C.P. Snow

C.P. Snow
Geboortenaam	Charles Percy Snow
Gebore	(1905-10-15)15 Oktober 1905 Leicester, Engeland
Oorlede	1 Julie 1980 (op 74) Londen, Engeland
Nasionaliteit	Verenigde Koninkryk
Vakgebied	Fisika, chemie, literatuur (romanskrywer)
Instelling(s)	Christ's College, Cambridge
Alma mater	Universiteit van Londen Universiteit van Leicester Christ's College, Cambridge
Doktorale student(e)	Eric Eastwood

Charles Percy Snow (15 Oktober 1905 – 1 Julie 1980) is die outeur van die belangrike elfdelige romanreeks Strangers and brothers (1940–1970). Hy was eers 'n fisikus aan Cambridge en het later 'n hoë owerheidspos beklee. In sy lesing "The two cultures" het hy sy voorkeur uitgespreek vir die natuurwetenskaplike bo die letterkundige denke en dit het aanleiding gegee tot die Leavis-Snow-geskil.

Charles Percy Snow is op 15 Oktober 1905 in Leicester gebore. Hy het aan die einde van sy skool loopbaan 'n beurs verower, waarmee hy in die natuurwetenskappe gaan studeer het. In 1930 het hy sy doktorsgraad aan Cambridge behaal en is hy tot lid van Christ's College benoem. In 1963 het hy 'n eredoktorsgraad van ’n Russiese universiteit ontvang.

Hy wou reeds op 'n vroeë ouderdom skrywer word, maar het die natuurwetenskap as loopbaan gekies om sy inkomste te verseker. Sy eerste publikasies was wetenskaplike en populêr-wetenskaplike werke. In 1932 het die speurverhaal Death under sail verskyn. Sy eerste tradisionele roman was The search (1935). Geleidelik het Snow se werk by die Universiteit meer administratief geraak en sedert 1939 het hy verantwoordelike posisies by die owerheid beklee, onder meer as wetenskaplike adviseur.

In 1935 het Snow sy eerste ingewing gekry vir 'n romansiklus waarvan die elfde en laaste deel in 1970 verskyn het. Die titel van die reeks, Stangers and brothers, was oorspronklik ook die titel van die eerste boek (1940), maar die boek se titel is later verander na George Passant, die hoofkarakter in die werk. Die verteller in al elf romans is die regsgeleerde Lewis Eliot in verskillende stadia van sy loopbaan. Die situasies wissel van 'n plattelandse dorpie tot regeringskommissies of universitêre kringe.

In hierdie werke kry die openbare lewe meer aandag as die private lewe en dit gaan veral om die beslissings wat mense in magsposisies voortdurend moet neem. Vergaderings speel dus 'n belangrike rol. Eers na die Tweede Wêreldoorlog het Snow hierdie siklus voortgesit met Light and the dark (1947), Time of hope (1949) en The masters (1951). Daarna het The new men (1954), Homecomings (1956), The conscience of the rich (1958), The affair (1960), Corridors of power (1964), The sleep of reason (1968) en Last things (1970) gevolg.

In hierdie tydperk het ook ander boeke van Snow verskyn, onder andere 'n reeks portrette van sy tydgenote in Variety of men (1967), lesings en toesprake saamgevat in Public affairs (1971) en die roman The malcontents (1972). In 1959 het Snow in Cambridge ’n lesing gehou, "The two cultures and the scientific revolution," waarin hy die natuurwetenskap as wapen teen hongersnood en onderontwikkeling bepleit het en standpunt ingeneem het teen die onbegrip en onverskilligheid wat daaroor in letterkundige kringe geheers het.

Die lesing het hewige reaksies van onder andere die kritikus F.R. Leavis uitgelok en die lang polemiek wat daarna gevolg het, staan dan ook bekend as die Leavis-Snow-geskil. Snow se erkenning as skrywer het eintlik eers met The masters gekom. Sedertdien het die waardering gegroei vir sy pogings om 'n uitgebreide beeld van mense met mag in die moderne samelewing uit te beeld. Snow is in 1950 met die skryfster Pamela Hansford-Johnson getroud. Hy is in 1957 tot ridder geslaan en in 1964 tot die adelstand verhef.

Bronnelys

• Wêreldspektrum, 1982, ISBN 0-908409-67-2, volume 26, bl. 13, 14