Chester A. Arthur

Chester A. Arthur
21. Presidente d'Estaos Xuníos 19 setiembre 1881 - 4 marzu 1885 ← James A. Garfield - Grover Cleveland → 20. Vicepresidente de los Estaos Xuníos 4 marzu 1881 - 19 setiembre 1881 ← William A. Wheeler (es) - Thomas A. Hendricks →
Vida
Nacimientu	Fairfield (es) , 5 d'ochobre de 1829
Nacionalidá	Estaos Xuníos
Llingua materna	inglés
Muerte	Nueva York, 18 de payares de 1886 (57 años)
Sepultura	Albany Rural Cemetery (en)
Causa de la muerte	accidente vascular cerebral
Familia
Padre	William Arthur
Madre	Malvina Stone
Casáu con	Ellen Lewis Herndon Arthur (es) (1859 – m. 1880)
Fíos/es	Chester Alan Arthur II William Lewis Herndon Arthur (en) Ellen Herndon Arthur (en)
Hermanos/es	Mary Arthur McElroy (es)
Estudios
Estudios	Union College (es) 1848) State and National Law School (en) 1853)
Llingües falaes	inglés llatín griego clásico (es)
Oficiu	oficial, abogáu, políticu, estadista, educador
Altor	188 cm
Miembru de	Phi Beta Kappa (es)
Serviciu militar
Cuerpu militar	Ejército de la Unión (es)
Graduación	xeneral
Lluchó en	Guerra de Secesión
Creencies
Relixón	Ilesia episcopal nos Estaos Xuníos
Partíu políticu	Partíu Republicanu de los Estaos Xuníos (de 1854 a 1886) Partido Whig (es) (hasta 1854)

Chester Alan Arthur (5 d'ochobre de 1829, Fairfield ^(es)  – 18 de payares de 1886, Nueva York) foi un políticu d'Estaos Xuníos, ventenu primer presidente d'Estaos Xuníos. Yera miembru del Partíu Republicanu y trabayó como abogáu antes de ser el ventenu vicepresidente d'Estaos Xuníos so l'alministración de James Garfield. Garfield foi mancáu de muerte por Charles J. Guiteau el 2 de xunetu de 1881, pero nun morrió hasta'l 19 de setiembre, momentu nel qu'Arthur aportó a la presidencia, cargu qu'ocupó hasta'l 4 de marzu de 1885.

Antes d'entrar na política activa, Arthur yera miembru de la facción Stalwart del Partíu Republicanu, y protexíu políticu de Roscoe Conkling, aportando a recaldador d'aduanes del Puertu de Nueva York. Foi nomáu pol presidente Ulysses S. Grant, pero foi cesáu pol siguiente presidente, Rutherford B. Hayes, nun intentu de reformar el sistema de clientelismu políticu en Nueva York.

Pa disgustu de los Stalwarts, el qu'una vegada fuera Recaldador del Puertu de Nueva York pasó, como presidente, a ser un acérrimo defensor de la reforma del funcionariado. Evitó a los sos anteriores compañeros de clientelismu políticu y llegó a estremase totalmente del so antiguu proteutor Conkling. La presión pública, n'aumentu dempués del asesinatu de Garfield, bastió la celebración d'un congresu pa escoyer Presidente. El primer ésitu de Arthur foi l'aprobación de la Llei Pendleton sobre la reforma del funcionariado. Arriendes de l'aprobación d'esta norma dióse-y a Arthur el llamatu de "The Father of Civil Service" ("Padre del Funcionariado") y fizo que llograra una reputación favorable ente los historiadores.

L'editor y periodista Alexander K. McClure escribió, "Naide aportó a la presidencia arrodiáu de tan fonda y xeneral rocea, y naide retiróse... más llargamente respetáu". L'escritor Mark Twain, fondamente cínicu colos políticos, reconoció que "realmente sería difícil ameyorar l'alministración del Presidente Arthur".

