Celebracja
Celebracja (z łac. celebrare – uczęszczać, praktykować, powtarzać, sławić) – w religii katolickiej, a także prawosławiu sprawowanie kultu względem Boga ceremonialnie, uroczyście, z namaszczeniem. Stąd duchowny odprawiający nabożeństwo lub prowadzący procesję zwany jest celebransem. Poza kościołem czasownik celebrować oznacza obchodzić coś uroczyście, pompatycznie.
Z tego terminu ukute zostało w XVIII wieku francuskie słowo "célébrité" oraz angielskie "celebrity" w odniesieniu do gwiazdy, idola, osoby powszechnie znanej[1]. W XX wieku pojawił się ich polski odpowiednik, określenie celebryta.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Władysław Kopaliński: Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1994. ISBN 83-214-0839-7.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Antoine Lilti, Figures publiques l'invention de la célébrité, 1750-1850, [Paris]: Fayard, 2014, ISBN 978-2-213-68238-9, OCLC 893417072 [dostęp 2020-12-26].