Carel Blazer
| Carel Blazer | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Blazer bij het proces tegen Max Blokzijl (1945)
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Carel Adriaan Blazer | |||
| Geboren | Amsterdam, 16 juni 1911, Amsterdam | |||
| Overleden | Nijmegen, 16 januari 1980, Nijmegen | |||
| Geboorteland |  Nederland
| |||
| Beroep(en) | fotograaf | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Jaren actief | 1933-1974 | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Carel Blazer (Amsterdam, 16 juni 1911 - Nijmegen, 16 januari 1980) was een fotograaf en Nederlands verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Blazer werkte en woonde in Amsterdam. Hij was een sociaal en politiek bewogen mens en nam al in zijn jeugd deel aan initiatieven tegen het opkomende fascisme. In 1933 werd Blazer op uitnodiging van de fotograaf C. Kerkhof lid van de Vereeniging van Arbeiders-Fotografen. In 1936 nam hij samen met Cas Oorthuys en Nico de Haas zitting in het bestuur van de groep foto en film van de Bond van Kunstenaars ter Verdediging van de Kulturele Rechten (BKVK). Blazer werkte mee aan de organisatie van de tentoonstelling De Olympiade Onder Dictatuur (DOOD), en in 1937 aan de internationale tentoonstelling foto ’37 in het Stedelijk Museum in Amsterdam. In datzelfde jaar vertrok Blazer voor drie maanden naar Spanje waar hij de burgeroorlog aan de republikeinse kant versloeg.[1]
Tijdens de Tweede Wereldoorlog sloot hij zich aan bij de fotografenverzetsgroep "De Ondergedoken Camera". Hij maakte vele foto's van de oorlogsellende in Amsterdam. Hij behoorde tot de stroming van de sociale fotografie en maakte documentaire fotoseries die geëngageerd maatschappelijke ontwikkelingen en misstanden weergaven. Hij heeft ook de verzetsbasis in het doktershuis van Landsmeer vastgelegd. Mea Dekker (1921-1984), de dochter van Maurits Dekker, was samen met een groot gezelschap intellectuelen en artiesten daar ondergedoken.[2] Met haar was Blazer van 1950 tot 1963 getrouwd. Uit dit huwelijk is in 1950 een dochter (Dominga Leonie) voortgekomen. Nadat ze gescheiden waren is Blazer gaan samenwonen met Willemien Pieters (1939-1986), met wie hij in januari 1974 in het huwelijk trad. Een heupfractuur in mei van dat jaar deed hem doen besluiten te stoppen met fotograferen.[1]
Blazer was leermeester van Ad Windig, Dolf Kruger en Paul Huf en medeoprichter van de fotografenvereniging GKf. In de jaren vijftig en zestig legde hij zich vooral toe op reclame- en industriële fotografie, maar hij maakte ook reizen in binnen- en buitenland en fotografeerde dan mensen tijdens hun alledaagse bezigheden. Een bekend en gezocht boek waarin hij alle foto's verzorgde is 50 jaar Bruynzeel 1897-1947.
Zijn fotoarchief wordt beheerd door het Maria Austria Instituut te Amsterdam.
-
Kolenmijnen Limburg (1945) -
Barakkenbouw (1945) -
Ondergelopen Walcheren (1945) -
Collaborateur in de rechtbank (1945)
_Duitse_krijgsgevangene_(vooraan)_en_,_Bestanddeelnr_900-7620.jpg?lang=nl)
Fotoboeken met medewerking van Carel Blazer (selectie)
[bewerken | brontekst bewerken]- 80 jaar van Leer – 1949
- Gebroeders Klinkenberg - 1955
- De zaak is rond – 1960
- Wegen naar morgen – 1962
- Willem Ruys:de wereld rond – 1964
- Van duin tot IJsselmeer – 1970
- Anderland – 1979
- Rotterdam-Europoort, natuurlijk - 1969
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Holland zonder haast, Inleiding Jan Brokken, Foto's van Carel Blazer GKf, Uitgeverij Voetnoot, ISBN 9071877590, 2002
- Een beeld van Carel Blazer, Samenstelling Willem Diepraam, Uitgave Stichting Fragment Foto Foundation, ISBN 9075244045, 1995
- Zeeland Droog, Samenstelling Paaschen-Louwerse en Jeroen de Vries. Foto's Carel Blazer, Uitgeverij Kunst In Beweging, Middelburg, ISBN 9080092215, 1992
- Carel Blazer Fotograaf, Inleiding Willem Frederik Hermans, Foto's Carel Blazer, Uitgeverij Contact Amsterdam, ISBN 9025465056, 1979
- Rome, Fotografie Carel Blazer, Uitgeverij Contact, 1950
- Lin Jaldati en Eberhard Rebling, Lied van verzet, 2024, oorspronkelijk verschenen onder de titel Sag nie, du gehst den letzten Weg, Berlijn 1986. In dit boek wordt uitvoerig over Carel Blazer geschreven.
Onderscheiding
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ a b I.Th. Leijerzapf (red.), T. de Ruiter, Carel Blazer, in: Geschiedenis van de Nederlandse fotografie in monografieën en thema-artikelen, 1991. Gearchiveerd op 1 februari 2023.
- ↑ Lichtveld, Cecilia; Keuning, Nico (voorwoord). Tussen doktershuis en stropaleis, Illustrator: Carel Blazer, Maurits Dekker, Eva Besnyö, pp. 53. ISBN 978-90-74113-13-7. Geraadpleegd op 30 oktober 2023.Wikidata
- ↑ (nl) TracesOfWar, Blazer, Carel Adriaan. Gezien op 16 september 2016. Gearchiveerd op 11 juni 2023.