Niñez y educación

Chester Alan Arthur yera fíu del predicador William Arthur, nacíu n'Irlanda, y de Malvina Stone Arthur, nacida en Vermont. Les referencies oficiales a la so nacencia coinciden n'asitialo en Fairfield, Condáu de Franklin el 5 d'ochobre de 1829. Sicasí, el mesmu Arthur reivindicó dalguna vegada nacer en 1830. El so padre emigrara primeramente a Dunham, Québec, Canadá, onde en compañía de la so muyer rexentó una granxa a 129 km de la frontera colos Estaos Xuníos. Hubo permanentes especulaciones sobre'l fechu de que'l futuru presidente naciera en Canadá y que la familia treslladárase darréu a Fairfield. Dada la falta de documentación oficial y l'aparente tracamundiu sobre l'añu de nacencia de Arthur, los historiadores fueron incapaces de refugar definitivamente esta hipótesis. Sicasí, entá nel supuestu de que fuera cierta, Arthur yera ciudadanu d'Estaos Xuníos en virtú de la ciudadanía de los sos padres, y esto facer constitucionalmente elegible pa ser vicepresidente o presidente. Dalgunos de los sos oponentes circularon el rumor de la so nacencia en Canadá mientres la eleición de 1880, pero nun pudieron probalo, y nun apaeció nenguna prueba nueva dende entós.

Arthur pasó dellos años de la so infancia en Perry, Nueva York. Unu de los amigos de la infancia de Arthur recordaba cómo les sos capacidaes polítiques quedaron patentes a bien curtia edá:

Cuando Chester yera neñu podía vése-y a la cai dempués d'un bastiazu, reparando cómo los otros neños trabayaben pa construyir una pequeña presa nel regatu del camín. Bien llueu, vía ordenándose-y a unos traer piedres, a otros palos, a otres yerba o folla p'acabar la presa; y toos obedecíenlu ensin gorgutar. Pero él se les apañaba pa faelo tou ensin enllordiase les manes.

New York Evening Post, 2 d'abril de 1900

La presidencia de Chester Arthur foi predicha por James Russel Webster, un ciudadanu de Perry. Puede consultase una detallada descripción nun esbozu autobiográficu del propiu Webster Un fragmentu del testu de Webster diz;

«[J.R. Webster] asistió a la ilesia baptista de Perry, que'l so pregueru yera'l "Viejo Arthur", padre de Chester A. Arthur. Esti postreru yera entós un neñu, y el Sr. Webster, una vegada qu'allegó a la so casa, púnxo-y la mano sobre la cabeza y dixo, "esti neñu quiciabes va ser Presidente de los Estaos Xuníos". Años dempués, nuna visita a la Casa Blanca, rellató esti incidente al Presidente Arthur, que díxo-y que recordaba perfectamente l'incidente a pesar de qu'escaeciera'l nome del home que predixera'l so futuru diba tiempu; dempués, alzándose, dixo: "tendría que poner la so mano sobre la mio cabeza otra vegada».

Arthur estudió en colexos públicos y dempués estudió nel Union College, en Schenectady, Nueva York. Equí pasó a ser miembru de Psi Upsilon, la quinta hermandá universitaria más antigua de los Estaos Xuníos, y graduóse en 1848. Mientres vivía n'Hoosick Falls, volvió inscribise nel Union College, y llogró'l grau de Máster en 1851.

Entamu de la so carrera

En 1849 pasó a ser direutor d'una academia en Pownal, Vermont. Estudió Derechu, y foi almitíu nel colexu d'abogaos en 1854. Empezó a prauticar l'abogacía en Nueva York. Foi unu de los abogaos que defendieron con ésitu a Elizabeth Jennings Graham, xulgada dempués de se-y negáu un asientu nun tranvía de caballos, por cuenta de la so raza. Tamién participó viviegamente na reorganización de la milicia del estáu.

Mientres la Guerra Civil de los Estaos Xuníos sirvió como cabeza de loxística del estáu mientres l'añu 1861, y la so xera foi bien allabada. Dempués foi nomáu inspeutor xeneral ya intendente xeneral de loxística, col grau de Brigadier Xeneral, llugar qu'ocupó hasta l'añu 1862. Dempués de la guerra retomó l'oficiu d'abogáu en Nueva York. Cola ayuda de la so mentor y xefe políticu Roscoe Conkling, foi nomáu pol Presidente Ulysses Grant recaldador del Puertu de Nueva York dende 1871 a 1878.

Naquella dómina tratar d'un cargu bien codalosu ya influyente, que dalgunos de los sos predecesores ocuparen contra la llei. Honorable na so vida personal y público, Arthur alliniar cola facción Stalwart del Partíu Republicanu, que defendía férreamente el sistema d'axudicación de cargos públicos a los miembros del partíu nel gobiernu (spoil system), inclusive ante'l vehemente ataque de los reformistes. Aportunó na honestidá de l'alministración de l'Aduana del Puertu de Nueva York, a pesar de qu'en realidá cuntó con una plantía sobredimensionada y con un sistema de contratación de personal que valoraba más la militancia o llealtá al Partíu Republicanu que la capacidá pa desempeñar el trabayu.

