Chaber łąkowy
Wygląd
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
chaber łąkowy | ||
Nazwa systematyczna | |||
Centaurea jacea L.[3] Sp. pl. 2:914. 1753 | |||
Synonimy | |||
|
Chaber łąkowy[5][6] (Centaurea jacea L.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Znany też jako chaber przestrzelon[6]. Rodzimy obszar jego występowania to niemal cała Europa, Afryka Północna (Algieria, Maroko, Tunezja) i obszary Azji o klimacie umiarkowanym (Azja Zachodnia, Syberia, Kaukaz). Jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się także w Ameryce Północnej, Australazji i w Ameryce Południowej (Argentyna, Chile)[4]. W Polsce jest pospolity na całym obszarze kraju[7].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Roślina wysokości do 20-100 cm.
- Łodyga
- Pojedyncza lub rozgałęziona, prosto wzniesiona, kanciasta i szorstka[7].
- Liście
- Odziomkowe zebrane w rozetę, pojedyncze, jajowate do lancetowatych, często pierzasto powcinane, ogonkowe. Liście łodygowe siedzące, całobrzegie o zwężonej nasadzie.
- Kwiaty
- Zebrane w koszyczki osadzone pojedynczo na szczycie łodyg, o szerokości 2–6 cm. Koszyczek ma okrywę długości 1–2 cm, o jajowatym kształcie. Listki okrywy są okrągławe, całobrzegie, lub grzebieniaste, w kolorze od bladorudego do brunatnego. Kwiaty rurkowate, fioletowopurpurowe, sporadycznie białe. Kwiaty brzeżne większe, płonne z wyraźnie dwuwargową koroną, wewnętrzne obupłciowe. Pręciki pod wpływem dotyku owada wypychają pylniki ku górze, co ułatwia przenoszenie przez nie pyłku[7][8].
- Owoce
- Błyszcząca niełupka, odwrotnie jajowata, długości około 3 mm. Puchu kielichowego brak.
Biologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]- Rozwój
- Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do października[7]. Kwiaty są przedprątne, zapylane przez motyle i błonkówki. Roślina miododajna[9].
- Siedlisko
- W Polsce występuje na niżu i w górach po regiel górny. Rośnie na łąkach, pastwiskach, przydrożach, w zaroślach i na obrzeżach lasów. Występuje na glebach gliniastych, średnio próchnicznych[7].
- Fitosocjologia
- W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Molinio-Arrhenatheretea[10][8].
- Genetyka
- Liczba chromosomów 2n= 22, 44[11].
- Interakcje międzygatunkowe
- Jest rośliną żywicielską larw motyla przeplatki febe[12].
Zmienność
[edytuj | edytuj kod]- Gatunek bardzo zmienny morfologicznie[8]. Występują odmiany posiadające w koszyczku wyłącznie kwiaty pręcikowe lub wyłącznie słupkowe, oraz różniące się morfologią liści (kształtem, ustawieniem, owłosieniem)[9].
- Tworzy mieszańce z chabrem driakiewnikiem, ch. drobnogłówkowym, ch. frygijskim, ch. nadreńskim, ch. ostrołuskowym, ch. perukowym[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
- ↑ The Plant List. [dostęp 2012-12-18].
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2012-12-12].
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ a b Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Wyd. czwarte. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 475. ISBN 83-01-00129-1.
- ↑ a b c d e Zbigniew Nawara: Rośliny łąkowe. Warszawa: Oficyna Wyd. MULTICO, 2006. ISBN 978-83-7073-397-1.
- ↑ a b c Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- ↑ a b Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Marcin Sielezniew, Izabela Dziekańska, Motyle dzienne, wyd. Multico, Warszawa 2010, s. 256.
Identyfikatory zewnętrzne:
- BioLib: 41512
- EoL: 467797
- EUNIS: 153112
- Flora of North America: 250066298
- FloraWeb: 24981
- GBIF: 3128547
- identyfikator iNaturalist: 55713
- IPNI: 190753-1
- ITIS: 36962
- NCBI: 351340
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): gcc-51717
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:190753-1
- Tela Botanica: 15214
- identyfikator Tropicos: 2702168
- USDA PLANTS: CEJA
- CoL: S6S6