Cem

Cem, Alevilerin, Bektaşilerin cemaatle birlikte yaptığı, son derece ayrıntılı kurallara bağlanmış ibadet. Cem, yalnızca dinsel nitelikli bir toplantı değil, aynı zamanda hem ruhen yenilenme, yıkanma ve hem de toplumsal ve bireysel sorgulanma yeridir.

Cem, Arapça toplanma anlamına gelir. Cem, cami ve cemaat aynı kökten gelen kelimelerdir.

Şeyh Üftade'ye göre cem

"Cem" ve "cem'ul cem" ıstılahları, klasik tasavvuf anlayışındaki ıstılahlardan farklıdır; O'nun "ma'iyyet" dediği "cem", "cem" dediği "cem'ul cem", "cem'ul cem" dediği de Celvet'tir. Kur'an bu makama şu ayetle işaret eder:

"O, ilktir, sondur, zâhirdir, bâtındır. (Hadid, 57/3)

"Cem'ul cem" makamının ehli, "İnsan-ı kâmil" vasfını da kazanmış olur, ne halk ne de Hak ile "mahcub" (perdelenmiş, örtülü) olmaz, eşyanın (madde ve enerjinin, varlıkların) vücudunu bâtınî yönden "Ayn el-Hakk" olarak görür, bir taraftan eşya ile kayıtlı (bağlı, bağıntılı) olduğu halde "marifetullah" tarafından bakıldığında eşyanın üstündedir, eşya ile kayıtsızdır. "

Alevilik'te Cem

Cem'in kaynağı Kırklar Cemi'dir.

Cem ibadetini diğer inançlardaki ibadetlerden farklı kılan en önemli unsur; Cem'de bulunanların aynı zamanda toplumda hesap vermekle yükümlü olmalarıdır. Cem'de bulunanlar birbirlerinden "razı olmak" zorundadırlar.

Cem'de bulunan bir kişi başka birine dargınsa, bu iki kişinin dargınlıkları giderilmeden, barışmaları sağlanmadan Cem'e başlanmaz.

Alevilerin toplu anlamda temel ibadeti olan Cem, bir Dede´nin gözetiminde, önderliğinde yerine getirilir.

Cem ibadetine katil, hırsız, yolsuz, düşkün kimseler giremez.

Hukuki, dini, örfi ve tasavvufi işleyişlerin tamamının cem ibadeti ile aynı gün ve saatte toplanmış olması, Çaldıran meydan savaşıyla başlayan baskı, şiddet ve nefret söyleminin alevileri, dergahlarını bırakarak şehir merkezlerinden uzakta köy ve kasaba hayatına geçmesi ile ortaya çıkmış bir uygulama olmuştur.

Cem'de 12 Hizmetli

Mürşid (Dede): Görev itibarıyla Muhammed, Ali ve Hacı Bektaşi Veli'yi temsil eder. Cem Erkanı Başkanlığını yapar, ikrar alir nasip verir. Cenaze, Müsahiplik, Nikâh, Sünnet, Ad takar (isim takar)
Rehber: Görev itibarıyla İmam Hüseyin´i temsil eder. Yola girmek isteyenleri hazırlar, yol gösterir. Mürşidin en yakın yardımcısıdır.
Gözcü: Görev itibarıyla Ebû Zerr el-Gaffârî'yi temsil eder. Rehberin yardımcısıdır. Cem'in sessiz ve sakinlik içinde geçmesini sağlar. Cem'in bekçisidir.
Çerağcı (Delilci): Görev itibarıyla Cabir El Ensari'yi temsil eder. Cem evinde bulunan aydınlatma araçlarını yakar. Buhardanlıkları ve Mumları (Çerağları) hazırlar.
Zâkir (Âşık): Görev itibarıyla Bilâl-i Hâbeşî'yi temsil eder. Cem'de Tevhid, duazde imam, Mersiye, Semah, Nevruzi ye söyler.
Süpürgeci (Ferras): Görev itibarıyla Selmân-ı Farisî Pir-î Pak'ı temsil eder. Cem evinin sürekli temizligi ile meskul olur.
Meydancı: Görev itibarıyla Hüzeyme tül Yemeni'yi temsil eder. Cem evinde Semahserleri kaldırır. Postları yerine dizer.
Niyazcı: Görev itibarıyla Mahmud el Ensari'yi temsil eder. Kurbanları tekbirler ve keser. Gelen Lokmaları alır ve dağılımını sağlar.
İbrikçi: Görev itibarıyla Kamber'i temsil eder. Cem'de Mürşidin ve Cem erenlerinin temiz olmalarını sağlar.
Kapıcı: Görev itibarıyla Gülam Keysani'yi temsil eder. Cem'e gelen erenlerin evlerini gözetler.
Peyikçi: Görev itibarıyla Amri Ayyari'yi temsil eder. Cem olacağını tüm canlara duyurur.
Sakacı: Görev itibarıyla Ammar bin Yasir'i temsil eder. Cem evinde su, şerbet, saka, süt vb. dağılımını sağlar.

Cem ayinleri Yapılış amaçlarına göre beş grupta incelenirler:^[1]

İkrar ayini
Dervişlik ayini
Baba ayini
Halife ayini
Mücerred ayini

Ayrıca bakınız

Kaynakça

^ Özhan Öztürk. Folklor ve Mitoloji Sözlüğü. Phoenix Yayınları, Ankara, 2009

Muhammed Seyfeddin Ibn Zulfikari Derviş Ali; Bektaşi İkrar Ayini, Kalan Yayınları, Osmanlıca El Yazmasından Çeviren, Mahir Ünsal Eriş, Ankara, 2007
Alevî Haber Sitesi, http://www.erenlermeydani.com

[1] Özhan Öztürk. Folklor ve Mitoloji Sözlüğü. Phoenix Yayınları, Ankara, 2009

[1]