Przejdź do zawartości

Chinuklidyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chinuklidyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C7H13N

Masa molowa

111,18 g/mol

Wygląd

beżowe kryształy[1]

Identyfikacja
Numer CAS

100-76-5

PubChem

7527

Podobne związki
Podobne związki

DABCO

Pochodne

chinina, 3-chinuklidynobenzylan

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Chinuklidynaorganiczny związek chemiczny z grupy heterocyklicznych związków bicyklicznych, amina trzeciorzędowa. Zbudowana jest ze szkieletu bicyklo[2.2.2]oktanu, w którym jednym z atomów węzłowych jest azot.

Właściwości fizykochemiczne

[edytuj | edytuj kod]

Chinuklidyna jest bezbarwnym krystalicznym ciałem stałym, łatwo rozpuszczalnym w wodzie, alkoholu i eterze. Jest silną zasadą, co wynika z obecności w pierścieniu atomu azotu z wolną parę elektronową[4].

Otrzymywanie

[edytuj | edytuj kod]

Chinuklidyna może być otrzymywana poprzez redukcję chinuklidonu.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Chinuklidyna używana jest jako odczynnik w syntezie organicznej i jako katalizator nukleofilowy[5].

Pochodne

[edytuj | edytuj kod]

Pochodna chinuklidyny, 3-chinuklidynobenzylan, ma silne właściwości psychotropowe i stosowany jest jako bojowy środek trujący o kodzie "BZ". Chinuklidyna występuje jako element konstrukcyjny niektórych biomolekuł, np. chininy.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • П. Каррер. Курс органической химии. Ленинград: Государственное научно-техническое издательство химической литературы, 1960, 1086. lpp.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Chinuklidyna (nr 197602) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2019-08-04]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  2. Quinuclidine, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 7527 (ang.).
  3. Luca Cecchi, Francesco De Sarlo, Fabrizio Machetti, 1,4-Diazabicyclo[2.2.2]octane (DABCO) as an Efficient Reagent for the Synthesis of Isoxazole Derivatives from Primary Nitro Compounds and Dipolarophiles: The Role of the Base, „European Journal of Organic Chemistry”, 2006 (21), 2006, s. 4852-4860, DOI10.1002/ejoc.200600475 (ang.).
  4. N. M Hext i inni, Azatriquinanes: Synthesis, Structure, and Reactivity, „Journal of Organic Chemistry”, 17, 63, 1998, s. 6016–6020, DOI10.1021/jo980788s, PMID11672206 (ang.).
  5. Mahiuddin Baidya i inni, DABCO and DMAP—Why Are They Different in Organocatalysis?, „Angewandte Chemie International Edition”, 46 (32), 2007, s. 6176-6179, DOI10.1002/anie.200701489 (ang.).