La eleición de 1880 y la vicepresidencia

En 1878, el socesor de Grant, Rutherford Hayes, intentó reformar l'Aduana. El desbancado Arthur reemprendió la práutica de l'abogacía en Nueva York. Conkling y los sos siguidores llucharon por una tercer nominación de Grant na Convención Nacional Republicana de 1880, pero ensin ésitu. Grant y James G. Blaine enllancar en 36 votos, y entós la convención escoyó inesperadamente a James A. Garfield, un veteranu congresista y xeneral na Guerra Civil.

Sabiendo que la eleición taba decidida, la xente de Garfield empezó a buscar ente los siguidores de la facción Stalwart un candidatu pa la vicepresidencia. Levi P. Morton, aconseyáu por Conkling, refugó, pero Arthur aceptó, diciendo al so enoxáu líder: "Ye un honor qu'enxamás suañara llograr. ¡Tengo qu'aceptar!". Conkling y los sos siguidores Stalwart nun tuvieron más remediu qu'aceptar la nominación de Arthur como vicepresidente. Arthur trabayó duramente na so campaña de la eleición y na de Garfield, nuna feroz competencia que fizo que llograren menos de diez mil votos a nivel nacional.

Dempués de la eleición, Conkling empezó a faer demandes a Garfield, y el vicepresidente dio sofitu al so antiguu xefe y non al presidente. Según la recién biografía de Garfield, debida a Ira Rutkow, el nuevu presidente odiaba al vicepresidente y nun-y dexaba entrar na so casa.

Entós, el 2 de xunetu de 1881, el presidente Garfield recibió un disparu nel llombu per parte de Charles J. Guiteau, qu'esclamó: "Soi un Stalwart de los Stalwarts... ¡¡Arthur ye agora'l presidente!!" A la conmoción que Arthur careció col asesinatu añadióse-y l'aflicción que-y causó la declaración de Guiteau nel momentu d'executar aquel crime políticu. (Madmen and Geniuses, Barzman, 1974)

Al estragal del despachu, ¿qué podemos esperar d'él?
Caricatura publicada en 1881 na revista Puck, el Vicepresidente Arthur delantre del conseyu presidencial de Garfield (d'izquierda a derecha, Wayne MacVeagh, William Windom, James G. Blaine, Thomas L. James, Samuel J. Kirkwood, Robert Todd Lincoln, William H. Hunt) dempués de que'l Presidente James A. Garfield fuera mancáu de muerte pol asesín Charles J. Guiteau. Nel muriu cuelguen tres retratos de (izquierda a derecha) Andrew Johnson, Millard Fillmore y John Tyler, otros trés vicepresidentes qu'aportaron a la presidencia asocediendo al so presidente. Hai un cuartu marcu xunto a la semeya de Johnson, pero ensin semeya, namái con una interrogante debaxo qu'indica que'l próximu va ser Arthur.

Presidencia 1881–1885

Toma de poder

Arthur xurando'l cargu de Presidente delantre del xuez John R. Brady na so casa de Nueva York, dempués de la muerte del Presidente Garfield, asocedida'l 20 de setiembre de 1881.

El Presidente Arthur xuró'l cargu dos veces. La primera al poco de les 12:00 h de la madrugada del 20 de setiembre na so casa de l'Avenida Lexington de Nueva York, delantre del xuez John R. Brady; la segunda dos díes depués, namás volver a Washington.

Política

Arthur yera consciente de les facciones y rivalidaes esistentes nel senu del Partíu Republicanu, lo mesmo que de los enfrentamientos ente los defensores del clientelismu y de los defensores d'un sistema de funcionariado. Al incorporase a la presidencia, creyó que la única manera de llograr la reconocencia de la nación yera caltenese independiente frente a dambos sectores. D'esta miente, Arthur determinó aplicar les sos propies recetes na Casa Blanca. Empezar per relevar del cargu a tolos miembros del gabinete de Garfield, cola única esceición del Secretariu de Guerra Robert Todd Lincoln.

