Barbara Napieralska
Pełne imię i nazwisko |
Barbara Urszula Napieralska |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Zawód, zajęcie | |
Odznaczenia | |
Barbara Urszula Napieralska (ur. 8 kwietnia 1955 w Grodzisku Wielkopolskim) – polska działaczka związkowa.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwentka Technikum Energetycznego w Poznaniu[1]. W działalność Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” zaangażowała się w 1980 w Wielkopolskich Zakładach Teleelektronicznych „Telkom-Teletra” im. Karola Świerczewskiego, gdzie pracowała jako kontroler jakości, była członkiem Tymczasowej Komisji Zakładowej i redagowała podziemne pismo zakładowe Rezonans[2]. W dniu wprowadzenia stanu wojennego w Polsce przystąpiła do pomocy represjonowanym na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie koordynowała akcję zbierania informacji o zatrzymaniach i internowaniach. Kolejnego dnia sama została internowana[2]. Przebywała w areszcie w Poznaniu oraz ośrodku w Gołdapi, gdzie podjęła głodówkę w geście protestu przeciwko nieudzieleniu internowanej ze Szczecina przepustki na pogrzeb syna[2]. Od lipca 1982 do marca 1984 kontynuowała działalność związkową, po czym ponownie została zatrzymana, między innymi pod zarzutem kolportażu podziemnych wydawnictw[1]. Postępowanie dotyczące jej osoby umorzono 21 lipca 1984 na mocy amnestii, jednak po wyjściu z aresztu zwolniono ją z pracy w poznańskich zakładach Teletra, a w 1988 Kolegium ds. Wykroczeń ukarało ją za uczestnictwo w niezależnych manifestacjach[1].
W latach 1990–2018 pracowała w Zarządzie Regionu NSZZ „Solidarność” Wielkopolska, a w okresie 2010–2014 była członkiem rady programowej Tygodnika Solidarność[1].
Jest wiceprezesem poznańskiego oddziału Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej[1].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- W 2009 postanowieniem prezydenta Lecha Kaczyńskiego za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej otrzymała Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[3].
- W 2016 postanowieniem prezydenta Andrzeja Dudy otrzymała Krzyż Wolności i Solidarności[4].
- W 2021 otrzymała od Rady Miasta Poznania odznaczenie „Zasłużony dla Miasta Poznania” w uznaniu „dla długoletniej pracy na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, zaangażowania w ruch poznańskiej „Solidarności” i pielęgnowania tradycji naszych przodków”[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Zasłużeni dla miasta i mieszkańców. poznan.pl, 2021-05-28. [dostęp 2021-07-06]. (pol.).
- ↑ a b c Jaruzelski zesłał ją do „złotej klatki”. „To było więzienie bez terminu, bez wyroku”. muzeum.superhistoria.pl. [dostęp 2021-07-06]. (pol.).
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 35, poz. 530
- ↑ M.P. z 2017 r. poz. 126
- ↑ Uchwała Nr XLVII/844/VIII/2021 Rady Miasta Poznania z dnia 01-06-2021 w sprawie nadania tytułu Zasłużony dla Miasta Poznania Pani Barbarze Napieralskiej. bip.poznan.pl, 2021-06-01. [dostęp 2021-07-02]. (pol.).
- Absolwenci Zespołu Szkół Elektrycznych nr 1 im. Henryka Zygalskiego w Poznaniu
- Członkowie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”
- Ludzie urodzeni w Grodzisku Wielkopolskim
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Urodzeni w 1955
- Zasłużeni dla Miasta Poznania