Przejdź do zawartości

Bisfenol A

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bisfenol A
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C15H16O2

Masa molowa

228,29 g/mol

Wygląd

białe płatki o zapachu podobnym do fenolu[1]

Identyfikacja
Numer CAS

80-05-7

PubChem

6623

DrugBank

DB06973

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Bisfenol A (BPA) – organiczny związek chemiczny z grupy fenoli, stosowany do produkcji tworzyw sztucznych.

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Wpływ na zdrowie

[edytuj | edytuj kod]

Istnieją przypuszczenia, że bisfenol A może być przyczyną niektórych chorób[5][6][7]. Amerykańskie koncerny przemysłu tworzyw sztucznych postanowiły wycofać BPA z procesu produkcji opakowań do przechowywania żywności, a rząd Stanów Zjednoczonych zadeklarował zmiany w ustawie o bezpieczeństwie żywności, które zagwarantują całkowite wyeliminowanie wszelkich produktów zawierających BPA, które mogłyby szkodzić konsumentom do czasu, gdy badania wykażą niekancerogenny wpływ BPA na człowieka[8].

Otrzymywanie

[edytuj | edytuj kod]

Bisfenol A po raz pierwszy został otrzymany przez rosyjskiego chemika Aleksandra Dianina (1851–1918) w 1891[9]. W metodzie Dianina bisfenol A jest produktem kondensacji acetonu (stąd symbol „A” w nazwie związku) i dwóch cząsteczek fenolu. Reakcja jest katalizowana przez kwasy, np. HCl lub żywicę jonowymienną zawierającą silnie kwasowe grupy sulfonowe (RSO
3
H
).

Reakcję prowadzi się zazwyczaj w obecności dużego nadmiaru fenolu. Jedynym produktem ubocznym reakcji głównej jest woda, jednak w wyniku reakcji równoległych i następczych tworzą się także inne związki, przede wszystkim izomer bisfenolu A – 2-(2-hydroksyfenylo)-2-(4-hydroksyfenylo)propan (tzw. o,p′-BPA) oraz dimery izopropenylofenoli[10]. Analogicznej reakcji ulega wiele innych ketonów.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Produkcja tworzyw sztucznych:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k 4,4′-Isopropylidenediphenol, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 13980 [dostęp 2017-10-19] (niem. • ang.).
  2. a b c d CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-56, 5-141, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
  3. Bisfenol A, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2017-10-19] (ang.).
  4. Bisfenol A (nr 442840) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2017-10-19]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  5. Liza Gross, The Toxic Origins of Disease, „PLOS Biology”, 5 (7), 2007, e193, DOI10.1371/journal.pbio.0050193, PMID17594178.
  6. John Peterson Myers i inni, Why Public Health Agencies Cannot Depend on Good Laboratory Practices as a Criterion for Selecting Data: The Case of Bisphenol A, „Environmental Health Perspectives”, 17 (3), 2009, s. 309–315, DOI10.1289/ehp.0800173, PMID19337501.
  7. L.N. Vandenberg i inni, Human exposure to bisphenol A (BPA), „Reproductive Toxicology”, 24 (2), 2007, s. 139–177, DOI10.1016/j.reprotox.2007.07.010, PMID17825522.
  8. Denise Grady, In Feast of Data on BPA Plastic, No Final Answer [online], The New York Times, 6 września 2010 [dostęp 2011-06-24] (ang.).
  9. A.P. Dianin, „Журнал Русского физико-химического общества”, 23, 1891, s. 492, ISSN 0372-9877.
  10. Kamil Kulesza i inni, Wybrane aspekty zastosowania reakcji izomeryzacji w technologii bisfenolu A, „Przemysł Chemiczny”, 6, 2009, s. 678–681.
  11. Polycarbonate Plastics and Bisphenol A Release [online], American Chemistry Council [dostęp 2016-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-19] (ang.).
  12. Żywica epoksydowa EPIDIAN 5 [online], PERFEKT [dostęp 2016-05-10].
  13. Epoxy Resin Can Coatings and Bisphenol A Safety Information [online], American Chemistry Council [dostęp 2016-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-20] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]