 1939 roku w reż. Johna Forda. Adaptacja powieści Waltera D. Edmondsa z 1936 roku pod tym samym tytułem[1].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Brytyjska kolonia w Ameryce Północnej końca XVIII w. Młode małżeństwo – Gilbert i Lana – przybywa do doliny Mohawku, gdzie na małej farmie pana młodego planują rozpocząć wspólne życie. Niestety, jest rok 1776 i właśnie wybucha wojna o niepodległość. Obydwoje małżonkowie zostają wciągnięci w jej wir – ich farma zostaje spalona przez Indian pod rozkazami Brytyjczyków, Gilbert jako członek lokalnej milicji zostaje ciężko ranny w jednej z bitew, Lana traci nienarodzone dziecko. Obydwoje omal nie giną podczas bohaterskiej obrony lokalnego fortu. Ukoronowaniem ich poświęcenia i znoju jest koniec wojny i odbudowa życia w nowym, wolnym kraju, którego symbolem staje się gwiaździsto-paskowany sztandar ukazany w ostatniej scenie filmu.
Obsada aktorska
[edytuj | edytuj kod]- Claudette Colbert – Lana Martin
- Henry Fonda – Gilbert Martin
- Edna May Oliver – pani McKlennar
- Eddie Collins – Christian Reall
- John Carradine – Caldwell
- Ward Bond – Adam Helmer
- Roger Imhof – gen. Herkimer
- Arthur Shields – wielebny Rosenkrantz
- Chief John Big Tree – "Niebieski Grzbiet"
- Francis Ford – Joe Boleo
- Jessie Ralph – pani Weaver
- Robert Lowery – John Weaver
- Kay Linaker – pani Demooth
- Russell Simpson – dr Petry
- Spencer Charters – oberżysta
- Tom Tyler – kpt. Morgan
i inni.
O filmie
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy kolorowy film "mistrza westernu, pioniera i klasyka hollywoodzkiego kina"[2] okazał się być wielkim sukcesem. Przyczyniło się do tego przede wszystkim aktorstwo (Colbert, Fonda, Oliver i in.)[3][1]. W wypadku Fondy obraz został po latach uznany za jeden z najważniejszych filmów w dorobku tego aktora[4]. Chociaż, jak większość filmów Forda, jego fabuła była dość luźno związana z prawdą historyczną, a nawet celowo mitologizowana i przeinaczana[5], krytycy uznali go za pierwszorzędny film historyczny[1]. Według niektórych z nich, na uwagę zasługuje fakt świadczący o politycznym zabarwieniu filmu Forda – Brytyjczycy, jako strona konfliktu są w nim prawie niewidoczni. Największa odpowiedzialność jako strony atakującej spoczywa na Indianach (ukazanych w sposób bardzo stereotypowy), jako głównych sprawców zniszczeń i niedoli Amerykanów. Miało to być wynikiem świadomości Forda, który przewidywał, że w nadchodzącym konflikcie z III Rzeszą, nie powinien przedstawiać Brytyjczyków – potencjalnych sojuszników – jako agresorów[6].
Za plenery do filmu posłużyły okolice Cedar City w stanie Utah, gdzie do zdjęć użyto kilkuset miejscowych statystów[7].
3 listopada 1939 roku miała miejsce emisja słuchowiska radiowego w reżyserii Kate Smith opartego na tym filmie (pod tym samym tytułem). Podobnie do filmowego pierwowzoru, w rolach głównych wzięli w nim udział Claudette Colbert i Henry Fonda[7].
W 1940 roku film był dwukrotnie nominowany do nagrody Oskara w kategorii Oscar dla najlepszej aktorki drugoplanowej dla Edny May Oliver oraz za Najlepsze zdjęcia (kolorowe) dla Raya Rennahana i Berta Glennona[8].
Obecnie (2022), w ponad 80 lat po premierze, w rankingu popularnego filmowego serwisu internetowego Rotten Tomatoes obraz posiada wysoką, 82-procentową, pozytywną ocenę "czerwonych pomidorów"[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Frank S. Nugent: THE SCREEN; John Ford's Film of "Drums Along the Mohawk" Opens at the Roxy--"One Hour to Live" at the Rialto. [w:] The New York Times [on-line]. 4 listopada 1939. [dostęp 2021-05-29]. (ang.).
- ↑ Zbigniew Pitera: Leksykon reżyserów filmowych. Warszawa: WAiF, 1984, s. 116. ISBN 83-221-0166-X.
- ↑ Michalik..., s. 147.
- ↑ Michalik..., s. 142.
- ↑ The American War of Independence: Three Films. [w:] History Extra [on-line]. 2018-06-22. [dostęp 2021-05-29]. (ang.).
- ↑ Drums Along the Mohawk. [w:] historyonfilm.com [on-line]. [dostęp 2021-05-29]. (ang.).
- ↑ a b Drums Along the Mohawk. [w:] AFI Catalog [on-line]. [dostęp 2021-05-29]. (ang.).
- ↑ Bębny nad Mohawkiem. Nagrody. [w:] Filmweb [on-line]. [dostęp 2021-05-29]. (pol.).
- ↑ Drums Along the Mohawk. [w:] Rotten Tomatoes [on-line]. [dostęp 2021-05-28]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marian B. Michalik (oprac.): Kronika filmu. Warszawa: Wydawnictwo KRONIKA – Marian B. Michalik, 1995, s. 142, 147. ISBN 83-86079-03-7.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oryginalny plakat do filmu
- Bębny nad Mohawkiem w bazie IMDb (ang.)
- Bębny nad Mohawkiem w bazie Filmweb
