Bill Cosby
Bill Cosby (naskiĝis la 12-an de julio 1937 en Philadelphia, Pensilvanio; fakte William Henry Cosby, Jr.) estas usona komediisto, aktoro, kantisto kaj libroaŭtoro.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Cosby forlasis la mezlernejon, post kiam li devis reviziti la dekan jaron kaj aliĝis al la usona mararmeo. Kun usona futbal-stipendio li ekis sia studaton en la Universitato Temple, sed rompis la studon post sukcesoj kiel stendapa komediisto en „Gaslight Cafe“, kio markis komencon de lia kariero. Spite al tio, li akiris la doktoran titolon.
Lia aktorada kariero komenciĝis en 1965 per la serio I Spy, en kiu li ludis CIA-agenton apud Robert Culp. Poste li ludis en multaj serioj, kiuj portis lian nomon en la titolo (legu ĉe filmografio). La serio The Bill Cosby Show daŭris de 1984 ĝis 1992 sur NBC kaj estis unu el la plej sukcesaj sitkomoj en historio de usona televido.
Bill Cosby studis krom la Universitato Temple ankoraŭ en Universitato de Masaĉuseco ĉe Amherst. En 1972 li atingis gradon de Magistro (Master of Arts, M. A.). Li doktoriĝis en 1976 pri pedagogiko. En sia disertaĵo, li okupiĝis pri sia sukcesa infana serio Fat Albert and the Cosby Kids. Lian duan doktoran honortitolon donis al li la Universitato de Suda Kalifornio. Oni honoris tiel la agadon de Cosby por la senhejmuloj kaj infanoj en mizero. Oni ankaŭ atentis pri liaj humuraj libroj pri familia vivo kaj infanedukado.
Bill Cosby geedziĝis kun Camille Hanks, kun kiu ili havas kvar komunajn filinojn (Erika, Erinn, Ensa und Evin) kaj unu filon, Ennis. Tiu lasta iĝis viktimo de priraba murdo la 16-an de januaro 1997, kiam li volis ŝanĝi pneŭon de sia aŭtomobilo sur la malluma ĉefvojo ĉe Los Angeles. Lia murdis – ukraina enmigranto Mikhail Markhasev- estis juĝita je tutviva prizono en 1998.
Bill Cosby estis distingita en 2002 per Prezidenta medalo de libereco, plej altranga civila distingo de Usono.
Depost 2000, lin akuzis multnombraj virinoj pri seksa atencado kaj perforto. Laŭ la plendoj la plej fruaj tiaj incidentoj okazis meze de la 1960aj jaroj. Multaj asertis, ke li viktimigis ilin per droge faciligitaj atencoj. Cosby asertis sian senkulpecon pri ĉiuj tiaj kulpigoj, kaj li neniam estas jure akuzita nek persekutita pri tio. Plejparte la asertoj temas pri okazaĵoj antaŭ tiom longa tempo, ke ne plu eblas jure persekuti pri ili. Tamen en julio 2015 du procesoj kontraŭ Cosby pendas en la kortumoj.[1]
Verkoj
[redakti | redakti fonton]Filmografio
[redakti | redakti fonton]Televido
[redakti | redakti fonton]- 1964: I Spy
- 1969–1971: The Bill Cosby Show
- 1972: Fat Albert and the Cosby Kids
- 1972–1973: The New Bill Cosby Show
- 1984–1992: The Cosby Show
- 1994: The Cosby Mysteries
- 1999: Little Bill
- 1996–2000: Cosby (televida serio)
Filmoj
[redakti | redakti fonton]- 1972: Hickey and Boggs
- 1974: Uptown Saturday Night
- 1975: Let's Do It Again
- 1976: Mother, Jugs & Speed
- 1977: A Piece of the Action
- 1978: California Suite
- 1981: The Devil and Max Devlin
- 1987: Cosby
- 1990: Ghost Dad
- 1992: I Spy Returns
- 1992: The Meteor Man
- 1996: Jack
- 1997: 4 Little Girls
- 2004: Fat Albert
Diskografio
[redakti | redakti fonton]- 1963: Bill Cosby Is a Very Funny Fellow Right!
