Bresku Indlandshafseyjar
| British Indian Ocean Territory | |
| |
| Fáni | |
| Kjörorð: In tutela nostra Limuria | |
| Þjóðsöngur: N/A | |
| |
| Höfuðborg | Diego Garcia |
| Opinbert tungumál | enska |
| Stjórnarfar | Þingbundin konungsstjórn
|
| Konungur | Karl 3. |
| Stjórnarfulltrúi | Tony Crombie |
| Landstjóri | Tony Humphries |
| Flatarmál • Samtals • Vatn (%) |
*. sæti 60 km² ~0 |
| Mannfjöldi • Samtals (2004) • Þéttleiki byggðar |
*. sæti 3.500 58,3/km² |
| VLF (KMJ) | áætl. 2005 |
| • Samtals | * millj. dala (*. sæti) |
| • Á mann | * dalir (*. sæti) |
| Gjaldmiðill | Sterlingspund |
| Tímabelti | UTC+6 |
| Þjóðarlén | .io |
| Landsnúmer | ++246 |
Bresku Indlandshafseyjar eða Chagoseyjar eru sex baugeyjar í Chagos-eyjaklasanum í Indlandshafi, um það bil miðja vegu milli Afríku og Indónesíu. Eyjarnar eru breskt yfirráðasvæði handan hafsins. Heildarflatarmál eyjanna er 60 km². Eyjarnar eru breskt yfirráðasvæði. Eyjarnar eru Salómonseyjar, Peros Banhos kóralhringeyjan, Bræðurnir þrír, Arney, Háskaeyjar, Egmonteyjar og Diego Garcia. Diego Garcia er stærsta eyjan en hún er í kringum 44 ferkílómetrar. Á þeirri eyju hafa Bandaríkjamenn sett upp herstöð. Í Persaflóastríðinu 1991, árás bandamanna á Talibana í Afghanistan 2001 og í innrásinni í Írak 2003 lá hún mjög vel við fyrir flugvélar bandamanna á leið frá BNA. Á eyjunni eru fangabúðir.
Portúgalskir landkönnuðir komu til Diego Garcia á 16. öld. Eyjan var undir yfirráðum Máritaníus á tímabilinu 1814-1965. Íbúar eyjunnar Diego Garcia voru um 2000 en þeir voru allir fluttir á brott með valdi á árunum 1967-73 þegar samningar voru gerðir milli Breta og Bandaríkjamanna að gera eyjuna að herstöð. Chagossar en svo nefnast eyjarskeggar voru fluttir til Máritíus þar sem þeir búa ennþá í örbirgð um 2000 km frá heimkynnum sínum. Árið 2000 kvað brezkur dómstóll upp þann úrskurð, að skipun um brottflutning fólksins hefði veri ólögleg og þar með ógild en einnig að hernaðarmannvirkin á eyjunni væru nauðsynleg og að búseta þar yrði eingöngu í tengslum við herstöðina. Chagossar stefndu brezkum yfirvöldum og kröfðust skaðabóta og að eyjarskeggar fengju að snúa aftur. Dómur féll árið 2003 en í honum er fallist á að meðferð eyjarskegga hafi verið skammarleg en ekki viðurkenndur bótaréttur.