Białowąs
Wygląd
Na mapach: 53°49′04″N 16°16′55″E/53,817778 16,281944
osada | |
widok wsi | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2006) |
400 |
Strefa numeracyjna |
94 |
Kod pocztowy |
78-452[2] |
Tablice rejestracyjne |
ZSZ |
SIMC |
0302209 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu szczecineckiego | |
Położenie na mapie gminy Barwice | |
53°49′04″N 16°16′55″E/53,817778 16,281944[1] |
Białowąs – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Barwice.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.
Pierwsze wzmianki w kronikach o tej miejscowości pojawiają się już w średniowieczu. Dawne lenno rodów von Vodig oraz von Glasenapp. Ostatnim właścicielem majątku rycerskiego Balfanz (dawna, germańska nazwa Białowąsu) był Friedrich Wilhelm Graf von Rittberg. Twórcą obecnego układu przestrzennego zespołu pałacowo-parkowego był R. Haase. Do niego też należał majątek w okresie budowy pałacu wraz z zabudowaniami gospodarczymi.
Godne polecenia miejsca w miejscowości Białowąs:
- Pałac neogotycki z II poł. XIX w. na planie prostokąta z dwoma skrzydłami po bokach.Widoczne: taras, ostrołukowe okna oraz lizeny. Wnętrze eklektyczne, z witrażami herbowymi von Rittbergów i salą myśliwską. Powierzchnia użytkowa 2270m².
- Park krajobrazowy, przypałacowy, założony w I poł. XIX w.
- Unikatowe gatunki drzew: orzech czarny, cyprysiki, choina siebolda. W tym drzewa – pomniki przyrody: buk zwyczajny odm. czerwonolistna o obw. 325 cm (180 lat), dąb szypułkowy o obw. 805 cm (ok. 500 lat), daglezja zielona o obw. 330 cm;
- Szachulcowy kościół pw. bł. Teresy Ledóchowskiej z 1689 r., fundacji Kazimierza von Glasenapp. W krypcie pod kościołem znajdują się rzeźbione barokowe trumny z lat 1647-1710 ze zwłokami członków rodziny Glasenappów. Wokół lipy drobnolistne o obw. od 300 cm do 410 cm (7 sztuk) oraz dęby szypułkowe: 420 cm i 450 cm.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 4879
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 26 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0
- Paweł Zarzyński , Robert Tomusiak , Krzysztof Borkowski , Drzewa Polski, Warszawa: PWN, 2016, ISBN 978-83-01-18438-4, ISBN 978-83-63895-68-6, OCLC 934696860 .