Siguió la moda, tantu pola manera de vistir como poles compañíes que frecuentó; de cutiu foi vistu cola élite de Washington, D.C., Nueva York y Newport. Pa indignación de los Stalwarts, el qu'una vegada fuera Recaldador del Puertu de Nueva York pasó a ser, como presidente, un acérrimo defensor de la reforma del funcionariado. En 1883, consiguió que'l Congresu aprobara la Llei Pendleton, qu'establecía una Comisión bipartita de la Función Pública que pudiera actuar contra la corrupción y contra la presión política sobre'l personal al cargu de les alministraciones públiques, y qu'estableciera un sistema de calificación que fixera que dellos llugares de responsabilidá gubernamental fueren llograos namái al traviés d'oposición. El sistema protexía a los funcionarios del cese arbitrariu por motivos políticos.

Retrato oficial d'A. Arthur, de la Casa Blanca.

Per mediu d'actuar independientemente de los dogmes del partíu, intentó amenorgar los aranceles pa evitar que'l gobiernu soportara ingresos añales estraordinarios. El Congresu, sicasí, xubió tolos aranceles qu'él menguara. De toes formes, Arthur robló la Llei d'Aranceles de 1883. Los perxudicaos estaos del sur y del oeste xirar escontra'l Partíu Demócrata por que los ayudar a camudar la situación, y asina los pasaron a ser una tema importante de confrontación política ente dambos partíos.

L'alministración Arthur promulgó la primer Llei Federal xeneral sobre inmigración. Arthur aprobó una orde en 1882 qu'escluyía a los probes, criminales y enfermos mentales. El Congresu tamién suspendió'l derechu a inmigrar de los chinos mientres diez años, cola Llei d'esclusión china, faciendo dempués permanente esta decisión.

En 1884, tuvo llugar en Washington D.C., y por iniciativa de Arthur, la Conferencia Internacional de los Meridianos. Establecióse'l Meridianu de Greenwich como meridianu d'orixe y polo tanto la hora mundial estandarizada, dambes n'usu anguaño.

Arthur demostró que s'asitiaba non yá percima de les facciones nel senu del Partíu Republicanu sinón tamién del mesmu partíu. Quiciabes, en parte, foi capaz d'adoptar esta postura por cuenta de un secretu perbién guardáu qu'él conocía dende un añu primero qu'asocediera al presidente Garfield: Arthur carecía la enfermedá de Bright, una afección mortal del reñón. Esto influyó na so falta d'agresividá pa consiguir ser nomáu como candidatu a la presidencia en 1884. Con tou, Arthur ye pel momento el postreru Presidente de los Estaos Xuníos en solicitar el so renominación y nun llograla.

El candidatu nomáu foi'l Presidente de la Cámara de Representantes de los Estaos Xuníos y Secretariu d'Estáu James G. Blaine, de Maine. Blaine, sicasí, perdió les eleiciones xenerales ante'l candidatu del Partíu Demócrata Grover Cleveland, de Nueva York.

Fechos significativos mientres el so mandatu

Monumentu a Chester A. Arthur na Madison Square de Nueva York.

• Llei d'esclusión de los chinos (1882)
• Llei Pendleton de la reforma del funcionariado (1883)
• Los cinco casos de Derechos Civiles consolidaos (Civil Rights Cases) (1883)
• Conferencia Internacional de los Meridianos (1884)

Alministración y Gabinete

• Presidente: Chester A. Arthur (1881-1885)
• Vicepresidente: nun hubo * Secretariu d'Estáu: James G. Blaine (1881) - Frederick T. Frelinghuysen (1881 - 1885)
• Secretariu de Guerra: Robert T. Lincoln (1881 - 1885)
• Secretariu de l'Ayalga: William Windom (1881) - Charles J. Folger (1881 - 1884) - Walter Q. Gresham (1884) - Hugh McCulloch (1884 - 1885)
• Secretariu de Xusticia: Wayne MacVeagh (1881) - Benjamin H. Brewster (1881 - 1885)
• Direutor Xeneral de Correos: Thomas L. James (1881) - Timothy O. Howe (1881 - 1883) - Walter Q. Gresham (1883 - 1884) - Frank Hatton (1884 - 1885)
• Secretariu de Marina: William H. Hunt (1881 - 1882) - William Y. Chandler (1882 - 1885)
• Secretariu d'Interior: Samuel J. Kirkwood (1881 - 1882) - Henry M. Teller (1882 - 1885)

Nomamientos a la Corte Suprema

• Samuel Blatchford - 1882
• Horace Gray - 1882

Vida social y personal

Ellen Lewis Herndon Arthur.

Arthur casóse con Ellen "Nell" Lewis Herndon el 25 d'ochobre de 1859. Yera la única fía de Elizabeth Hansbrough y del capitán William Lewis Herndon, de l'Armada de los Estaos Xuníos. Foi la sobrina favorita del comandante Matthew Fontaine Maury.

