Przejdź do zawartości

Cimuty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cimuty
Цімуты
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

oszmiański

Sielsowiet

Murowana Oszmianka

Populacja (2009)
• liczba ludności


11

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Cimuty”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cimuty”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Cimuty”
Ziemia54°25′44″N 25°46′48″E/54,428889 25,780000

Cimuty (biał. Цімуты; ros. Тимуты) − wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Murowana Oszmianka.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś włościańska w gminie Polany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku liczyła 31 dusz rewizyjnych. należała do dóbr Daukszyszki[1]. W 1905 roku liczyła 65 mieszkańców, 128 dziesięcin[2].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Polany.

W 1931 wieś w 16 domach zamieszkiwało 77 osób[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Murowanej Oszmiance. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Oszmianie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Murowanej Oszmiance[4].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cimuty, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 340.
  2. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 235
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 35.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 42.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]