- 1964: I started out as a child!
- 1965: Why is there air?
- 1966: Wonderfulness
- 1967: Silver Throat: Bill Cosby sings
- 1967: Revenge
- 1968: To Russell, My brother, whom I slept with
- 1968: Bill Cosby Sings Hooray for the Salvation Army Band!
- 1969: 8:15 12:15
- 1969: It's true! It's true!
- 1969: The best of Bill Cosby
- 1970: More of the best of Bill Cosby
- 1970: Sports
- 1970: Live: Madison Square Garden Center
- 1971: When I Was a Kid
- 1971: For Adults Only
- 1971: Badfoot Brown & the Bunions Bradford Funeral Marching Band
- 1971: Bill Cosby Talks to Kids About Drugs
- 1972: Inside the Mind of Bill Cosby
- 1973: Fat Albert
- 1974: At Last Bill Cosby Really Sings
- 1976: Bill Cosby Is Not Himself These Days
- 1977: Disco Bill
- 1977: My Father Confused Me… What Must I Do? What Must I Do?
- 1978: Bill's Best Friend
- 1982: Bill Cosby: Himself
- 1986: Those of You With or Without Children, You'll Understand
- 1986: Cosby and the Kids
- 1990: Where You Lay Your Head
- 1991: My Appreciation
- 1991: Oh, Baby
- 1994: At His Best
- 1997: Hello Friend: To Ennis, With Love
- 2001: 20th Century Masters: The Millennium Collection: The Best of Bill Cosby
- 2004: The Bill Cosby Collection
Libroj
[redakti | redakti fonton]- Cosby, Bill (1986). Fatherhood. New York: Doubleday. ISBN 978-0-385-23410-8. OCLC 15686687.
- Cosby, Bill (1987). Time Flies. New York: Doubleday. ISBN 978-0-385-24040-6. OCLC 16081611.
- Cosby, Bill (1989). Love and Marriage. New York: Doubleday. ISBN 978-0-385-24664-4. OCLC 18984758.
- Cosby, Bill (1991). Childhood. New York: Putnam. ISBN 978-0-399-13647-4. OCLC 23650310.
- Cosby, Bill (1998). Kids Say the Darndest Things. New York: Bantam Books. ISBN 978-0-553-11043-2. OCLC 39498709.
- Cosby, Bill (1999). Congratulations! Now What?: A Book for Graduates. New York: Hyperion. ISBN 978-0-7868-6572-7. OCLC 40979923.
- Allen, Dwight William; Cosby, Bill (2000). American Schools: The $100 Billion Challenge. New York: IPublish.com. ISBN 978-0-7595-5000-1. OCLC 48915448.
- Cosby, Bill; Booth, George (2001). Cosbyology: Essays and Observations from the Doctor of Comedy. New York: Hyperion. ISBN 978-0-7868-6810-0. OCLC 46359836.
- Cosby, Bill (2003). I Am What I Ate ... and I'm Frightened!!!: And Other Digressions from the Doctor of Comedy. New York: HarperEntertainment. ISBN 978-0-06-054573-4. OCLC 52387894.
- Cosby, Bill; Cosby, Erika (2003). Friends of a Feather: One of Life's Little Fables. New York: Harper Entertainment. ISBN 978-0-06-009147-7. OCLC 52206847.
- Cosby, Bill; Poussaint, Alvin F. (2007). Come on, People: On the Path from Victims to Victors. Nashville: Thomas Nelson. ISBN 978-1-59555-092-7. OCLC 153581209.
- Cosby, Bill (2011). I Didn't Ask to Be Born (But I'm Glad I Was). New York: Center Street. ISBN 978-0-89296-920-3. OCLC 707964887.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- ↑ http://www.latimes.com/local/lanow/la-me-ln-bill-cosby-deposition-20150707-story.html artikolo en Los Angeles Times, 7 Julio 2015 angle