Vejatz lo contengut

Causac

Aqueste article es redigit en lengadocian.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Causac
Cahuzac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo castèl
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 11′ 35″ N, 1° 51′ 04″ E
Superfícia 3,04 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
361 m
340 m
266 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
111
Carcassona
Canton
1101
De la Puèja al Rasés (Bèlpuèg abans 2015)
Intercom
200035707
CC Puèja-Lauragués-Malapera
Cònsol Didier Mattia
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
30 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

30 ab.
Densitat 11,51 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 11420
Còde INSEE 11057

Causac (Cahuzac en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Comunas a l'entorn.

Las fòrmas ancianas son Causacum en 1296, Villa de Causaco en 1298, Villa de Cansaco = Causaco en 1311, De Gausacho = Causacho en 1318, Cahusac en 1588, Cahezat, sense data, Cahusac en 1781[1].
Per Dauzat, totis les Cahuzac (en francés) an la meteissa origina [2] e Bénédicte Boyrie-Fénié considèra explicitament que les toponimes d'Òut e Garona, Aude, Gèrs e Tarn venon del meteis nom, emai siá pas exactament le que causiguèron sos davancièrs. Se pòt donc tornar escriure çò qu'existís dins l'article Caüsac (Òlt e Garona).
Dauzat e Rostaing postulan *Cadusiacum, d'un nom galloroman d'òme *Cadusius, del gallic Cadus, ambe'l sufixe -acum[2]. Astor òpta per *Caducius, nom gallic d'òme gallés, a partir de Cadusius, e Ernèst Negre per un nom de persona roman Cabutius, ambe'l meteis sufixe (les dos citats per Bénédicte Boyrie-Fénié). Pel vilatge agenés, Bénédicte Boyrie-Fénié accèpta le nomen Cabutius, -b- intervocalic passant a [w], ambe sufixe -acu [3]. Pels divèrses Cahuzac, Xavier Delamarre causís tanben Cabutios seguit del sufixe -acon, cabutiācon. Los noms Cabutius, Cabutō son atestats e venon d'una soca celtica cab- « gola, morre » [4].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 (2026) Didier Mattia    
abans 1981 ? Calixte Vidal    
abans 1919 ? Etienne de Rocous de Cahuzac conservator filh del precedent, conselhièr general (1907-1919)
abans 1895 ? Henri de Rocous de Cahuzac divèrs dreita conselhièr general (1870-1895)
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 35, totala: 36

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
131 117 133 149 166 170 173 173 191

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
156 154 150 168 143 143 135 143 116

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
101 112 110 67 74 65 80 80 66

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
55
46
32
29
32
38
34
34
33
33
2009 2010
32
32
32
32
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 30 abitants e la densitat èra de 9,87 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 55, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f147.item.texteImage
  2. 2,0 et 2,1 Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, reedicion Librairie Guénégaud, 1984, p. 130
  3. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes Lot et Garonne, ed. CAIRN, Pau, 2012, p. 74
  4. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 95 e 334