L'añu 1860, Chester Arthur y "Nell" tuvieron un fíu, William Lewis Herndon Arthur, que recibió'l nome del so güelu maternu. Esti fíu morrió a la edá de dos años por cuenta de una enfermedá cerebral. En 1864 nació otru fíu, Chester Alan Arthur II, y en 1871 una fía, denomada Ellen Hansbrough Herndon n'honor a la so madre. Ellen Arthur morrió de neumonía el 21 de xineru de 1880, a la edá de 42 años, venti meses dempués de que'l so home aportara a la presidencia. Arthur afirmó que nunca se volvería a casar, y mientres ocupó la Casa Blanca pidió-y a los so hermana, la muyer del escritor John Y. McElroy, qu'asumiera ciertos compromisos sociales y que tuviera curiáu de la so fía. Arthur dedicó a la so muyer una vidrera na ilesia episcopaliana de San Juan, en Washington, D.C. El presidente podía reparala dende'l so despachu y pidió que s'encender la lluz de la ilesia de nueche pa poder reparala meyor. Felicidad vidrera entá esiste anguaño.

Arthur ye recordáu como unu de los presidentes con una vida social más intensa, lo que-y fixo ganar se'l llamatu de "the Gentleman Boss" por el so estilu de vistir y les sos pulíes maneres. La profesora Marina Margaret Heiss, de la Universidá de Virginia, considera a Arthur como exemplu del tipu psicolóxicu (según la clasificación de Myers-Briggs) INTJ.

Arthur nun se camudó a la Casa Blanca darréu dempués d'asumir la presidencia. Aportunó nel so redecoración, y sacáronse y quemaron 24 carros de muebles, dalgunos d'ellos de la dómina de John Adams. L'anterior presidente Rutherford B. Hayes adquirió dos carros de muebles qu'inda se caltienen na que foi la so casa: Spiegel Grove. Entós Arthur encargó a Louis Comfort Tiffany reemplazalos con pieces nueves. Esti diseñador, anguaño más conocíu polos sos trabayos en vidrera, yera unu de los más famosos de la dómina.

A la fin de la so presidencia, Arthur ganárase una gran popularidá. El día qu'abandonó'l cargu, cuatro muyeres nuevos (que nun sabíen nada de la declaración de Arthur de nun volvese a casar) ufiertar a casase con él. De cutiu foi denomináu'l "Elegante Arthur" pola so manera de vistir, y siempres se dixo que verdaderamente tenía la presencia d'un presidente. Sábese que tenía 80 pantalones nel armariu y que los camudaba delles vegaes a lo llargo del día. Los sos amigos y familiares llamáben-y pol so diminutivu "Chet" o pol so segundu nome, cola segunda sílaba tónica ("Al-AN").

Dempués de la presidencia

Balta de Arthur nel Campusantu Rural d'Albany.

Arthur foi presidente hasta'l 4 de marzu de 1885. Al abandonar el cargu volvió a Nueva York. Intentó aportar al Senáu en 1886, pero nun foi capaz de llograr abondu sofitu de los sos colegues Stalwart. Sía que non, la so salú empioró rápido, de cuenta que morrió por causa de una hemorraxa cerebral a les 5:10 de la madrugada del xueves 18 de payares de 1886, a la edá de 57 años. Carecía la enfermedá de Bright, pero la so muerte foi rellacionada col so historial d'hipertensión.

El so periodu de post-presidencia foi'l segundu más curtiu de la hestoria, namái superáu pol de James Polk, que morrió namái 104 díes dempués de dexar de ser presidente.

Foi soterráu xunto a la so muyer, nel panteón familiar del Campusantu Rural d'Albany, en Menands, Nueva York, nun gran sarcófagu a un llau de la gran parcela qu'alluga les tumbes de la mayor parte de los miembros de la so familia y los sos antepasaos.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Chester Alan Arthur.
• Completu ensayo sobre Chester Arthur y resúmenes de cada miembru del so Gabinete y de la Primer Dama, nel Miller Center of Public Affairs (n'inglés)
• Biografía del sitio web de la Casa Blanca Archiváu 2009-01-17 en Wayback Machine (n'inglés)
• POTUS - Chester Alan Arthur (n'inglés)
• Historial médicu de Chester A. Arthur (n'inglés)

• Datos: Q35498
• Multimedia: Chester A. Arthur