Vejatz lo contengut

Bornoncle

Aqueste article es redigit en auvernhat.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Bornoncle
Bournoncle-Saint-Pierre
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo vialatge de La Ròcha, anciana comuna.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 20′ 40″ N, 3° 19′ 09″ E
Superfícia 16,16 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
614 m
467 m
419 m
Geografia politica
País  Auvèrnhe
Parçan Brivadés
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe-Ròse-Aups
Departament
43
Naut Léger Armas deu Departament de Naut Léger
Arrondiment
431
Briude
Canton
4305
Briude (Briude Nòrd davant 2015)
Intercom
244301032
CC de Briude Sud Auvernhe
Cònsol Marie-Christine Egly naissuda Biscarrat
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
995 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 022 ab.
Densitat 62 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 43360
Còde INSEE 43038

Bornoncle[1] (Bournoncle-Saint-Pierre en francés) z-es una comuna auvernhassa situada dins lo departament del Naut Léger e la region d'Auvèrnhe Ròse Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Comunas vesinas

[modificar | Modificar lo còdi]
Distanças e posicion relativa
Distanças e posicion relativa
Bornoncle Bornoncle
Comuna amb 193 abitants (2000)Sant
Geron

(1,8 km)
Comuna amb 1766 abitants (2000)Vergonjon
(3,1 km)
Comuna amb 269 abitants (2000)Beaumont
(3,9 km)
Comuna amb 270 abitants (2000)Lorlanjas
(4,2 km)
Comuna amb 767 abitants (2000)Cohade
(4,4 km)
Comuna amb 519 abitants (2000)Fargeiras
(4,8 km)
Comuna amb 659 abitants (2000)Paulhac
(5,3 km)
Comuna amb 265 abitants (2000)Azérat
(5,5 km)
Comuna amb 1310 abitants (2000)Lende
(6,0 km)

Perimètre delh territòri

[modificar | Modificar lo còdi]
Comunas confrontantas de Bornoncle
Lenda Vergonjon
Sant Geron Bornoncle Cohade
Beaumont

Las fòrmas ancianas son : In vicaria Brivatensi, in villa quae dicitur Burnunculo en 976, La maisos de Burnunc alh secle XIII, Domus Bornhoncle en 1262, Parochia de Borloncro Sancti Petri en 1282, Bourlloncle en 1379, Saint-Pierre de Bourbonloncle en 1398, Bourc-l'Oncle-Saint-Pierre en 1401, Borloncle en 1429, La chastellenie de Bourloncle-Saint-Pierre pour le prieur de Sauxillanges en 1511 [2]. La prononciacion aproximativa z-es [buɾ'nunklə san 'pjɛɾə] a Mercuèr [3].

Bornoncle seriá una fòrma diminutiva de *Bornon, derivat d'un « prelatin » *Born, « fònt » segon Dauzat.[4]
Xavier Delamarre fai pasmens delhs diferents Bòrns un celtic *burnon, « los bens de Burnos »,[5] e, malgrat l'atestacion, los Féniés imaginan que Bornoncle ven de burdunculus, « petit muòle », vengut nom de persona. [6]

A la Ròcha, i a las roeinas d'un chastèu que tresplomba lo vialatge.
La Las fòrmas ancianas son : Illa Roca en 983, Castrum de Ruppe prope Brivatam en 1291, La Roche près Borloncle en 1511, La Roche Chabreughol en 1606, La Roche-Vernassal en 1742 [7]. Lo nom vendriá d'un mot prelatin *rocca que designèt una montanha o un simple suquet rochós, pueis lo chastèu fòrt bastit dessús, pueis de còps que i a un chastèu fòrt [8].

En 1789, Bornoncle fasiá partida de la província d'Auvernhe, de l'eleccion e subdelegacion de Briude e delh presidiau de Riam. Sa gleisa parochala, diocèsi de Sant Flor e archipreirat de Briude, èra dedicada a Sant Pèire [2].

  • La Ròcha saguèt incorporada a Bournoncle-Saint-Pierre (en francés) per ordenança delh 18 d'abriau de 1842 e lo nom oficiau de la comuna venguèt Bournoncle-la-Roche entre 1842 e 1961 [9],[7]. Lo nom de Bournoncle-Saint-Pierre s'explica per la diferenciacion ambelh vialatge important de Bournoncle-Saint-Julien, comuna de Beaumont.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
julhet de 2020 (2026) Marie-Christine Egly naissuda Biscarrat    
març de 2001 2020 Jacques Dessimond divèrs esquèrra  
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1002, totala: 1026

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
321 364 386 435 487 720 710 810 830

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
894 970 897 953 955 916 1 025 1 033 1 034

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 015 982 983 807 838 1 039 1 054 1 039 1 095

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 153
1 142
1 101
1 049
994
954
997
1 004
1 010
1 040
2009 2010
1 008
1 040
1 008
1 031
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 995 abitants e la densitat èra de 61,57 ab/km².

Demografia La Ròcha

[modificar | Modificar lo còdi]
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
256 211 226 262 230 - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
Cercar
Cercar
Cercar
2009 2010
Cercar
Cercar
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • I a de lacunas en 1836 e 1841 e la comparason de las chifras mòstra que La Ròcha fuguèt probablament recensada amb Bornoncle.

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Bornoncle».
  2. 2,0 et 2,1 Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, 1907, p. 40 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f89.item
  3. Enquèsta delh contributor en 2024
  4. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 106
  5. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 93
  6. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 153
  7. 7,0 et 7,1 Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, 1907, p. 235 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f284.item
  8. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 569
  9. http://cassini.ehess.fr/fr/html/fiche.php?select_resultat=5363